به نظر می‌رسد پس از متهم کردن مخالفان قمه‌زنی به مخالفت با عزاداری و اتهاماتی از این دست، این فرقه استراتژی دیگری برای حذف مخالفان رویکرد مذهبی و رسانه‌ای خود در پیش گرفته است.

خبرگزاری تقریب، مهدی مسائلی: افراط‌ در شعائر مذهبی و خصوصاً عزاداری اختصاص به زمان کنونی ندارد ولی در سال‌های اخیر جریان خاصی به صورت هدفمند و باسازماندهی افراط‌گری را در مناسک مذهبی گسترش می دهد. به نظر می‌رسد این جریان در تلاش است تا از این طریق افراد را وابسته به خود کند و با سوءاستفاده از تعصبات مذهبی رهبری جامعه شیعه را به دست آورد.

در این مسیر، جریان منتسب به آیت‌الله سید صادق شیرازی نقش مهمی در ترویج افراط‌گرایی مذهبی دارد. ترویج سبک‌های موهن عزاداری یکی از شاخصه‌های تبلیغی این جریان است که شخص آیت‌الله سید صادق شیرازی نیز بر آن تأکید ویژه‌ای دارد. آن‌گونه‌ که بیتِ ایشان هرساله برنامه‌ریزی گسترده‌ای در جهت ترویجِ قمه‌زنی دارد. البته ترویج افراط‌گری در عزاداری منحصر به قمه‌زنی نبوده و این جریان به ترویج سایر سبک‌های‌ نوپدید و موهن عزاداری نیز می‌پردازد. چنان‌چه در سایت ایشان پرسش و پاسخی این‌گونه آمده است:
سؤال:
 برخی از عزاداری‌هایی که ذیلاً بیان می‌شود در برخی از مناطق ایران و جهان به‌قصد مواسات با حضرت اباعبدالله الحسین(ع) و اهل‌بیت آن حضرت و شهدای کربلا انجام می‌گردد. حکم آن‌ها چیست؟ و آیا مصداق جزع بر سیدالشهدا(ع) ﻣﻰ‌باشند؟
الف) بر روی آتش راه رفتن.
ب) بر روی خار راه رفتن.
ج) بر روی شیشه غلتیدن.
د) خراشیدن صورت و لطمه بر سینه و صورت زدن به حدی که خون جاری می‌شود.
هـ) با زنجیر تیغی به کمر زدن به حدی که خون جاری می‌شود.
و) قمه زدن.
پاسخ آیت الله شیرازی: «به پا داشتن عزاداری سیدالشهدا(ع) به‌نحوی‌که نزد محبان امام حسین(ع) و دوست‌داران اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) متعارف است، موجب اجر جزیل و ثواب کثیر می‌باشد، ان شاء الله تعالی.»
ایشان در پاسخی دیگری تقریباً همة رفتارهای خشونت‌آمیز در عزاداری را از مصادیق متعارف آن به‌حساب می‌آورد:
یجوز بل یستحب جمیع أنواع العزاء على الإمام الحسین(ع) و إقامة كل الشعائر الحسینیة حتى مثل التطبیر و المشی على الجمر و غیر ذلك على ما هو المتعارف؛ ترجمه: اقامه تمامی انواع عزاداری و شعائر حسینی جایز و بلکه مستحب است حتی مثل قمه‌زنی، راه رفتن بر آتش و غیر اینها از آنچه متعارف است. (سید صادق حسینى شیرازى،‌ المسائل المنتخبة، ص 395)


