در تحلیل اهداف برگزارکنندگان این راهپیمایی و تشریح اغراض مقامات شرکت کننده دراین مراسم، دیدگاه ها متفاوت و بعضأ متضادی ارائه شده است که می تواند، نشانگر بخشی از واقعیت های موجود در ورای تعاملات اخیر دردنیای غرب باشد.
اشتراک گذاری :
در پی برگزاری راهپیمایی بزرگ روز یکشنبه در پاریس و شرکت ۴۴ تن از سران و مقامات ارشد کشورهای جهان دراین مراسم، اغلب رسانه های خبری به بررسی و تحلیل این رویداد پرداخته و از زوایای مختلف، درخصوص این راهپیمایی که باعنوان «اتحاد مردم فرانسه و جامعه جهانی» برپا شد، سخن گفته اند. البته اکثریت قریب به اتفاق این رسانه ها ، به صورت هماهنگ و یک صدا، اقدامات تروریستی و خشونت باری که به کشته شدن ۱۲ تن از دست اندرکاران هفته نامه طنز «شارلی ابدو» انجامید، به شدت محکوم کرده و بدین لحاظ با مردم فرانسه ابراز همدردی کرده اند؛ ولیکن در تحلیل اهداف برگزارکنندگان این راهپیمایی و تشریح اغراض مقامات شرکت کننده دراین مراسم، دیدگاه ها متفاوت و بعضأ متضادی ارائه شده است که می تواند، نشانگر بخشی از واقعیت های موجود در ورای تعاملات اخیر دردنیای غرب باشد. در این باره و همچنین درخصوص دیگر واکنش های جهانی به راهپیمایی بزرگ پاریس، نکات تحلیلی فراوانی وجود دارد که در ذیل به مهمترین آن ها اشاره می کنیم:
۱- برگزاری راهپیمایی بزرگ پاریس آن هم با هدف محکوم کردن حرکت های تروریستی و همچنین ابراز همدلی و همسویی بین کشورها، اقدام پسندیده ای است که کلیه مجامع سیاسی و اکثریت قریب به اتفاق رسانه ها از آن به نیکی یاد کرده و حمایت و طرفداری خود را از چنین اقدامی ابراز کرده اند.
۲- بسیاری از شخصیت ها، احزاب، سازمان های جهانی و بخش وسیعی از رسانه ها بخصوص رسانه های متعلق به جهان اسلام، ضمن ابراز خشنودی از برگزاری راهپیمایی بزرگ پاریس، از دولت های جهان خواسته اند تا از دوگانگی در محکومیت حرکت های تروریستی پرهیز کرده، از برپایی اینگونه تجمعات در خصوص دیگر تحرکات خشونت باری که تاکنون ده ها هزار قربانی در کشورهای اسلامی بجا گذاشته است نیز حمایت کنند.
۳- تعداد زیادی از روزنامه های اروپایی و همچنین بخش زیادی از رسانه های منطقه، تردید های متعددی را درخصوص نیات دولت فرانسه مطرح کرده و براین امر تاکید دارند که، مقامات پاریس درکنار محکوم کردن حمله تروریستی به ساختمان هفته نامه طنز «شارلی ابدو»، اهداف و اغراض دیگری را هم دنبال می کرده اند که بخشی از آن ها به تمهیدات دولت فرانسه برای توجیه لشکرکشی های اخیر به کشورهای اسلامی آفریقا و غرب آسیا و بخشی دیگر به زمینه سازی برای مداخلات نظامی احتمالی در یمن و لیبی، مرتبط است.
۴- بسیاری از تحلیلگران سیاسی براین امر تاکید دارند که ابعاد داخلی راهپیمایی بزرگ پاریس، در مقایسه با ابعاد خارجی و بین المللی آن بسیار کوچک است، زیرا، هرچند دولت «اولاند» همچون دیگر دولت های اروپایی، علاقمند است تا با برجسته سازی خطرات خارجی، افکار عمومی را از توجه به مشکلات فزاینده اقتصادی بازدارد، ولیکن مقامات پاریس و دیگر دولت های غربی اهداف بسیار بزرگتری را در برجسته سازی ماجرای اخیر دنبال می کنند که به اعتقاد برخی از کارشناسان روابط بین الملل، به یارگیری ها و صف بندی بین المللی مربوط است. چنانکه حتی برخی از این رسانه ها، بحث های مربوط به جنگ های صلیبی را که در زمان بوش پسر مطرح شد به میان کشیده و حادثه تروریستی پاریس را تکرار حادثه مشکوک انفجار برج های دوقلوی نیویورک دانسته اند
۵- بسیار دیگر از مفسران سیاسی اقدام دولت پاریس را در برجسته سازی راهپیمایی روز یکشنبه، اقدامی کاملا تدافعی و ناشی از نگرانی های فزاینده ای می دانند که نه تنها مقامات فرانسه بلکه مقامات انگلیس و آمریکا نیز در آن شریک هستند. این مفسران تاکید می کنند که هدف اصلی مقامات فرانسه و دیگر کشورهای غربی شرکت کننده در این راهپیمایی آن بود که با توجه به شکل گیری موج گسترده ضد خشونت در غرب، به نوعی خود را همراه با مردم نشان داده و سرپوشی بر اتهامات مطرح علیه خود ( حمایت همه جانبه از داعش ) بگذارند. پیداست حضور (خود سرانه و بدون دعوت) نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی در این مراسم، مصداق بارز کوشش برای سرپوش گذاشتن بر جنایات ( کودک کشی های اخیر) این رژیم و سوء استفاده چند جانبه از مراسمی است که با نام محکومیت تروریسم برگزار شده است ( دراین خصوص نکات تحلیلی فراوان و قابل ملاحظه ای وجود دارد که در نوبت بعدی به آن خواهیم پرداخت)
