اشاره؛ پيامبر اعظم صلى الله عليه و آله درفضيلت و ثواب رو مي فرمايد:
اسلام همچون درختى ثابت و استوار است که ريشه اش، ايمان است و رگ‌هايش، نماز، آب آن، زکات است و شاخ و برگش، روزه.

روزه دركلام رسول الله (ص)
-هر کس براى خدا، در شدت گرماى يک روز، روزه بگيرد و او را تشنگى فراگيرد، خدا هزار فرشته را مأمور مى کند که صورتش را مسح کنند و او را بشارت دهند، تا آن گاه که افطار کند، خداوند بفرمايد چه خوش است روح و روان تو. اى فرشتگان من! شهادت دهيد که من او را آمرزيدم.
شخص روزه دار تا زمانى که غيبت نکند، در حال عبادت است گرچه در بسترش خواب باشد.

-خواب روزه دار، عبادت؛ سکوتش، تسبيح؛ دعايش، مستجاب و ثواب عملش دو برابر است.

-اگر روزه دار در ميان گروهى که غذا مى خورند، حاضر شود، اعضايش تسبيح مى گويند و درود فرشتگان بر او خواهد بود.

-خداوند سفره اى دارد که بر آن نعمتى است که نه چشم ديده، نه گوش آن را شنيده و نه بر دل بشرى گذشته است. بر سر اين سفره، جز روزه داران نخواهند نشست.

-هر درِ بهشت نامى دارد؛ مثلاً يکى از درهاى بهشت به نام مجاهدان در راه خداست و تنها جهادکنندگان در راه خدا از آن در وارد بهشت مى شوند. يکى از درهاى بهشت، درى است که فقط انسان هاى روزه دار از آن در وارد بهشت مى شوند و نام آن ريّان است.

۱. تأثير فردى و اجتماعى روزه
الف) تأثير روزه بر فرد
روزه، آثار فراوانى بر جسم و روح آدمى دارد که بعضى از مهم ترين آنها عبارتند از:

يک ـ تقويت تقوا
نخستين فلسفه روزه، ايجاد و تقويت روحيه پرهيزکارى است. در نگرش اسلامى، تقوا اهميت ويژه اى دارد تا آنجا که ملاک پذيرفته شدن عبادت ها و اعمال حسنه ما در پيشگاه خداوند، معرفى شده است: «اِنَّما يَتَقَبَّلُ اللّه ُ من المتّقين». (مائده: ۲۷)
روزه، يکى از اسباب تقويت کننده تقواست. خداوند در قرآن کريم مى فرمايد: «روزه بر شما مقرر گرديد تا به تقوا دست يابيد». (بقره: ۱۸۳) در واقع راز اينکه تقوا در پرتو روزه تقويت مى شود، آن است که روزه، روحيه خداگرايى و گرايش به مسائل عرفانى و معنوى را در انسان افزايش مى دهد.

آيا مى دانيد: بهترين اعمال در ماه رمضان چيست؟ بهترين اعمال در اين ماه، پرهيز از معاصى پروردگار است.

دو ـ تقويت صبر و پايدارى
قرآن کريم با اين بيان آسمانى، مؤمنان را به صبر و پايدارى سفارش مى کند: «يا اَيُّهَا الَّذَينَ امَنُوا اِسْتَعينُوا بِالْصَّبْرِ وَ الصَّلاة» (بقره:۱۵۳) مراد از صبر در اين آيه شريفه، روزه است. به اين ترتيب، فلسفه روزه، تقويت صبر و شکيبايى روحى آدمى است. يکى از عوامل شکست آدمى در برابر دشوارى هاى زندگى، اضطراب ها، نگرانى ها و دلهره هاست. در برابر اين گونه عوامل که ناراحتى روحى و درونى در پى دارد، مقاومت روحى زيادى لازم است و اين مقاومت تنها در پرتو نماز و روزه به دست خواهد آمد.
يکى از راه هاى دست يابى به صبر و پايدارى در مشکلات زندگى، روزه است.

