بوکس کردن کار دشواریست؛ به ویژه آنکه شما دختری از نواحی حومه شهر باشی. این ورزش، ورزش پسرانه ای به شمار می رود. اما چهار دختر مسلمان تولوزی با اصالت مراکشی موضوع فیلم مستندی هستند که شنبه 18 سپتامبر از شبکه فرانس 3 پخش گردید.

خبرگزاری تقریب (تنا):

ایلنا ناوارو، کارگردان فرانسوی، در مستند خود به بررسی راهی پرداخته که انیسه، سارا، شیرین و کاینا، چهار دوشیزه مسلمان مغربی الاصل پیموده اند تا به قهرمانان بوکس بدل شوند. این چهار دختر ۱۷ تا ۲۰ ساله که سکنه یکی از محله های حومه تولوز می باشند، یکی از روزهای زیبای خدا چون روزهای دیگر، ناگهان تصمیم گرفتند که وارد این رشته شوند. 

برای بعضی ها بوکس چیزی جز یک فعالیت برای گذران وقت نیست، اما به عقیده برخی دیگر این ورزش می تواند مددرسان شما در صورت اشتغال در مشاغلی چون آتش نشانی، ژاندارمی یا حتی بدل شدن به یک بوکسور حرفه ای چون مریم لامار، قهرمان بوکس فرانسه، باشد. 

این چهار دختر پروفایل های متفاوتی دارند، اما وجه مشترک همه آنها اینست که بوکس را روش مناسبی برای کانالیزه کردن انرژی و خروج از روزمره گی می دانند. این دخترهای مراکشی که یکی از آنها محجبه نیز می باشد، بر این باورند که این رشته آزادسازی انرژی را میسر می سازد. 

اما نقطه آغازین این مسیر برای آنها چیست؟ فیلیپ ژیرار، مدیر ورزشی باشگاه، می گوید: مشکلات زندگی خصوصی و تمایل به خروج از آن. تو با گل و بلبل به رینگ نمی روی، راه موفقیت اینست که گرسنه داخل رینگ شوی. در این رشته غالبا کسانی موفق می شوند که گرسنه وارد رینگ می شوند؛ آنها هم معمولا ازاقلیت ها یا قشرهای متوسط به پایین اجتماع هستند. 

زنان برای مدت طولانی در رینگ های بوکس حضور نداشتند، اما این روزها، بیش از پیش بر تعداد بوکسورهای زن افزوده می شود. آنان حتی در المپیک وزش های تابستانی۲۰۱۲ نیز حضور خواهند داشت. 

ایلنا ناوارو می گوید: اول بار، پس از ملاقات با یک دختر جوان ترک که در تیم ملی آلمان، بوکس می کرد با این عالم آشنا شدم. برای مشاهده مسابقه تیم ملی بوکس آلمان و فرانسه به ورزشگاه رفتم. وی می افزاید: اما این مسابقه بیشتر شبیه مسابقه ترک ها و عرب ها بود؛ یعنی مثلا تیم ترکیه و تیم مغرب. 

وی اظهار می دارد: دختر ترک به اصرار پدرش وارد این ورزش شده بود. اما نکته جالب این بود که وی در عین بوکس کردن دائما تحت کنترل پدر قرار داشت و حتی حق نداشت که به تنها از خانه خارج شود. تصمیم گرفتم این عالم را در فرانسه تحت بررسی قرار دهم. 

پس از پخش خصوصی فیلم مستند " دوشیزه گان رینگ " ، انیسه، سارا، شیرین و کاینا از کار ایلنات ناوارو بسیار اظهار خرسندی و رضایت نمودند. جالب آنجاست که آنها در ابتدا به سادگی پذیرای دوربین وی نبودند. اما در ادامه دوربین ایلنا وارد زندگی خصوصی آنها هم شد. 

سئوال اساسی در آنجاست که آیا این فیلم قصد دارد مهاجران و اقلیت های مسلمان حاضر در فرانسه و دیگر کشورهای غربی را تحقیر کند؟ یا می خواهد اذهان چراجو را به این جهت سوق دهد که شرایط تحمیل شده از سوی جوامع غربی به اقلیت های مهاجر و مسلمان چگونه است؟