در سال های اخیر واژۀ سبک زندگی اسلامی به دفعات در عرصه های مختلف نظام اسلامی تکرار شده است، مقوله ای مهم و کلیدی که تا تحقق نیابد نمی توان داعیه دار مبارزه با جنگ نرم با دشمنان اسلام بود و تا زمانی که در زندگی مردم اجرایی نشود نمی توان این ادعا که خانواده های ایرانی دارای سبک و استیل کاملا ایرانی و اسلامی و برگرفته از فرهنگ ناب شیعی هستند ، یقیناً غریب به نظر خواهد رسید.
همچنین باید گفت بی شک در هر عصر و زمانه ای باید مقتضیات آن زمانه را مورد توجه قرار داد، لذا سبک زندگی بر مبنای آموزه های دینی برآمده از رفتار و گفتار ائمۀ معصومین امری است که در هر عصر و نسلی قابلیت الگوگیری را داراست و می تواند به آن تمسک جست و در زندگی فردی و اجتماعی آن را به کار بست.
حال تنها در صورت تحقق این امر و انطباق مقتضیات زمان و مکان با آموزه های اهل بیت(ع) می توان داعیه دار ترویج فرهنگ ناب اسلامی در زندگی روزمره مردم شد، ضرورتی که در سیرۀ عملی اهل بیت (ع) باید مورد بازتولید قرارداد، زیرا همۀ متولیان و سیاست گذاران فرهنگی بهتر از من و شما واقف هستند که تا معارف ناب اسلامی به ویژه آموزه ها و سیرۀ عملی ائمۀ معصومین (ع) در زندگی مورد بازتولید قرار نگیرد نمی توان تنها با شعار ،ادعای تحقق سبک زندگی اسلامی را در جامعه مطرح نمود .
بدیهی است ما بیش ازآنکه روی زندگی زمینی امامان معصومین (ع) متمرکز شویم روی زندگی آسمانی آنها متمرکز شدیم، بدین نحو که ائمه انسان های خیلی خوب و داراری مقامات بسیارعالی هستند، و مقامی دارندکه برای ما غیر قابل تصور است در حالی که این رویکرد تک بعدی منجر به عدم الگو برداری کامل از ائمه (ع) می شود و دیگر کسی رغبت نمی کند سراغ امامان معصوم(ع) آید و راه و روش چگونه زیستن را در دنیا از این انسان های کامل فرا گیرد، اینچنین است که مقام معظم رهبری ضرورت واکاوی حیات بشری اهل بیت(ع) را برای تحقق سبک زندگی اسلامی مطرح کرده و فرمودند؛« در زمینه‌ی سیره‌ی این بزرگواران و رفتارهای آنها و اسوه بودن آنها به عنوان یک بشر، چرا، حرف زیاد هست. خیلی حرفها را هم زده‌اند»[1].
در تبیین این مدعا می توان برخی مصادیق مبتلابه ونیز وضع نابسامان جامعه را مورد نظر قرارداد؛ به عنوان مثال در سال های اخیر و پس از رواج مصرف گرایی در جامعه که منبعث از تهاجم فرهنگی غرب است روشی در جامعه حاکم شده است که مصرف گرایی همراه با اسراف و تنبلی و سستی را رواج می دهد، لذا بسیاری از امراض موجود در جهان امروزی به علت کم تحرکی، عدم فعالیت مفید بدن و مصرف گرایی است، درحالی که اهتمام امامان معصومین(ع) به عنوان الگو های بی بدیل در کار و تلاش درمنزل و اجتماع برای رشد و سعادت و کمال منحصر شده است، به عنوان نمونه در گزارشات تاریخی و در تبیین روش شناسی زندگی حضرت زهرا (س) آمده است؛ وقتی که حضرت سلمان وارد خانۀ حضرت زهرا(س) شد، دید ایشان در حال آسیاب کردن گندم، با آسیاب دستی خود هستند و امام حسن(ع) و امام حسین(ع) نیز که بچۀ کوچکی بودند در اتاق گریه می کنند، سلمان با مشاهده این صحنه گریه کرد وگفت اجازه دهید به شما کمک کنم، حضرت زهرا(س) به ایشان فرمودند یا بچه را آرام کن یا اینکه گندم را آسیاب کن .
