حوزه بین الملل خبرگزاری تقریب:
مقتدی صدر از تمام نمایندگان این جریان در پارلمان عراق خواسته که استعفای خود را بنویسند.
او ظاهرا قصد دارد با استعفای جریانش از پارلمان عراق مثل همیشه نقش اپوزیسیون را بازی کند و به آینده نگاهی داشته باشد.
در صورت پذیرفته شدن استعفا و خروج نمایندگان جریان صدر از پارلمان عراق ۲ سناریوی عمده برای وضعیت آینده پیش بینی می شود.
1) اولین وضعیت آنست که همسو با جریان صدر، نمایندگان ائتلاف های التقدم ( وابسته به حلبوسی) ، العزم (وابسته به خمیس خنجر) و حزب دموکرات کردستان (وابسته به بارزانی) نیز استعفا دهند و مجلس منحل شود .
این سناریو از این جهت بعید می نماید که مسعود بارزانی با کمک امارات نزدیک به ۲۰۰ میلیون دلار در انتخابات خرج کرده و برگزاری مجدد انتخابات پارلمانی به سود او و جریانش نیست.
همچنین محمد الحلبوسی برای رسیدن به کرسی ریاست پارلمان حدود ۳۰۰ میلیون دلار هزینه نموده (عمدتا با کمک سعودی ) که بخشی از آن را به خمیس خنجر جهت جلب حمایتش بابت ریاست مجلس داده و تمایل ندارد پارلمانی که ریاست آن را بر عهده دارد منحل شود،
در نتیجه این سناریو قدری دور از واقعیات موجود است.
2) دومین وضعیت احتمالی آنست که مقتدی تصور می کند با استعفای جریانش در مقام اپوزیسیون قرار می گیرد و چهارچوب هماهنگی گروههای شیعه نخست وزیر (احتمالا مالکی) را معرفی می کند و از آنجا که مشکلات عراق ساختاری است و نخست وزیر نمی تواند در کوتاه مدت آنان را مرتفع سازد بهترین موقعیت برای جریان صدر خواهد بود تا به خیابان آمده و از فرصت عصبانیت مردم نهایت استفاده را ببرد .
ولی نکته مهم اینجاست که بسیاری معتقدند اگر اینبار گزینه چهارچوب هماهنگی گروههای شیعه به نخست وزیری برسد، برخلاف دفعات گذشته بلافاصله با کمک ایران و چین تحولات اساسی در عراق ایجاد خواهد کرد و بسان دوره عادل عبدالمهدی عرصه را به جریانات خیابانی غرب گرا و جوکر نمی بازد.

به قلم: علیرضا تقوی نیا ـ کارشناس مسایل غرب آسیا

انتهای پیام/