«محمد منیر حسین خان» پژوهشگر و شخصیت دینی بنگلادش بر لزوم تشکیل بسیج عمومی در جهان اسلام و تبیین و روشنگری درباره اوضاع وخیم مسلمانان مظلوم روهینگیا تاکید کرد.

«محمد منیر حسین خان» پژوهشگر و شخصیت دینی از کشور بنگلادش در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه بین‌الملل خبرگزاری تقریب در رابطه با سکوت سازمان‌های بین‌المللی از جمله سازمان ملل و شورای امنیت در برابر نقض حقوق مسلمانان روهینگیا علی‌رغم کاهش کمک‌ها و خطراتی که در داخل و خارج از کشورشان در برابر آنها قرار دارد، خاطر نشان کرد: علت اصلی  سکوت سازمان‌های بین‌المللی در برابر نقض حقوق مسلمانان روهینگیا، این است که این نهادها مستقل نیست، بلکه تحت سلطه ابرقدرت‌ها و کشورهای سلطه‌جو به ویژه آمریکا قرار دارند، بنابراین جامعه بین‌الملل و نهادهای بین‌المللی قدرت تصمیم‌گیری و عزم و اراده‌ای از خود ندارند.

وی با اشاره به دیدگاه منفی و خصمانه جامعه بین‌المللی و کشورهای سلطه‌جو نسبت به مسلمانان و دین اسلام، اظهار داشت: همین امر موجب می‌شود، آنها هر در هر نقطه‌ای که به مسلمانان تجاوز و حقوق حقه‌شان پایمال و نقض شود، سکوت مرگباری را در پیش گرفته و نقض حقوق آنها را نادیده می‌گیرند و مسئله آوارگان روهینگیا نیز از این قاعده مستثنی نیست.

وظیفه علمای مسلمان در حمایت از مسلمانان روهینگیا
این پژوهشگر دینی بنگلادشی درباره وظیفه علمای اسلام برای پایان یافتن رنج مسلمانان روهینگیا، گفت: وظیفه علمای اسلام بسیار سنگین و خطیر و از همه بیشتر است. آنها باید مسلمانان و دولت‌های اسلامی را برای ایفای نقش مؤثر به منظور حل و فصل عادلانه مسئله آوارگان روهینگیا بیدار و متقاعد کرده و روحیه مقاومت و پایداری را در میان آنها ایجاد کنند.

تشکیل بسیج عمومی در جهان اسلام، تبیین و روشنگری درباره اوضاع وخیم مسلمانان مظلوم روهینگیا و آگاه کردن مسلمانان از خطرات جدی و بزرگ ناشی از توطئه‌های دشمنان اسلام از جمله راهکارهایی بود که این عالم مسلمان برای حفظ حقوق و منافع مسلمانان به ویژه روهینگیا به آن اشاره کرد.

وی افزود: علمای اسلام می‌توانند در یاری رساندن به این آوارگان گام‌های جدی بردارند و مردم را برای کمک و یاری این آوارگان مظلوم متقاعد کنند. علمای اسلام می‌توانند با موعظه و ارشاد، روحیه وحدت و همبستگی و جهاد و مقاومت و مبارزه را هم  در میان مسلمانان روهینگیا و هم در میان سایر مسلمانان جهان افزایش دهند.

این عالم بنگلادشی ادامه داد: علمای اسلام می‌توانند از طریق گفت‌وگوی سازنده با اندیشمندان و علمای ادیان دیگر، در برابر نسل‌کشی مسلمانان در میانمار و دیگر کشورها، موج عمومی عدالت و دادخواست علیه جنایتکاران و نسل‌کشان در میانمار و انزجار از آنها را در سرتاسر جهان به پا کنند.

وی خاطرنشان کرد: دین اسلام، حامی مظلومان و مستضعفان است و مردمان را به مبارزه علیه ستمکاران و ظالمان و اقامه عدل و قسط و داد دعوت می‌کند و این وظیفه‌ای بر دوش علمای اسلام است. 

«محمد منیر حسین خان» تصریح کرد: اگر علمای مسلمان این وظیفه را درست و به هنگام به انجام برسانند، مسائل و مشکلاتی مانند مسئله فلسطین و آوارگان روهینگیا حل خواهد شد. علمای اسلام باید با جدیت در این راستا گام محکمی بردارند و از این مسائل غافل نشوند.

راهکارهای حمایت از مسلمانان روهینگیا توسط نهادهای بین‌المللی
وی در ادامه سخنان خود در رابطه با حضور بیش از یک میلیون مسلمان روهینگیایی در اردوگاه‌ها در کشورهایی مانند بنگلادش در وضعیتی بسیار سخت و نگران کننده‌ و در حالی که از بازگشت به کشورشان می‌ترسند، و نقش سازمان‌های بین‌المللی مانند سازمان ملل، شورای امنیت و سازمان همکاری اسلامی برای حل مشکلات این مسلمانان گفت: کشورهای اسلامی و به ویژه سازمان همکاری اسلامی می‌توانند، اقدامات زیر را انجام دهند:
 
۱.اعمال فشار همه جانبه و جدی و مؤثر بر دولت سفاک و خونخوار میانمار از سوی نهادهای بین‌المللی مانند سازمان ملل، شورای امنیت و حقوق بشر و کشورهای بزرگ مانند آمریکا و چین و ... برای حل مسالمت آمیز مسئله آوارگان روهینگیا و بازگشت آنان به کشور خود. 

