از نزدیکان امام خمینی(ره) نقل شده است که در ایام حضور امام در نجف اشرف، با آن گرمای طاقت‌فرسا و کهولت سن، ایشان ماه رمضان‌ها را روزه می‌گرفتند، حتی تا نوافل را به جا نمی‌آوردند، افطار نمی‌کردند.
اشتراک گذاری :
امام خمینی(ره) یکی از بزرگ‌ترین فقها، سیاست‌مداران، فیلسوف و عارفان قرن ما بود که موقعیت والایی را در جهان اسلام به عنوان رهبر کبیر انقلاب اسلامی ایران کسب کرد و این موقعیت تنها به سبب مسائل سیاسی نبود بلکه علم و عمل او در حوزه‌های مختلف عرفانی، دینی و فلسفی وی را به چنین جایگاهی رساند.
سیره امام راحل در ماه مبارک رمضان و اهمیت ایشان به نماز، قرآن، دعا و روزه آن اندازه بود که باعث شد نه تنها نظر مسلمانان و مردم ایران بلکه تمام روشنفکران غربی را نیز جلب کند.
براساس کتاب «برداشت‌هایی از سیره امام خمینی(ره)» یکی از یاران ایشان از امام نقل می‌کنند که امام در این ماه شعر نمی‌خواندند و نمی‌سرودند و گوش به شعر نمی‌دادند و دگرگونی خاصی در زندگی‌شان ایجاد می‌شد، به گونه‌ای که مدام قرآن تلاوت می‌کردند، دعا می خواندند و به انجام امور مستحب می‌پرداختند.
همچنین در هنگام سحر و افطار نیز بسیار کم می‌خوردند، به طوری که خادمشان تصور می‌کردند ایشان چیزی نخورده است!
خود امام‌خمینی(ره) درباره ماه رمضان چنین سرودند:
ماه رمضان شد، می و میخانه برافتاد/عشق و طرب و باده، به وقت سحر افتاد
افطار به می کرد برم پیر خرابات/گفتم که تو را روزه، به برگ و ثمر افتاد
با باده، وضو گیر که در مذهب رندان/ در حضرت حق این عملت بارور افتاد
* عبادت امام(ره) در ماه رمضان
بیشتر دوستان و آشنایان امام می‌گفتند که ایشان از جوانی به نماز شب علاقه داشت. از جمله مهمترین کارهای امام خمینی(ره) در ماه رمضان ، عبادت ایشان برای رسیدن به عشق الهی بود خودشان به صراحت می‌گفتند که در وادی عشق نباید عبادت را یک وسیله برای رسیدن به بهشت دانست.
حتی نزدیکانشان شاهد زمزمه‌های امام در ایام ماه مبارک و رکوع و سجودشان در تاریکی شب بودند، یکی از آن‌ها نقل کرده بود که شب امام، لیله القدر است. حتی نقل شده است که در شهر نجف و آن گرمای طاقت‌فرسا، امام راحل ماه رمضان‌ها را روزه می‌گرفت با اینکه در سنین پیری بود و ضعف شدیدی داشت و حتی تا نوافل را به جا نمی‌آورد، افطار نمی‌کرد.
شب زنده‌داری امام در ماه مبارک رمضان به طور ویژه‌ای بود؛ یکی از محافظان بیت ایشان می‌گوید در یکی از شب‌های ماه رمضان از جلوی اتاق امام می‌گذشت که متوجه شد صدای گریه زیاد می‌آید، تحت تأثیر قرار گرفت که چگونه امام با خدای خود راز و نیاز می‌کند.
آخرین ماه رمضان زندگی امام خمینی(ره) به اعتقاد ساکنان بیت شریف ایشان، با دیگر ماه رمضان‌ها متفاوت بود، چرا که امام علاوه بر دستمال چشمی که برای پاک کردن اشکشان استفاده می‌کردند، حوله‌ای نیز همیشه همراه داشتند تا هنگام نمازهای شب، استفاده کنند.
