جایگاه رژیم صهیونیستی در معادله بحران خلیج فارس

موضع رژیم صهیونیستی در قبال بحران خلیج فارس، موضع مبهم و نامفهوم نیست. علی رغم، روابط چندین ساله نهان و آشکار دوحه و تل‌آویو، این رژیم ترجیح داد، جانب بی‌طرفی را کنار نهاده و از هم‌پیمان جدید خود عربستان سعودی حمایت کند.
این حمایت‌ها در اظهارات و تصریحات مسئولان رژیم صهیونیستی کاملا هویدا و آشکار بود و سرآغاز آنها به «آویگدور لیبرمن»، وزیر جنگ این رژیم باز می‌گردد که گفته بود: «کشورهای عربی حوزه خلیج فارس دریافتند که این تروریسم اسلامگراست که برای آنها تهدید واقعی شمرده می‌شود، نه صهیونیسم».
لیبرمن تاکید کرده بود که «قطع رابطه برخی کشورها با قطر به دلیل حمایت این کشور از تروریسم بوده است و از این حیث خواستار اتحاد و همکاری در زمینه مبارزه با تروریسم هستیم».
آنچه این رویکرد را تقویت کرد و مورد حمایت قرار داد، گزارش‌های متعددی بود که در مطبوعات اسرائیلی منتشر شد. این گزارش‌ها تاکید می‌کرد که انزوای قطر ائتلاف عربستان سعودی را در برابر دشمنان‌شان یعنی ایران و تروریسم قدرتمند خواهد کرد. به نوشته روزنامه «جروزالیم پست» این بحران فرصتی طلایی برای تغییر موازنه‌های قدرت در منطقه به سود عربستان و اسرائیل است.
بنابراین تل‌اویو در موضعی شفاف، به صورت علنی از رویکرد منطقه‌ای عربستان و امارات اعلام حمایت می‌کند. این موضوع و با در نظر گرفتن همراستایی مواضع عربستان و اسرائیل در بسیاری از پرونده‌های منطقه‌ای بار دیگر ثابت می‌کند، هماهنگی تامی بین دو طرف وجود دارد.
آنچه این دیدگاه را تقویت می‌کند، خواسته‌ها و شروطی است که ریاض برای ازسرگیری روابط با دوحه اعلام کرده بود که مهمترین آن بیرون راندن حماس از قطر و تروریستی شمردن این جنبش بود که در واقع این یکی از خواسته‌های قدیمی اسرائیل و جدید عربستان است.
موضوع دیگری که یک‌شنبه گذشته رخ داد و تاکید کرد که سیاست تبادل نامه‌های دوستانه بین طرف اسرائیلی و سعودی همچنان ادامه دارد، اعلام وزیر ارتباطات رژیم صهیونیستی مبنی بر تعطیلی دفاتر شبکه خبری «الجزیره» قطر در قدس اشغالی و ابطال مجوزهای فعالیت خبرنگاران این شبکه و ممنوعیت پخش برنامه‌های الجزیره در سرزمین‌های اشغالی است.
پایگاه خبری اوقات الشام می‌نویسد: وزیر ارتباطات رژیم صهیونیستی دلیل اتخاذ این تصمیم را حمایت الجزیره از تروریسم عنوان کرد و در این راستا به ممنوعیت پخش برنامه‌های این شبکه در چند کشور عربی سنی استناد کرد.
پیام این اقدام تل‌اویو برای عربستان کاملا شفاف و روشن بود، اینکه اسرائیل با شماست و از رویکرد شما حمایت می‌کند و این اقدام پیش پرداخت وفاداری ما به ائتلاف درحال شکل گیری شماست.
بالطبع این تصمیم یک‌باره اتخاذ نشد، بلکه پیش از آن جنگ روانی و تبلیغاتی آغاز شد که هدایت آن را «بنیامین نتانیاهو»، نخست وزیر رژیم صهیونیستی شخصا برعهده داشت.
نتانیاهو در صفحه فیس بوکش الجزیره را به خاطر پخش تحریک‌آمیز خشونت‌ها طی پوشش حوادث و رخ دادهای اخیر جاری در مسجد الاقصی به تعطیلی تهدید کرده بود.
در جبهه مقابل، یعنی عربستان و امارات، از چند ماه قبل به ویژه پس از سفر «دونالد ترامپ» به عربستان تبلیغات رسانه‌ای گسترده‌ای را با هدف ترویج ایده «اسرائیلِ دوست» آغاز کردند.
در این راستا، با استناد به نظریه «دشمن دشمن من دوست من است» رسانه‌های مزدور سعودی و اماراتی برنامه‌های هدفمندی را در قالب برنامه‌های سیاسی، گفت‌وگو و مصاحبه با شخصیت‌های جهان عرب پخش کردند که تماما از امکان دستیابی به صلح با اسرائیل و تشکیل ائتلافی با این رژیم در مقابل ایران به عنوان دشمن مشترک سخن می‌گفتند.
بالطبع این یکی از اهداف چنین برنامه‌هایی تلقی می‌شود. هدف دیگر این برنامه تخریب وجهه مقاومت فلسطینی و متهم کردن آن به اقدامات تروریستی است و در راس این گروه‌ها و جنبش‌ها حزب الله و حماس قرار داشتند.
روند رخدادها و تحلیل آنها تاکید می‌کند، نظریه ائتلاف جدید درحال شکل‌گیری در منطقه که اساسا عربستان و اسرائیل را دربرمی‌گیرد، صرفا یک نظریه نیست، بلکه درحال تبلور یافتن است.
در این راستا، حمله رسانه‌ای و تبلیغاتی اسرائیل به قطر و الجزیره را نباید خارج از چارچوب حمله رسانه‌ای و تبلیغاتی عربستان به مقاومت فلسطینی و حماس ارزیابی کرد و این اولین نمود منطقه‌ای هماهنگی‌های‌ سعودی – صهیونیستی است و از این پس باید در انتظار موارد دیگر بود.
آنچه در این فرآیند حائز اهمیت است، افکار عمومی جهان عرب و منطقه است. در واقع این افکار هستند که با تاثیرپذیری از این تبلیغات بر این ائتلاف صحه می‌گذارند یا با عدم تاثیرپذیری، آن را رد می‌کنند و این مستلزم افزایش سطح آگاهی و بالا بردن میزان هوشیاری افکار عمومی جهان عرب و منطقه است.

خبرگزاری تقریب تنها اقدام به انتشار مطلب بالا نموده و نسبت به صحت و سقم آن هیچگونه مسئولیتی را نمی پذیرد