۲. اعمال تحریم همه جانبه و شدید بر دولت میانمار و قطع همکاری و روابط دیپلماتیک، سیاسی، اقتصادی و نظامی با آن

۳. پشتیبانی سیاسی، معنوی و مادی همه جانبه از آوارگان روهینگیا و دولت و کشور بنگلادش که میزبان این آوارگان است.

۴. تأمین نیازهای غذایی، دارویی، بهداشتی، رفاهی و اسکان این آوارگان.

۵.تشکیل مقاومت روهینگیا در راستای باز پس‌گیری حقوق مشروع مسلمانان. 

۶. محاکمه مجرمان میانماری در دادگاه بین‌المللی که در قتل و غارت و تجاوز به مسلمانان روهینگیا نقش داشتند.

۷.تشکیل نیروی حافظان صلح با مشارکت کشورهای اسلامی تحت نظارت سازمان همکاری اسلامی که در منطقه مورد منازعه و مناقشه یعنی منطقه مسلمان‌نشین روهینگیا مستقر شده و با نظارت بر بازگشت آوارگان به زادگاهشان، امنیت آنان را فراهم کنند تا دولت و ارتش و نیروی امنیتی و شبه نظامیان بودایی افراطی ضدروهینگیا نتوانند به این مسلمانان تعدی و تجاوز نمایند.

۸. تشکیل صندوق اسلامی پول به منظور کمک مالی و اقتصادی به آوارگان روهینگیا در راستای بازگشتشان به زادگاه خود و بازسازی مساکن و مزارع و راه اندازی کسب و کار.

۹. تلاش برای بازگرداندن حقوق شهروندی و تابعیت میانماری از سوی دولت میانمار به مسلمانان روهینگیا اعم از آوارگان و پناهندگان به کشورها به ویژه بنگلادش و مسلمانان باقی مانده در داخل میانمار.

«محمد منیر حسین خان» همچنین تصریح کرد: «لازم به یاد آوری است که دولت ظالم میانمار مسلمانان روهینگیا را از تابعیت و شهروندی و حقوق مشروع خود محروم کرده است. امت اسلام نباید در قضیه روهینگیا و یا هر مسئله دیگر از خود ضعف و سستی نشان بدهند و همیشه قوی و پر صلابت و محکم و از موضع قدرت اما با منطق و صبر و بردباری برخورد کنند».

وی در ادامه از حمایت بشردوستانه و همه جانبه از آوارگان روهینگیا، تأمین مواد غذایی و دارویی و بهداشتی این آوارگان، حمایت و پشتیبانی از مسلمانان روهینگیا برای باز پس‌گیری تابعیت و حقوق شهروندی که توسط دولت مستبد میانمار انکار و سلب شده است، نظارت و حمایت جدی و مؤثر از بازگشت آوارگان روهینگیا به زادگاهشان و استقرار آنها در داخل میانمار، استقرار نیروهای حافظ صلح بین‌المللی متشکل از نیروی حافظان صلح اسلامی و نیروی حافظان صلح کشورهای غیر اسلامی در منطقه سکونت روهینگیا تا بازگشت آوارگان و حفظ امنیت منطقه، اعمال فشار و تحریم شدید دولت میانمار، تشکیل دادگاه بین‌المللی و محاکمه مجرمین و جنایتکاران میانماری، تشکیل صندوق اختصاصی پول برای حمایت مالی از آوارگان روهینگیا، متقاعد کردن قدرت‌های جهانی به این که به حل جدی پایدار و عادلانه ی مسئله آوارگان روهینگیا بپردازند و از همکاری با دولت میانمار خودداری کنند، پشتیبانی و حمایت همه جانبه از دولت و کشور بنگلادش در ارتباط با مسئله آوارگان روهینگیا به عنوان وظیفه نهادهای حقوق بشری بین‌المللی و سازمان‌هایی مانند سازمان ملل و شورای امنیت نام برد.

این اندیشمند بنگلادشی درباره پیامدهای قطع کمک‌های غذایی از سوی سازمان ملل به مسلمانان روهینگیا گفت: سوء تغذیه شدید و قرار گرفتن در معرض خطر شیوع بیماری‌های واگیردار و آسیب رسیدن به صحت و سلامت و بهداشت بدنی و  روانی آوارگان این گروه از مسلمانان و بالا رفتن نرخ مرگ و میر آنان در اثر گرسنگی و سوء تغذیه و ضعف ایمنی بدنی به ویژه کودکان کم سن و سال و افراد سالخورده و  بیمار پیامدهای این تصمیم است.

وی تاکیدکرد: اگر کمک‌های غذایی سازمان ملل قطع شود، خطر قحطی وخیم و فراگیر در میان آوارگان روهینگیا وجود خواهد داشت.