بسیاری از ناکامی های انگلیسی ها در خاورمیانه در یکصد سال گذشته، به این خاطر بود که دولت های انگلیسی می خواستند نقش یک قدرت مهم را بازی کنند اما نمی فهمیدند که توان این کار را ندارند واز میزان نفرت مردم منطقه از انگلیس ، بی خبر بودند.

روزنامه ایندیپندنت نسبت به ایجاد پایگاه دریایی انگلیس در بحرین واکنش نشان داد ونوشت، در کشوری که حتی پزشکان نیز شکنجه می شوند، گسترش روابط با آن بی فایده است.
به گزارش خبرنگار تقریب(تنا) از لندن ، پاتریک کاکبورن از خبرنگاران معروف انگلیس در مقاله ای درروزنامه ایندیپندنت نوشت تصمیم دولت انگلیس در ایجاد پایگاه نظامی در کشوری که حتی پزشکان به دلیل مراقبت از بیماران و مداوای زخمی شدگان شکنجه می شوند، فقط اقدامی نمادین محسوب می شود زیرا هیچ علتی برای این کار وجود ندارد. به نوشته پاتریک کاکبورن، موافقت رژیم بحرین با این اقدام انگلیس، یک بار دیگرنشان داد که انگلیس به عنوان یک قدرت قدیمی امپراتوری، قویا حامی حکومت سلطنتی  در بحرین است، جایی که حاکمش، درخواست اکثریت مردم این کشور رابرای دموکراسی و حقوق مدنی، بی رحمانه در سال 2011 سرکوب کرد. نویسنده افزوده است در پی آن سرکوب، مساجد و اماکن مورد احترام مسلمانان ویران شد، پزشکانی که در بیمارستان ها به درمان مجروحان تظاهرات می پرداختند، به شکنجه هایی همچون ایستادن به مدت چند روز محکوم شدند و شماری از زندانیان گفتند در صورت نخواندن آوازهایی در مدح شاه بحرین، بازجویان شکنجه های بدتری همراه با تحقیر در مورد آنان اعمال می کردند.
نویسنده روزنامه ایندیپندنت با بازشماری موارد بی شمار نقض حقوق بشر، بازداشت، شکنجه و آزار و اذیت مخالفان سیاسی رژیم بحرین نوشت حتی در گزارش پارسال وزارت خارجه آمریکا- که همیشه در گزارش هایش تلاش می کند تا ناکامی دولت های عرب حوزه خلیج فارس، پنهان بماند- به این موارد اشاره شد. کاکبورن نوشت همین هفته گذشته، زینب الخواجه ،فعال حقوق بشر در بحرین، فقط به خاطر این که عکس شاه بحرین را پاره کرده بود- در حالی که مدت کوتاهی است فرزند دومش را به دنیا آورده است- به جرم توهین به مقام سلطنت، به سه سال زندان محکوم شد در حالی که پدرش، عبدالهادی الخواجه نیز به اتهام تشویق مردم به شرکت در تظاهرات ضد رژیم، به حبس ابد محکوم شده و محبوس است.
پاتریک کاکبورن با یاداوری شکست های متعدد دولت انگلیس در بصره عراق و هلمند افغانستان می نویسد بسیاری از ناکامی های انگلیسی ها در خاورمیانه در یکصد سال گذشته، به این خاطر بود که دولت های انگلیسی می خواستند نقش یک قدرت مهم را بازی کنند اما نمی فهمیدند که توان این کار را ندارند واز میزان نفرت مردم منطقه از ارتش انگلیس، بی خبر بودند.