سه ـ تندرستى
اسلام براى تندرستى و سلامت جسمى، ارزش فوق العاده قائل است و نسبت به رعايت بهداشت جسمى توجه و تأکيد فراوان دارد. روزه که امروزه به عنوان يکى از عوامل مهم تن درستى، توجه مجامع پزشکى جهان را به خود معطوف داشته است، نتيجه همان رهنمود معروف رسول خدا صلى الله عليه و آله است که فرموده اند: «صُومُوا تَصِحُّوا». (بقره: ۱۵۳)

برنامه معين و مشخص ساليانه اى که اسلام به عنوان روزه دارى براى پيروان خود قرار داده، برنامه اى کاملاً منظم و اصولى است که از جهات مختلف براى تأمين سلامتى انسان مفيد است.

چهار ـ پاک سازى دل و افزايش نور معرفت
روزه مايه زدودن زنگارها از دل و صفاى باطن و دورى از ناپاکى ها و آلودگى هاست. روزه، دل را از گناه پاک مى کند، به روح صفا و جلا مى بخشد و سبب تقويت نور معرفت مى شود. انسان در پرتو روزه دارى و پرهيز از گناه و محرمات و گرايش به معنويات، زمينه تجلى نور معرفت را در وجود خود فراهم مى کند. به گفته سعدى:
اندرون از طعام خالى دار تا در او نور معرفت بينى

روزه دارى يکى از مقدمات پيمودن مسير الى اللّه و دست يابى به معرفت الهى است.

پنج ـ تعديل غرايز
روزه در تعديل غرايز و اصلاح انسان نقش شگفت انگيزى دارد. اگر روزه بر اساس موازين اسلامى اجرا شود، اثر بسيار سازنده اى بر جاى مى گذارد و نظم و تعادل غرايز را برقرار مى سازد. در واقع، نفس و طبيعت آدمى مى خواهد هر سخنى را بشنود، هر غذايى را بخورد، هر منظره اى را ببيند، ولى روزه و مقررات و احکامش، اين خواسته هاى نفسانى و نامتعادل دل انسان را کنترل مى کنند.
نفس سرکش آدمى تنها با تقيد به اعمال و فرايض دينى از جمله روزه دارى، به کنترل رهبر عقل و خرد درمى آيد.


شش ـ تقويت اراده و تسلط بر نفس
چنانچه گفته شد، روزه در جلوگيرى از خواسته هاى نامشروع نفس آدمى اثر دارد. به همين سبب، هنگامى که انسان با خواسته هاى نفس خود مخالفت مى کند، يعنى غذا را مى بيند و نمى خورد يا تشنه است، ولى آب نمى نوشد، رفته رفته بر نفس خود چيره و اراده اش تقويت مى شود.

گر نماز و روزه مى فرمايدت        نفس، مکار است فکرى بايدت
نفس را هفتصد سر است و هر سرى         از ثرى بگذشت تا تحت الثرى

اى جوان! اگر مى خواهى بدانى اراده و عزمى راسخ دارى و مى توانى در برابر وسوسه هاى شيطان و شيطان نماها مقاومت کنى، خودت را در آزمون روزه محک بزن.


هفت ـ تقويت روحيه آخرت گرايى
ترديدى نيست که روزه دارى، توجه به امور ماورايى، روحيه آخرت گرايى و نيز زهدورزى نسبت به زندگى مادى را در انسان تقويت مى کند و بر اين اساس، توجه به سراى ابدى در آدمى بيش از پيش متجلى مى شود. امام رضا عليه السلام فرمود:

مردم به انجام روزه مأمور شدند تا طعم گرسنگى و تشنگى را بچشند و به ياد آخرت افتند.

آدمى با روزه گرفتن به تدريج نسبت به دنيا و لذت هاى آن بى توجه مى شود و روحش را با معنويت آشنا مى سازد.


هشت ـ نزديک شدن به خدا
خداوند مهربان، براى برقرارى رابطه انسان با خود، راه هايى را بيان کرده است که انسان مى تواند در سايه عمل به آن از مقربان درگاهش شود. يکى از اين راه ها، روزه است. انسان با روزه گرفتن به صفت فرشتگان دست مى يابد؛ زيرا همه شهوت ها را ناديده مى گيرد و در هم مى کوبد و مانند فرشتگان مقرّب درگاه مى شود. در واقع، براى انسان در حال روزه، حالت هاى معنوى و روحانى خوبى فراهم مى آيد که در غير روزه کمتر تحقق مى يابد. به همين دليل، پيشوايان دين، پيروان خود را به روزه گرفتن سفارش مى کردند. پيامبر اکرم صلى الله عليه و آله فرموده است:

کسى که در ماه رمضان روزه بگيرد و چشم و گوش و اعضاى بدنش را از حرام و کذب و غيبت، به قصد تقرب به خدا بازدارد، خدا او را به درگاه خود نزديک مى کند.