حال بهتر می توان به بیانات ارزشمند رهبر معظم انقلاب رهنمون گردید زیرا فضای منزل حضرت علی (ع) که با مدیریت حضرت زهرا(س) اداره می شود، مملو از کارو تلاش و دوری از تنبلی و سستی است و قطعاً این آموزه می تواند الگوی کامل از لزوم بازگشت به تلاش فرا گیر در فضای خانه و خانواده است، درحالیکه این گزارش ناب تاریخی می تواند برای وضعیت کنونی جامعه یک معیار و ضابطه باشد، اما در سوی دیگر افکار انحرافی این گزارش تاریخی را به این شکل در آورده است؛ که حضرت سلمان وارد خانۀ آن حضرت (س) شد و دید آسیاب درحال چرخیدن است، گهواره بچه ها تکان می خورد و حضرت زهرا(س) در اتاق دیگر غرق در عبادت و مناجات با خداوند است، هنگامی که این واقعه را برای پیامبر(ص) نقل کردند ایشان فرمودند؛ چون خداوند خیلی زهرا(س) را دوست دارد و مایل است ایشان را همیشه در حال عبادت ببیند لذا ملکی را به نام رافائیل مأمور کرد تا کارهای روزانۀ حضرت را انجام دهد و... .
بدیهی است با نقل این گزارش هر زنی این ماجرا را بشنود می گوید اگر رافائیل در خدمت من هم باشد کارهای روزانه ام را انجام دهد من هم اوقاتم را با عبادت خدا سپری می کنم.
لذا به نظر می رسد این نوع نگاه ماورایی به سبک و سیرۀ ائمۀ اطهار(ع) که با تحریف و دروغ یک گزارش تاریخی به وقوع پیوست به هیچ عنوان با شاخصه های واقعی سبک زندگی امامان معصومین (ع) هم خوانی ندارد، زیرا مورخین برجسته شیعه تحریف در این گزارش را مورد تأیید قرار دادند، از این رو باید قائل شد در عین حال که فضائل آسمانی ائمه (ع) نقل می شود آموزه های بنیادین تشکیل دهنده یک زندگی نمونه زمینی را نیز باید مورد تأیید قرار داد، زیرا این انسان های کامل نیز همچون همۀ انسانها نیازمند کار و تلاش برای کسب رزق و روزی و اداره خانه و نیز تربیت فرزند و تهیۀ معیشت برای زندگی هستند ، که اگر امری غیر از این بود موجبات غیرکاربردی شدن آموز ه های ائمۀ اطهار (ع) را در زندگی انسان ها موجب می شد و از آن پس ائمۀ اطهار(ع) قابلیت الگو شدن را از دست می دادند.
در حالی که این انسان های کامل قابلیت الگو شدن را در بهترین حالت ممکن دارا هستند و در بالاترین درجه سرشار از زندگی زمینی و بشری اند و مانند همۀ انسان ها ازدواج و برای استحکام بنیان خانواده کار می کنند و به دنبال رزق و روزی و کسب می روند و به تربیت فرزند اهتمام می ورزند و برای مدیریت خانه تلاش و کوشش می کنند.
حال می توان نادرستی برخی اقدامات به ظاهر فرهنگی را در ارایۀ تصویر دست نیافتنی و صرفاً ماورائی و آسمانی و قدسی را دریافت، زیرا تنها ذکر این فضائل بر فرض صحت این گزارشات؛ برشی ناتمام از جمیع آموزه های امامان معصوم(ع) است.
دریافت صفحه با کد QR