مسلمانان سنگالی‌ در ماه مبارک رمضان مرتب به مسجد می‌روند ؛ نماز جماعت می‌خوانند و به تفسیر قرآن گوش می‌دهند.

سنگال كشوری است در غرب قارۀ سیاه، به پایتختی "داكار" با 95000 هزار كیلومتر مربع وسعت و حدود 14 میلیون جمعیت. بیش از 95 در صد مردم سنگال مسلمان هستند كه وضعیت اكثرشان از لحاظ اقتصادی متوسط است.

مردم سنگال قبل از آمدن ماه مبارك رمضان، خودشان را برای استقبال از آن آماده می‌كنند ؛ مساجد را تمیز می‌كنند ؛ از یكدیگر حلالیت می‌طلبند ؛ توجهشان را هم به سخنرانی‌های دینی و جلسات قرآن جلب می‌كنند.

در این ماه، سنگالی‌هایی كه نسبت به نماز اهمال و سستی می‌كنند هم مرتب به مسجد می‌روند ؛ نماز جماعت می‌خوانند و به تفسیر قرآن گوش می‌دهند.

مساجد در این ماه قرآن، از اول تا آخر قرآن را تفسیر می‌كنند. حتی مساجدی هم كه استاد قرآن ندارد، حتماً از جاهای دیگر اساتیدی را دعوت می‌كنند.
نماز ظهر ساعت 5/1 برگزار می‌شود، بعد از نماز ظهر تفسیر قرآن شروع می‌شود و تا بعد از نماز عصر، یعنی حدود ساعت 5 ادامه پیدا می‌كند. مردم خودشان را موظّف می‌دانند كه اگر تفسیر كل قرآن را تا پاپان ماه رمضان تمام نكردند، بعد از ماه رمضان تفسیر قرآن را ادامه دهند تا به سورۀ ناس، یعنی آخرین سورۀ قرآن برسند.

بعد از نماز هم عده‌ای از مردم برای نمازگزاران در مساجد غذا می‌برند تا بلافاصله بعد از نماز مغرب از روزه‌داران پذیرایی كنند.

غذای افطار هم معمولاً نان، شیر، قهوه و آب سرد است و البته خرما؛ چون مستحب است كه روزه‌دار با خرما روزه‌اش را باز كند. در سنگال كسی چای نمی‌خورد.
نبم یا یك ساعت بعد از افطار هم غذای اصلی صرف می‌شود. مردم سنگال در ایام عادی سال، در وعده شام به هیچ عنوان برنج نمی‌خورند ؛ اما در ماه رمضان استثناءً شب‏ها نیز برنج مصرف می‌کنند.

برنامه‌های تلویزیون كه از ساعت 10 صبح تا 3 صبح پخش می‌شود، در این ماه قبل از افطار برنامۀ دینی دارد و بیشتر از سایر ماه‌ها برنامه‌های مذهبی ـ مانند سخنرانی‌های 10 دقیقه‌ای ـ پخش می‌كند.
اما سریال و فیلم ویژۀ این ماه ندارد. فقط بعد از افطار یك فیلم كمدی برای خنده و تفریح مردم پخش می‌كند.

مردم شب‌ها بعد از نماز در خانه می‌مانند. سحر هم ساعت 4 یك نفر از مردم داوطلبانه در كوچه و خیابان راه می‌رود و مردم را صدا میز‌ند و برای صرف سحری و منجات و عبادت بیدار می‌كند.

به علت در اکثریت بودن اهل سنت، شب قدر دقیقاً معلوم نیست؛ اما بیشتر احتمال می‌دهند كه 27 رمضان شب قدر باشد. مسجد شب بیست و هفتم مملو از جمعیت می‌شود. مردم تا صبح عبادت می‌كنند، نماز می‌خوانند و ذكر می‌گویند. در سحر این شب هم غذایی كه خانم‌های همان محل پخته‏اند به مسجد برده می‏شود و از مردم پذیرایی می‌كنند. بعد از نماز صبح هم مردم به خانه‌هایشان می‌روند و می‌خوابند.

از نظر اهل سنت، بهتر است كه خانم‌ها ـ غیر از نماز جمعه ـ در خانه عبادت كنند و به مسجد نروند. اما خانم‌ها استثنائاً در شب قدر (شب 27 رمضان) به مسجد می‌روند.

عید فطر در سنگال خیلی مهم است ؛ آنقدر مهم که نزدیك عید، مساجد هم كمی خلوت می‌شود، چون مردم تدارك عید را می‌بینند و خودشان را برای آن آماده می‌كنند‌. در این عید مردم لباس نو می‌خرند و جشن می‌گیرند. خلاصه مثل عید نوروز در ایران است. مردم سنگال فطریه را قبل از نماز و حتی یك روز قبل از عید می‌دهند، تا فقرا هم بتوانند در این عید جشن داشته باشند.
با غروب روز بیست و نهم ماه شعبان، مسلمانان سنگال برای رویت هلال ماه از منازل خود خارج می شوند تا بر طبق یک سنت قدیمی هلال ماه رمضان را ببینند.
مسلمانان سنگال در این ماه درس های قرآن و تفسیر در همه مساجد پس از نماز ظهر برگزار می کنند تا نماز عصر ادامه دارد.
مسلمانان این کشور بر خلاف سایر کشورهای مسلمان در این ماه، صبح ها مشغول فعالیت هستند و شب ها را به استراحت می گذرانند.آنها پس از نماز تراویح به منازل خود بر می گردند و معمولا شب زنده داری نمی کنند.
در شب قدر نیز با شوق فراوان به اعتکاف، عبادت، تلاوت قرآن و ادای نماز در مساجد می پردازند و پس از ادای نماز صبح به منازل خود می روند.