بياييد با روزه دارى واقعى، نام خود را در رديف مقربان بارگاه حق ثبت کنيم.


نه ـ استجابت دعا
يکى از برکت هاى بزرگ روزه اين است که مايه استجابت دعا مى شود؛ چون روزه دار حالتى روحانى پيدا مى کند و ارتباط خوبى با خدا برقرار مى سازد. ماه رمضان نيز زمان بسيار بافضيلتى است. به همين سبب، پيامبر اعظم صلى الله عليه و آله مى فرمايد: «دعاى روزه دار رد نمى شود».
مگر آرزو نداريم دعاهايمان مستجاب شود. مگر نمى خواهيم پروردگار تقاضايمان را لبيک گويد. پس بياييد ايام ماه مبارک رمضان را غنيمت شمريم و در حق يکديگر دعا کنيم.

ده ـ ايجاد روحيه قناعت
فرهنگ اسلام برخلاف مکتب هاى مادى شرق و غرب که دنيا و نعمت هاى مادى را هدف اصلى زندگى بشر مى داند، قناعت و ايثار و پرهيز از ماديات را راهى براى رسيدن به تکامل معنوى مى داند. روزه نيز فريضه اى است که مسلمان را از غرقه شدن در ماده گرايى و حرص براى لذت هاى مادى و تن پرورى و مصرف مى رهاند و مى آموزد که به اندازه نياز مصرف کند، قناعت کند، به فکر ديگران باشد و از اسراف و تبذير بپرهيزد.
روزه، به مسلمان مى آموزد که با کم هم مى توان زيست و با قناعت مى توان خود را در مقابل ماديات و انحراف از معنويت حفظ کرد.
با روزه گرفتن تمرين قناعت کن؛ چرا که: قناعت توانگر کند مرد را.


ب) اثر روزه بر خانواده
مهم ترين محورهاي اثر گذاري  روزه ب خانواده

ـ  اثر فضاى معنوى رمضان بر تقويت روابط خانوادگى

ـ  عوامل تأثيرگذار در تقويت روابط خانوادگى به هنگام ماه مبارک رمضان ازجمله:

ـ افطارى دادن و ديد و بازديدهاى پس از افطار؛

ـ شرکت همگانى اعضاى خانواده در مراسم دعا و قرائت قرآن؛

ـ حضور بيشتر اعضاى خانواده در خانه؛

ـ فضاى گرم و صميمى و معنوى سفره هاى افطار و سحر.

ـ بررسى وظايف اعضاى خانواده نسبت به يکديگر در ماه رمضان از جمله:

ـ توجه به نو روزه داران؛

ـتوجه به پير روزه داران؛

ـ نقش بزرگ ترها در انسجام خانواده

ـ تبيين راه هاى کاربردى تعميم دادن فضاى معنوى خانواده در ماه رمضان به ديگر ماه هاى سال

ـ نقش تربيتى ماه رمضان بر کودکان

ـ آسيب شناسى خانواده در ماه رمضان

ج) اثر روزه بر اجتماع (روزه، مدرسه عالى اجتماعى)
روزه دارى افزون بر فوايدش براى جسم و تن و روان آدمى، حکمت ها و مصالحى در اجتماع انسانى دارد که برخى از آنها را يادآور مى شويم:

يک ـ بيدارى عواطف بشرى
بى شک، يکى از برکت هاى اجتماعى روزه، بيدارى عواطف انسانى است. انسان به کمک روزه درمى يابد که بر فقيران و گرسنگان چه مى گذرد. درواقع، روزه دار با تحمل گرسنگى و تشنگى روزه، با درد نيازمندان و مستمندان آشنا مى شود و عواطف و احساسات انسانى، او را به کمک به فقيران تشويق مى کند. به همين دليل، در ماه مبارک رمضان، رسيدگى به فقيران و محرومان بيشتر به چشم مى خورد. همچنين روزه دار توانگر و فهيم درمى يابد که چه بسا فقيران و محرومان مؤمن به واسطه صبر بر محروميت ها در طول سال، در قوت اراده و شرافت طبع و بلندى همت بر او فضيلت دارند.
ياد کردن حال فقيران و طبقه محروم جامعه و توجه به شرافت نفس و علوّ طبع بى پايان آنان از مهم ترين فوايد روزه دارى است.


