قربانیان نسل کشی میانمار مردمی هستند که در شمار بی حامی ترین گروههای انسانی جای گرفته اند.

روهینگیایی ها کسانی هستند که حدود یکصد سال پیش در زمان تسلط بریتانیا برهند و بنگلادش با هدف دست یابی به کار و سکونت به میانمار مهاجرت کردند. ریشه هاي اجدادي و پیوندهاي فرهنگی اقلیت قومی روهینگیا در ایالت راخین میانمار و در مرزهاي میانمار و بنگلادش قرار دارد. درواقع، ایالت راخین در کشور میانمار جایگاه اجدادي مسلمانان روهینگیا بوده است. اما بودائیان افراطی شدیداً این دیدگاه را رد میکنند و مردم روهینگیا را مهاجران غیرقانونی میدانند از این رو آنها هرگز در زمره شهروندان میانمار به حساب نیامدند و در شرایطی که در سال 1962 نظامیان، قدرت را در این کشور به دست گرفتند، روهینگیایی ها از امکان تحصیل و کار محروم شدند و شرایط زندگی برای آنها بسیار دشوار شد. این در حالی است که مسلمانان روهینگیا طی دهه  هاي اخیر در معرض سیاستهاي تبعیض آمیز و خشونتهاي وحشیانه ای قرارگرفته اند که درنهایت منجر به پاكسازي قومی آنان از منزلگاه اجدادي خود شده است. چنانکه ازگذشته تاکنون، دولت میانمار براي بیرون کردن مسلمانان روهینگیا از کشور یا انتقال آنها به اردوگاههایی که دور از خانه هایشان قرار دارند تلاش زیادی کرده و بروز خشونت های امروز هم در نتیجه تلاش دولت این کشور است تا جمعیت بودائیان و مسلمانان را از هم جدا کند و بدینوسیله مسلمان روهینگیا را پاکسازی قومی نماید.
 
از این رو ترس، کشتار و خشونت علیه این اقلیت مسلمان موجب شده تا ده‌ها هزار مسلمان روهینگیا از ترس وقوع خشونت های بیشتر نظامیان بودایی از میانمار بگریزند و به کشورهای همسایه ازجمله بنگلادش بروند. آوارگی این مسلمانان در حالی است که بنگلادش توان پذیرش مهاجران جدید را ندارد و این خود به موج جدیدی از سرگردانی مهاجران مسلمان در پشت مرزهای بنگلادش دامن زده است. شرایطی که وضعیت اسفناکی را برای  این مهاجران بی پناه از جمله زنان و کودکان رقم زده و جان انها را به خطر انداخته است.
 
سخت گیری بوداییان به اقلیت مسلمان میانمار در حالی است که از سوی دیگر عربستان سعودی به عنوان یکی از کشورهای حامی جریان های افراطی منطقه در میان گروههای منسوب به خود با اشاعه داعشیسم بین مسلمانان میانمار نفوذ کرده است و همین امر موجب شده عده ای از مسلمانان میانماری با این تصور که می توانند با حمایت عربستان به مقابله با دولت میانمار برخیزند، قربانی خشونت تقابل با دولت شوند. حال آنکه عربستان در همین شرایط هم هیچ موضع جدی در برابر این نسل کشی از خود نشان نداده است.
 
وقوع این فاجعه اسفناک در حالی است که همه مردم دنیا در قلمروی دولتی قرار دارند که در صورت وقوع جنگ و ناامنی می توانند مورد حمایت آنها قرار گیرند اما نگاهی به وقایع خشونت آمیز علیه اقلیت مسلمان میانمار نشان داده که روهینگیا مردمی بی دولت و بی حامی هستند که وطنی ندارند. در چنین شرایطی نمی توان انتظار داشت که کشورهای غربی پذیرای آنها باشند آنهم در شرایطی که حتی شاهد موضع گیری جدی آنها در برابر این نسل کشی نبودیم اما این انتظار می رود که کشورهای مسلمان با اتخاذ یک موضع مشترک، قاطعانه و در قالب یک همکاری جدی، در برابر خشونت علیه این مسلمانان بی گناه بایستند.
 
به قلم: فریدون مجلسی؛ دیپلمات پیشین و کارشناس مسائل بین الملل