شهاب ادواری در گفت وگو با خبرنگار حوزه استان های خبرگزاری تقریب، اظهار داشت: از امام صادق(ع) روایت شده كه فرمودند تاسوعا روزی است كه حسین(ع) و یارانش در آن روز در كربلا محاصره شدند و سپاه شام پیرامونش حلقه وار گرد آمده او را از حركت بازداشتند و ابن زیاد و عمر بن سعد در آن روز شادمان كه لشگری انبوه، به اختیار دارند و حسین(ع) و یارانش را ضعیف شمردند و یقین كردند كه دیگر حسین، یار و یاوری ندارد و مردم عراق به مدد او نخواهند آمد.
 
این کارشناس مذهبی و فرهنگی گفت: مقام با عظمت حضرت ابوالفضل و موقعیت خاص ایشان باعث شده تا به طور ویژه یک روز را به بیان رشادت ها و فضیلت های فرزند امیرالمؤمنین(ع) اختصاص دهند كه این روز، همان تاسوعای حسینی است.
 
ادواری ادامه داد: یكی از حوادثی كه در این روز اتفاق افتاد، امان نامه ای بود كه شمر برای عباس(ع) و برادرانش آورد.
 
وی تأکید کرد: شمر در روز نهم محرم یعنی تاسوعا سراغ حضرت ابوالفضل(ع) و برادرانش را گرفت اما آن بزرگواران جوابی به او ندادند كه در این هنگام امام حسین(ع) فرمود اگرچه او فاسق است ولی جوابش را بدهند.
 
این کارشناس مذهبی و فرهنگی بیان داشت: حضرت عباس (ع) پس از شنیدن سخنان شمر كه می گفت «خود را به خاطر حسین(ع) به كشتن ندهید» در پاسخ به او با صدای بلند فرمود:‌ لعنت خدا بر تو و بر امیر تو و بر امان تو باد. ما را امان مي دهید در حالی كه پسر رسول خدا در امان نباشد؟

ادواری تصریح افزود: در روز تاسوعا كه دشمن عرصه را بر امام تنگ كرده بود، امام حسین (ع) از دشمن خواست تا در جنگ تأخیر اندازند و یك شب را مهلت دهند. عمر سعد كه لشگر را آماده جنگ كرده بود ابتدا قبول نكرد ولی در نهایت پذیرفت و سیدالشهدا(ع) و یاران باوفایش آن شب را تا صبح به مناجات و دعا و تلاوت قرآن و نماز گذراندند.
 
وی گفت: در چنین روزی بود كه به دستور عبیدالله بن زیاد، لشگر مجهزی از كوفه وارد كربلا شد و امام حسین(ع) در عصر روز تاسوعا برای یاران خود خطابه ای خواندند و اصحاب آن حضرت اعلام وفاداری و حمایت خود را تا پای جان اعلام كردند.
 
ادواری عنوان کرد: شهادت نامه یاران حسینی در شب عاشورا امضا شد، شبی كه امام حسین (ع) بیعت خود را از آنان برداشت و سفارش كرد تا از تاریكی شب استفاده كرده و صحنه كربلا را رها كنند تا جان خود را نجات دهند.
 
این کارشناس مذهبی و فرهنگی یادآور شد: برخی كسانی كه برای دنیا و به امید حكومت دنیایی امام حسین(ع) تا كربلا آمده بودند، هنگامی كه دیدند فردا خون و شمشیر حاكم است و خبری از لذت های دنیایی نیست در تاریكی شب مسیر خود را جدا كردند و زندگی دنیای فانی را بر یاری امام خویش ترجیح دادند.
 
ادواری در پایان سخنان خود گفت: از طرف دیگر زمانی كه سیدالشهدا(ع) اخلاص و وفاداری یاران خود را مبنی بر حمایت و جانفشانی از امام و رهبر خود مشاهده كردند، جایگاه یاران عاشورایی را در بهشت به آنان نشان دادند و اینگونه شد كه برخی اصحاب حسین(ع) در شب عاشورا به تلاوت قرآن، نماز، مناجات و دعا پرداختند.
 
انتهای پیام/