دو ـ تقويت همبستگى اجتماعى
يکى از برکت هاى ماه مبارک رمضان، تقويت هم بستگى اجتماعى و ايجاد روحيه جمع گرايى ميان مسلمانان است. به نظر اسلام، عبادت و تقرب به خدا در نماز و روزه خلاصه نمى شود، بلکه انجام دادن مسئوليت هاى اجتماعى، خدمت به بندگان خدا و تلاش براى رفع نيازهاى آنان مى تواند وسيله اى براى تقرب به خدا باشد.
براى مثال، مضمون يکى از دعاهاى هر روزه ماه رمضان، طلب گشايش و رفع نياز براى همه گرفتاران و دردمندان و نيازمندان است –دعا براي بي نيازي براي هر فقير،سيري همه گرسنگان، پوشاندن هرعرياني، آزادي همه اسرا، شفاي همه بيماران، اداي قرض قرض داران - و فرد روزه دار حتى براى همه انسانها اعم از زندگان و مردگان مؤمن نيز طلب سرور و آرامش مى کند. همچنين در دعاى روز پانزدهم، روزه دار از خداوند توفيق احسان و نيکى به مردم را درخواست مى کند.

از ديگر آموزه هاى دين اسلام، افطارى دادن به مسلمانان است که حتى اگر مقدار ناچيزى باشد، پاداش بى شمارى نصيب افطاردهنده خواهد شد و اين کار به تقويت روحيه جمع گرايى و ديگرخواهى مى انجامد.

از ديگر مصداق هاى همبستگى اجتماعى در ماه مبارک رمضان، تشکيل صف هاى زيبا و به هم پيوسته نمازهاي جماعت و در صفوف نماز عيد فطر است که برجسته ترين نمونه وحدت و انسجام اسلامى ميان مسلمانان به شمار مى رود، تجلي مي يابد. پس از پايان ماه رمضان، مسلمانان همگى با هم روز عيد فطر را جشن مى گيرند و همراه با هم بانگ «الله اکبر و الحمدلله» را سر مى دهند و شکر اين نعمت بزرگ را به جا مى آورند. ثمره اين وحدت عبادى، وحدت و يگانگى آنان را دوچندان مى کند.
رمضان؛ ماه يکپارچگى و يک رنگى است. بياييد با هم در رمضان امسال اين شعار را سرلوحه کارمان قرار دهيم که: يا اَيُّهَا الْمُسْلِمُون اِتَّحِدُوا اِتَّحِدُوا!


سه ـ تقويت اراده جمعى
از ديگر فايده هاى اجتماعى روزه اين است که اراده اجتماع را قوى و همت جامعه را بلند و مردم را بر اميال و خواهش هاى نفسانى شان مسلط مى سازد. در واقع، کسى که بتواند ساعت هايى از روز، لذت غذا خوردن را ترک کند و زحمت و رنج تشنگى و گرسنگى را بر خود هموار سازد، مى تواند به خاطر مصالح بزرگ اجتماعى و حفظ شرف و آبروى خود و جامعه وامت نيز شکيبايى بورزد و دشوارى ها را براى رسيدن به مقاصد عالى اجتماعى متحمل شود.
يگانه عاملى که سبب پيروزى ملت ها بر مشکلات است، قوت اراده و عزم آهنين اجتماعى است که در پرتو تحمل سختى ها از جمله روزه دارى به دست مى آيد.

چهار ـ تقويت حُسن معاشرت
از رهاوردهاى روزه به دست آوردن حسن خلق، گذشت و دورى از کينه توزى، تندخويى، بدزبانى، ستيزه جويى و غيبت و دشنام در روابط اجتماعى است؛ زيرا از جمله آموزش هاى دين به روزه دار اين است که مراقب چشم و زبان و گوش خويش باشد.
رمضان، ماهى است براى آموزش و تمرين معاشرت هرچه بهتر و داشتن اجتماعى سالم و انسانى!

