امروز جنگ وپناهندگی مختص سوریه نیست بلکه دو جنگ بزرگی که در سال های اخیر جورج بوش و تونی بلر درعراق وافغانستان به بهانه مبارزه با تروریسم به راه ذانداختند فقط 4 میلیون عراقی را آواره کرد و میلیون ها افغانی در سراسر جهان همچنان بی خانمان و سرگردانند.

به گزارش خبرنگار تقریب( تنا )از لندن، با بالا گرفتن بحران پناهندگان سوری در اروپا ، گروه های مردمی ، فعالان سیاسی وصلح طلبان ، هر روز واکنش های شدیدتری نسبت به سیاستهای دولتهای اروپایی از خود نشان می دهند. مردم بریتانیا نیز کمپین های متعددی درحمایت از پناهندگان و مخالفت با جنگ تشکيل داده اند و
رسانه ها و محافل سیاسی با انتشار مطالبی علیه سیاست های دیوید کامرون مردم را به مخالفت با دولت فرا می خوانند.

لیندزی جرمن از فعالان سیاسی و صلح طلب بریتانیا و معاون بزرگترین سازمان ضد جنگ این کشور در مقاله ای، به تاریخچه دلایل بروز بحران پناهندگان پرداخته ودولت های غربی ،بویژه بریتانیا و آمریکا را مسئول مستقیم اوضاع بوجود آمده معرفی می کند.

وی درمقاله خود می نویسد: به نظر می رسد حتی ماجراهای دردناکی که هر روز درباره پناهندگان به گوش می رسد نتوانسته است موجب بروز واکنش های انسان دوستانه دولتهای اروپایی شود، بلکه با سطح بالایی از خشونت و بی توجهی نسبت به زندگی انسان ها مواجه بوده ایم.

بنا به گزارش کمیته حقوق بشر سازمان ملل متحد در سال جاری تاکنون بیش از 300000 نفر از دریای مدیترانه عبور کرده اند که در مقایسه با 219000 نفر پناهنده ای که در تمام سال گذشته وارد اروپا شده اند نشان از افزایش چشمگیری دارد.
از این میزان جمعیت پناهجو 200000 نفر وارد یونان و110000 نفر وارد ایتالیا شده اند و به طور تقریبی براساس گزارش های منتشر شده 2500 نفر در مسیر تلاش برای یافتن مکانی امن برای زندگی جان خود را از دست داده اند.

این بزرگترین بحران پناهجویان از زمان جنگ جهانی دوم تاکنون است که بر اثر جنگ شش ساله هیتلر، میلیون ها آواره و پناهنده از آن به جا ماند، و ما امروز شاهد یورش وحمله به نسل جدیدی از مهاجران هستیم.

در حالی که بر اساس قوانین بین المللی پناهنده گان حق دارند که برای فرار از جنگ به دنبال مکانی امن برای خود باشند ،بریتانیا در این میان مسئولیت بیشتری برای پذیرش پناهجویان دارد.

وضعیت اسفبار فشار بر شهروندان سوری در حالی که کشورشان به ویرانه ای بدل شده و چشم انداز بسیار ضعیفی از امنیت پیش رویشان قرار دارد،شرایط زندگی را پس از 5 سال جنگ داخلی غیر ممکن ساخته است چه رسد به آنکه امیدی به آینده پیش رویشان داشته باشند، واین در حالی است که میلیون ها سوری در داخل وخارج کشورشان آواره هستند.
این همان کشوری است که آمریکا ظاهرا برای از بین بردن داعش آنرا مورد بمباران قرار داد وبریتانیا نیز در این عملیات برای بمباران این کشور وعراق همراه شد و همچنان نیز به دنبال گرفتن مجوز از پارلمان برای ادامه بمباران این کشور است.
اینک ثابت شده است این نظر که ادامه بمباران ها می تواند داعش را تضعیف کند نه تنها اشتباه است بلکه موجب افزایش تروریسم نیز شده است.
از سوی دیگر کشورهایی همچون عربستان وترکیه نیز به دنبال حمایت و تقویت مالی داعش هستند. در این میان اما فقط مردم غیرنظامی هستند که در نتیجه بمباران ها آسیب می بینند.
به طور کلی جنگ موجب پناهندگی و تخریب می شود زیرا آنها از مرگ ، جراحت و تخریب خانه هایشان دچار هراس هستند و در این میان دیگر امکان کار وفعالیت تحصیل وکشاورزی وجود ندارد.
این واقعیت امروز میلیون ها نفر از مردم سوریه است و دولت های اروپایی باید اولویت خود را برای حمایت از پناهندگانی که امکان راه یافتن به اروپا را دارند قرار دهند.
تخریب زیرساخت ها منجر به انجام اقدامات نا امید کننده از سوی مردم می شود مانند استفاده از وسایل نا امن نظیر قایق های کوچک ،استفاده از کامیون و بسیاری دیگر از راه های نامطمئن که خطرات بسیاری را برای پناهندگان به همراه می آورد.

امروز جنگ و پناهندگی مختص سوریه نیست بلکه دو جنگ بزرگی که در سال های اخیر توسط جورج بوش و تونی بلر در عراق وافغانستان به بهانه مبارزه با تروریسم اتفاق افتاد فقط 4 میلیون عراقی را آواره ساخت ومیلیون ها افغانی در سراسر جهان همچنان بی خانمان وسرگردانند.

همچنین در سال 2011 دیوید کامرون پیشقدم در حمله لیبی بود. جنگی که منجر به کشته شدن بیش از 30000 نفر وپناهندگی بسیاری از مردم آفریقا شد در حالی که لیبی همچنان درگیر جنگ داخلی بین گروه های رقیب برای به دست گرفتن قدرت است.

اینک دلایل کافی برای مخالفت با جنگ وحمایت از پناهندگانی که برای فرار از این جنگ ها به سمت اروپا سرازیر شده اند وجود دارد و مردم باید به کمپین مخالفت با جنگ وحمایت از پناهندگان بپیوندند.
قاره اروپا ثروتمند ترین گوشه از جهان است واین برای 28 کشور عضو اتحادیه اروپا بسیار ساده است که راه را برای ورود پناهندگان باز کرده وگوشه ای از این بحران انسانی را حل کنند.
جنبش آزادی خواهی تنها برای سفید پوستان و ثروتمندان نیست. همه شواهد نشان دهنده آن است که اروپا همواره از نیروی کار مهاجران سود برده است واینک نیز شرایط اقتصادی به گونه ایست که همه این مهاجران می توانند در کشور های اروپایی مشغول کار شوند زیرا اروپا به نیروی کار جوان احتیاج دارد و پناهندگان نیز نیازمند حمایت عملی دولتهای اروپایی هستند.