به شهادت اسناد و قرائن اولین کسی که در تاریخ اسلام دست به تفرقه افکنی زد یک یهودی بود!

به گزارش خبرگزاری تقریب، یکی از مصادیق رفع تخاصم و اختلاف که با ظهور اسلام صورت گرفت، از بین رفتن درگیری های خونینی بود که در زمان جاهلیت بین اوس و خزرج شکل گرفته بود. بنا بر آنچه که برخی مورخین و مفسرین نقل کرده اند آتش جنگ بین اوس و خزرج صد و بیست ساله شده بود(1) و شدت اختلافات در حدی بود که همدیگر را ذبح می کردند(2)

با آمدن اسلام و هجرت پیامبر صلی الله علیه و آله به مدینه کینه های بین این دو گروه به حداقل رسید و جنگ بعاث آخرین درگیری بین آنها در زمان جاهلیت بود و بعد از آمدن پیامبر صلی الله علیه و آله، الفتی بین این دو گروه حاکم شد. شاید بتوان گفت این اولین و بزرگترین اتحادی بود که اسلام برای مردم آن منطقه به ارمغان آورده بود.

شاس بن قیس، پیرمردی یهودی که کینه مسلمانان را در دل داشت با دیدن وحدت بین اوس و خزرج دست به کار شد و نقشه ای برای بر هم زدن این وحدت کشید.(3) او گفت (لا والله ما لنا معهم إذا اجتمع ملؤهم من قرار) (4) یعنی ما نمیتوانیم این وحدت و همدلی را ببینیم! سپس نقشه ای که در ذهن داشت را عملی کرد و جوانی یهودی را تحریک کرد و به درون مسلمانان اوس و خزرج (که اکنون گروه انصار بودند) فرستاد و گفت: به درون آنها برو و یاد جنگ بعاس کن و اتفاقات آن روز را یادآوری کرده و رجز ها و اشعار آن روز را برایشان تکرار کن. تا بتواند هم به این وسیله با یادآوری کشته شدگان آن روزگار عصبیت آنها را تحریک کند و هم با یادآوری اشعار جنگی آنها را به هیجان درگیری بکشاند.

حیله آن یهودی کارساز شد و بین آنها اختلاف کلامی رخ داد و بعد از رجز خوانی کار به درگیری و شمشیر کشیدن رسید.(5) در این هنگام خبر به پیامبر صلی الله علیه و آله رسید. ایشان به محل درگیری آمدند و فرمودند ای مسلمانان! شما را به خدا امروز ادعا های زمان جاهلیت را راه انداخته اید حال آن که من در بین شما هستم و شما بعد نجات از کفر و مسلمان شدن دارید باز هم به دوران جاهلیت باز می گردید؟

اینگونه یهود در صدر اسلام با اختلاف افکنی بین مسلمانان باعث رنجش خاطر پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله شد و قطعا راه آنان در ایجاد تفرقه و اختلاف افکنی که منجر به از بین رفتن مسلمین به دست خودشان است ادامه دارد.

البته این موضوع بدیهی است که هر بحث علمی و منطقی که در فضای مناسب انجام شود لزوما اختلاف افکنی نیست و می توان با حفظ وحدت به گفت و گو پرداخت و اتفاقا طرح برخی مباحث اختلافی می تواند دارای برکاتی در جهت وحدت اسلامی باشد اما نباید فراموش کرد که امروزه نیز همین مراحل ایجاد اختلاف توسط یهود البته با پیچیدگی بیشتری در حال اجرا است.

«سید محمد حسینی» 

1.جامع البيان عن تأويل آي القرآن - محمد بن جرير الطبري - ج 4 ص 46 - التفسير الكاشف - محمد جواد مغنية - ج 2 ص 123 - الدر المنثور في التفسير بالمأثور - جلال الدين السيوطي - ج 2 ص 61
2. كنتم تذابحون فيها (همان)
3. الأمثل في تفسير كتاب الله المنزل - الشيخ ناصر مكارم الشيرازي - ج 2 ص 614 - جامع البيان عن تأويل آي القرآن - محمد بن جرير الطبري - ج 4 ص 32
4. رسائل ومقالات - الشيخ السبحاني - ص 431
5. جامع البيان عن تأويل آي القرآن - محمد بن جرير الطبري - ج 4 ص 33