به طور کلى، بيان فوايد و حکمت هاى اجتماعى روزه نشان مى دهد که روزه يک کلاس تربيتى عملى براى هر چه بهتر زندگى کردن است. از همين جاست که در صدر اسلام، جامعه اسلامى از نظر سلوک اجتماعى و معاشرت افراد با يکديگر از مترقى ترين اجتماعات بود.

با توجه به اوضاع کنونى، مسلمانان بيش از گذشته به درس آموزى از ماه مبارک رمضان نياز دارند و بايد بکوشند اين ثمره هاى عالى اجتماعى روزه را هر چه بيشتر در جامعه خود آشکار سازند تا به وحدت واقتدار امت اسلام در صدر اسلام دست يابيم.

۴. آداب افطارى
يک ـ مستحبات افطار کردن
۱. مستحب است پس از نماز مغرب و عشا، افطار کنيد، مگر آنکه ضعف بر شما غلبه کند.

۲. با چيزى افطار کنيد که از حرام و شبهه پاکيزه باشد.

۳. بهتر است با خرما افطار کنيد تا ثواب روزه تان چند برابر شود.

۴. هنگام افطار، بِسم اللّه الرّحمنِ الرَّحيم بگوييد و دعا کنيد.

۵. سوره «قدر» را بخوانيد.

۶. دعاى «اللّهُمَّ لَکَ صُمْتُ وَ عَلى رِزْقِکَ اَفْطَرْتُ وَ عَلَيْکَ تَوَکَّلْتُ» را بخوانيد.

۷. دعاى «اَللّهُمَّ رَبَّ النُورِ الْعَظيم...» را بخوانيد.

۸ . صدقه بدهيد هر چند کم باشد.

دو ـ فضيلت و مستحبات افطارى دادن

ـ خلوص نيت، اولين و مهم ترين مطلبى است که در اطعام مؤمنان واجب است. نيت ميزبان، بايد به دست آوردن رضاى خدا، اجراى سنت پيامبر اکرم صلى الله عليه و آله و شادمانى مؤمنان باشد.
ـ براى مؤمنان نيز پذيرش دعوت برادر مؤمن لازم است و نيت آنان از اين پذيرش نبايد پر کردن شکم و سير شدن جسمانى باشد، بلکه بايد تنها جلب رضايت الهى و عمل به دستور پيامبراکرم صلى الله عليه و آله باشد.

۵. سحورى
يک ـ استحباب سحرى خوردن
پيامبر اعظم صلى الله عليه و آله فرمود:
سحرى بخوريد که در آن برکت است.

و نيز فرمود:
مستحب است که در ماه رمضان سحرى خورده شود اگرچه يک دم آب خوردن باشد.

دو ـ طلب بخشش فرشتگان و درود و صلوات خدا بر سحرخيزان
رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود:
در خوردن سحرى، برکت است و خداى را فرشتگانى است که بر استغفارکنندگان در سحرگاهان و بر کسانى که سحرى مى خورند صلوات و درود مى فرستند.

سه ـ خواندن سوره قدر
هيچ مؤمنى روزه نمى گيرد و در هنگام سحرى و افطار سوره قدر را نمى خواند، مگر اينکه ميان اين دو وقت، مانند کسى است که در راه خدا به خون خود آغشته باشد.

چهار ـ خواندن دعاى سحر
پنج ـ خواندن دعاى ابوحمزه ثمالى

۶ . درجه هاى روزه و دسته بندى روزه داران
روزه سه درجه دارد

الف) روزه عوام: ترک خوردن و آشاميدن و ديگر محرّمات روزه است که در فقه مشخص شده است. اين گونه روزه، جز رهايى از عذاب، فايده ديگر ندارد.

ب) روزه خواص: اين روزه افزون بر مرتبه يادشده، بازداشتن چشم و گوش و زبان و دست و پا و ديگر جوارح از گناهان است و بر اين روزه، ثواب هايى که صاحب شرع به آن وعده داده است، مترتب مى گردد.

ج) روزه خواصِّ خواص: ترک مشغوليت هاى غيرالهى خواه حلال، خواه حرام است، و محافظت دل است از همت هاى فرومايه و اخلاق پست و انديشه هاى دنيوى و حفظ دل از هر چه جز خدا. اين درجه، مخصوص پيامبران، صديقان و مقرّبان است و نتيجه و ثمره اين روزه، رسيدن به ديدار الهى است.

