پایگاه اینترنتی "شام پرس" در مقاله ای با اشاره به تلاش ده ساله آمریکا و ناتو برای ایجاد بی ثباتی در لبنان و سوریه، نوشت: چرا شورشیان در سوریه از مسجد قیام کردند.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری تقریب در سوریه، این پایگاه افزود: در تونس، مصر و لیبی قیام از مساجد آغاز نشد اما در سوریه شورشیان از "مسجد العمری" درعا حرکت خود را آغاز کردند.
درعا در ۱۰ کیلومتری مرز اردن است، سوال مهم آن است که چرا تظاهرات از دمشق یا حلب آغاز نشد و از شهری کوچک در مرز سوریه – اردن آغاز شد.
معمولا دمشق باید ستون اساسی تشکلهای سیاسی مخالف و جنبشهای اجتماعی باشد، پس چرا درعا این نقش را ایفا کرد.
پاسخ این سوال آن است که آنچه در سوریه رخ داد، شورش مسلحانه مورد حمایت آمریکا، ترکیه، اسراییل و برخی کشورهای عربی است.
مشاهده می کنیم که تماس آمریکا با شورشیان ادامه دارد، "ویکتوریا نولند" سخنگوی وزارت خارجه آمریکا در این باره گفت: گسترش تماس با سوریهای هوادار تغییر در داخل و خارج را آغاز کرده ایم.
این امری عجیب نیست که آمریکا و پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) از بیش از ۱۰ سال قبل برای ایجاد بی ثباتی در لبنان و سوریه تلاش می کنند، این بخشی از نقشه راه نظامی است، امری که ژنرال "ویسلی کلارک" فرمانده نیروهای ناتو در اروپا بر آن صحه گذارد.
وی که در سالهای ۱۹۹۷ تا ۲۰۰۱ فرمانده کل ناتو بود، در کنفرانس "اکنون، دمکراسی" در دوم مارس ۲۰۰۷ میلادی از طرح پنجساله علیه ۷ کشور عربی و اسلامی، عراق، سوریه، لبنان، لیبی، سومالی، سودان و ایران سخن گفت.
کلارک در سال ۲۰۰۱ نیز گفته بود: هدف ما ایجاد بی ثباتی در سوریه و اجرای طرح تغییر نظام از طریق حمایت سری از شورش مسلحانه هم پیمان با سازمانهای اسلامگرای تندرو است.
بر اساس گزارشهای موجود، غیرنظامیان کشته می شوند، دولتهای غربی در تلاشند این موضوع را به منظور ایجاد بهانه لازم جهت مداخله نظامی از سوی ترکیه، ناتو یا آمریکا تحت عنوان حمایت از غیرنظامیان بزرگ کنند.
بر اساس این طرح، نیروهای مسلح و پلیس سوریه به قتل بی هدف تظاهرکنندگان غیرنظامی متهم می شوند اما این طرح با شکست مواجه شد چون شورشیان، پلیس و ارتش همه تلفات دادند. 

پس از آن شورش در روز ۱۸ مارس ۲۰۱۱ از درعا در چارچوب اعتراضات اسلام گرایان تندروی مورد حمایت سازمان های جاسوسی اسراییل و غرب آغاز شد.
پس از اعتراضات، درگیری نیروهای پلیس و ارتش با تروریستها و تک تیراندازان نفوذی در میان معترضان آغاز شد، شورش درعا به سرعت فروکش کرد اما جبهه دیگری در مرز باز شد.
جبهه جدید، شهر "جسر الشغور" در ۱۰ کیلومتری مرز سوریه – ترکیه از توابع استان "ادلب" بود.
اسناد موجود حاکی از حمایت ارتش و سازمان جاسوسی ترکیه از نفوذ گروههای مسلح از ترکیه به سوریه برای تیراندازی، آتش زدن اموال عمومی و مقابله با نیروهای دولتی سوریه است که به بحران آوارگان سوری انجامید.
عربستان، اسراییل، اردن، قطر و ائتلاف ۱۴ مارس لبنان نقش بسزایی در حمایت از شورش مسلحانه و استفاده از دروغ از طریق اطلاع رسانی زرد و همچنین حمایت تسلیحاتی از شورشیان از طریق اردن و مخفیگاههای لبنان نزدیک مرزهای سوریه داشتند.
ترکیه به عنوان عضو پیمان ناتو از شورشیان سوریه حمایت می کند، علاوه بر این، اسراییل و ترکیه از مدتها قبل دارای همکاری تناتنگ اطلاعاتی علنی علیه سوریه هستند.
طرفین در سال ۱۹۹۳ میلادی یادداشت تفاهم تشکیل کمیته های مشترک به منظور همکاری در برابر تهدیدهای منطقه ای را امضا کردند. بر اساس این یادداشت، توافق شد طرفین درباره سوریه، ایران و عراق اطلاعات جمع کنند،
کمیته های مزبور به شکل دوره ای توان نظامی کشورهای مزبور را ارزیابی می کنند.
ترکیه موافقت کرد که به ارتش و نیروهای امنیتی اسراییل اجازه جمع اطلاعات درباره سوریه از خاک ترکیه را بدهد و در مقابل، اسراییل به ترکیه در زمینه تسلیحات و آموزش نیروهای ترک در جنگ علیه حزب کارگران کردستان در مرزهای سوریه، عراق و ایران کمک کند.
در لبنان نیز حجم توطئه بسیار بزرگ است، کمیته آمریکایی برای لبنان آزاد، از بیش از ۱۲ سال قبل بر اساس تمایل نئومحافظه کاران و دیدگاه آنان نسبت به ترسیم مجدد نقشه خاورمیانه تاسیس شد.
در مارس ۲۰۰۰ میلادی، کمیته نشستی مشترک با همایش خاورمیانه به منظور ادغام در کمیته کاری موسسه "دانیل پیپس" برگزار کرد.
بر اساس گزارش کمیته، مصلحت آمریکا در استفاده از لبنان به عنوان اهرم فشار بر سوریه از طریق مساله جولان و جلوگیری از حمایت دمشق از عملیات گروههای مبارز فلسطینی است.
گزارش افزود: واشنگتن نباید زیاد در این زمینه تاخیر کند چون سوریه در حال تلاش برای دستیابی به سلاح کشتار جمعی است.
این امر برای آن است از چنین بهانه ای برای حمله به سوریه مانند حمله به عراق سوء استفاده شود.