على عليه السلام فرمود: «نگه داشتن دل از انديشيدن درباره گناهان، برتر از نگه داشتن شکم از غذاست».

دسته بندى روزه داران

صنف اول
اين گروه فقط از خوردن و آشاميدن و ديگر مفطرات امساک مى کنند، ولى اعضا و جوارح آنان به انواع اعمال و کارهاى بد افطار مى کند. پس اين روزه، روزه اهلِ اهمال است.

صنف دوم
گروهى بعضى جوارح خود را از آداب زشت حفظ مى کنند و بين حفظ و ضايع کردن روزه، در حال ترددند.

صنف سوم
گروهى مستحبات و ادعيه وارده را نيز برحسب عادت هاى هميشگى خود انجام مى دهند. بنابراين، عملشان به مقدار خلوص آنان است.

صنف چهارم
گروهى به ضيافت الله وارد مى شوند، در حالى که قلوبشان از معارف غافل است و بى نشاط و کسل هستند، گويى اعضا و جوارحشان سنگين شده است و با زور کارها را انجام مى دهند. حال اين گروه، حال کسانى است که هدايايى به طرف سلطان مى برند، در حالى که از حمل اين بار کراهت دارند. افزون بر آن، هداياى ياد شده به عيوبى آلوده است که مانع پذيرفتن آن مى شود.

صنف پنجم
گروهى اعضا و جوارح را از افطار حفظ مى کنند، ولى قلب را از مسائلى که مانع عمل صالح مى شود، حفظ نمى کنند.

صنف ششم
گروهى با قلب و عقل پاک وارد ماه رمضان مى شوند؛ زيرا در حضور خدايى که از غيب و نهان آگاه است، بر ترک گناه، مراقبت کرده اند و نسبت به آنچه خداوند خواسته بود تا در حفظ آن بکوشند، کوشيده اند. حال اينان حال کسانى است که موفق به کسب رضايت خدا شده اند.

صنف هفتم
گروه ديگر در حفظ قلب و عقل و اعضا و جوارح از گناهان و عيب ها و زشتى ها، بسنده نکرده، بلکه خود را به اعمال صالح و نيکو مشغول کرده اند. آنان نه تنها وجودشان را طاهر نگاه داشتند، بلکه آن را به زيور و زينت مستحبات نيز آراسته اند. اين گروه، به حقيقت روزه رسيده و تجارتى سودمند کرده اند.


۷. نمونه هايى از روزه پيامبران و صلحاء
الف) پيامبران
يک ـ محمد صلى الله عليه و آله
چون ماه مبارک رمضان فرا مى رسيد، رنگ رخسار رسول خدا صلى الله عليه و آله تغيير مى کرد. نماز خواندنش زياد مى شد و در دعا و درخواست از حق تعالى بسيار زارى و تضرع مى کرد. حضرت در غير ماه مبارک رمضان نيز روزه مى گرفت.

ابن عباس مى گويد: «پيامبر سه روز از هر ماهى روزه داشت و مى فرمود: اين سه روز روزه، برابر با روزه کل سال است».

دو ـ حضرت داوود عليه السلام
حضرت داوود عليه السلام هميشه يک روز در ميان روزه مى گرفت.

سه ـ حضرت سليمان عليه السلام
حضرت سليمان عليه السلام از اول ماه، سه روز و از وسط ماه سه روز و از آخر ماه نيز سه روز روزه مى داشت.

چهار ـ حضرت عيسى عليه السلام
حضرت عيسى عليه السلام در همه عمرش روزه بود [بيشتر روزها را روزه بود].

ب) صحابه بزرگوار پيامبر اعظم صلى الله عليه و آله
يک ـ سلمان فارسى
روزى پيامبر اعظم صلى الله عليه و آله از اصحاب خود پرسيد: «در ميان شما چه کسى در تمام عمر روزه است؟ سلمان گفت: من. يکى از حاضران ناراحت و خشمگين شد و گفت: «اى رسول خدا صلى الله عليه و آله ! سلمان يک نفر ايرانى است و مى خواهد بر ما قريش افتخار کند. من در بسيارى از روزها او را ديدم که غذا مى خورد».

پيامبر فرمود: «صبر کن تا خودش پاسخ گويد.» سلمان گفت: «آن گونه که تو گمان کردى، نيست. من در هر ماه سه روز روزه مى گيرم. در قرآن آمده است: «کسى که کار نيکى انجام دهد، ده برابر آن را به او پاداش مى دهيم.» بنابراين سه روز روزه گرفتن من در هر ماه همانند روزه گرفتن در تمام ماه است».

دو ـ حمزة بن عبدالمطلب
حضرت حمزه، عموى پيامبر اعظم صلى الله عليه و آله که در جنگ احد و در آن شرايط سخت و خطرناک با وضع بسيار دل خراشى، به دست وحشى به شهادت رسيد، روزه دار بود.

سه ـ جعفر طيار
در جنگ موته، جعفر طيار به سبب جراحت ها بر روى زمين افتاده بود. او را به زير خيمه مجروحان آوردند، چشمش بسته بود. معلوم بود که خيلى تشنه است، ظرف آبى برايش آوردند. آرام شانه اش را تکان دادند، چشم هاى خود را با زحمت باز کرد. گفتند: «آب ميل دارى؟» گفت: «آب را تا مغرب نگه داريد. اگر زنده بودم، از اين آب مى خورم و اگر هم زنده نماندم، با لب تشنه به پيشگاه خداوند مى روم. اکنون من روزه ام و نمى خواهم روزه ام را افطار کنم».


و سخنى با روزه داران عزيز!
اي كه ميهمان خدايى! تو مشمول آمرزش و رحمت او هستى! نفس کشيدن تو ثواب تسبيح و خواب تو، ثواب عبادت را دارد. پس قدر خود را بدان!

برادر و خواهر عزيز روزه دار! بيا قدر اين درهاى رحمتى را که به سوى ما گشوده شده است، بدانيم! توبه و استغفار کنيم و تصميم جدى بر تغيير حال و رفتار خود بگيريم. حال که خداوند به ما توفيق داده و رمضان اين سال را نيز درک کرديم، بيا از گناه فاصله بگيريم، در محضر پروردگار از گناهان خود توبه کنيم، با دلى سوخته، بخشايش الهى را بخواهيم.

روزه، ندايى الهى است؛ مؤمنان و مسلمانان! مخاطب هستند. خدا با شماست، به هوش باشيد! خدا براي شما كلاس تقوا واعتلا تا رسيدن به قرب الهي مهيا کرده است. پس بايد به نداى او پاسخ دهيد. شماييد که دعوت او را اجابت مى کنيد و شماييد که فرمان روزه را پذيرفته ايد. پس بشتابيد تا درماه مبارک رمضان مدال بندگي وخدمت به بندگان خدا را بر گردن بياويزيم تا اين گردن ها را از آتش دوزخ آزاد نماييم .بکوشيم تا مراسم روزه دارى اين ماه را که نمايش عظيم وفادارى و استقامت دربرابر ستم ودستگيري از ستمديدگان را جامعه وامت اسلامي به نمايش گذاريم و التزام جامعه را به احکام دين ، هر چه بهتر انجام دهيم.والسلام

بدا به حال کسى که ماه رمضان را به گناه و معصيت به سر برد و از آمرزش خدا محروم شود و افسوس به حال کسى که از روزه فقط تشنگى و گرسنگى را درک کند و به حقيقت روزه و روزه دارى پى نبرد.

روزه دار موفق و بااراده! حال که در دانشگاه الهى؛ يعنى ماه رمضان ثبت نام کردى و به يادگرفتن اصول عالى انسانيت و رياضت نفس و قدرت اراده اشتغال دارى، همه دروسى را که در اين مدرسه به تو ياد مى دهند، خوب به خاطر بسپار و آنها را در زندگى خود به کار بگير.

بياييد در ماه مبارک رمضان تصميم بگيريم و تلاش کنيم تا آنجا که مى توانيم به اسلام و قرآن و هدف هاى عالى پيامبر اعظم صلى الله عليه و آله و ائمه معصومين عليهم السلام يارى رسانيم، دِينِ خود را به دين اسلام ادا کنيم و فردى خيرخواه و خدمت گزار براى جامعه باشيم.
منبع: سايت حوزه نت