در بُعد اجرایی نیز سازماندهی و مدیریت بسیاری از سبک‌های موهن توسط نزدیکان به بیت آیت‌الله شیرازی انجام می‌شود. چنان‌چه شبکه‌های ماهواره‌ای منتسب به ایشان، همچون شبکه امام حسین(ع) تلاش فراوانی جهت ترویج عزاداری‌های خشونت‌بار دارند و در ایام سوگواری برنامه‌های ویژه‌ای را در این راستا تولید و پخش می‌کنند. این شبکه ماهواره‌ای خصوصاً در روز عاشورا پوشش رسانه‌ای گسترده‌ای از قمه زنی، تیغ‌زنی و... در کشورهای مختلف آمریکایی و اروپایی و آسیایی دارد. برنامه‌ریزی شبکه امام حسین(ع) به گونه‌ای است که حتی در کشورهایی با جمعیت اندک شیعیان، قمه‌زنی انجام شده و تصاویر آن بر روی این شبکه ماهواره‌ای قرار گیرد. از دیدگاه جریان شیرازی باید به عنوان نماد شیعه به جهانیان شناخته شود و از این رو هرکجا شیعه‌ای زندگی می‌کند، باید درآنجا قمه‌زنی انجام شود. البته پس از نمایش تصاویر قمه‌زنی عراق، گسترده‌ترین برنامه زنده نمایش قمه‌زنی این شبکه مربوط به قمه زنی شهر لندن است. در سال‌های اخیر این جریان فضایی گسترده برای انجام قمه‌زنی در لندن تدارک دیده است و در آن انواع سبک‌های خشونت بار عزاداری از قمه‌زنی گرفته تا تیغ زدن بر پشت و سینه وکوبیدن شمشیر بر پشت، یکجا به نمایش می گذارد.


این شبکه‌ همچنین در روز هفتم محرم پوشش تصویری گسترده‌ای از مراسم زنجیرتیغی دارد و پخش مراسم راه رفتن بر روی آتش در بعدازظهر عاشورا و دویدن بر روی خار در ایام صفر نیز از برنامه‌های این شبکه است.
 در سال‌های اخیر سیاست‌گذاری این شبکه و جریان حامی آن، در تبلیغ این رفتارها با هشتک (#حسین_محور_ اتحاد) و(#الحسین_یوحدنا) است. این شعار در زیرنویس این شبکه به گونه‌ای در کنار فتواهای جواز قمه زنی قرار می‌گیرد که به مخاطب القاء کند که جریان شیرازی خواستار اتحاد و یکپارچگی جامعه شیعه هستند، و در مقابل مخالفین قمه‌زنی، تفرقه و اختلاف را در جامعه شیعه دامن می‌زنند. به نظر می‌رسد پس از متهم کردن مخالفان قمه‌زنی به مخالفت با عزاداری و اتهاماتی از این دست، این شعار استراتژی دیگری برای حذف مخالفان رویکرد مذهبی و رسانه‌ای آن‌هاست.


هرچه هست باید گفت تأکید آیت الله سید صادق شیرازی و جریان منتسب به وی بر انجام قمه‌زنی، امروز از حالت اختلافِ فقهی خارج شده و به وسیله‌ای برای مخالفت با تشیع انقلابی تبدیل گشته است. با این رویکرد این جریان به تبلیغ قمه‌زنی در شهرها و مناطقی می‌پردازد که سابقه انجام چنین رفتارهایی را ندارند.
در این راستا موضوعِ تکفیر دیگر شیعیان به خاطرِ مخالفت با اقداماتی همچون قمه‌زنی نیز پررنگ است. آن گونه که منتسبان به این جریان با به کار بردن عنوان «شعیره» دربارة قمه‌زنی، هرگونه‌ای مخالفتی با آن را مخالفت با عزاداری، شعائر مذهبی و اصل تشیع معنا می‌کنند و به راحتی مخالفانِ قمه‌زنی را از دایرة تشیع خارج می‌کنند. در این میان حتی شخص آیت الله سید صادق شیرازی نیز نقش مهمی در تحریک هواداران و مقلدانش دارد، چنانچه وی در یک سخنرانی‌ که فیلم آن موجود است، ابتدا گزارشی از اوضاع متشنج نجف پس از انتشار کتاب التنزیه سید محسن امین ارائه می‌کند، کتابی که به تحریم قمه‌زنی پرداخته بود. سپس وی به بیان این مطلب می‌پردازد که یکی از طرفداران سید محسن امین(= جعفرخلیلی) در جلد دهم اعیان‌الشیعه می‌نویسد: طرفداران قمه‌زنی (به تعبیر جناب شیرازی شعائری‌ها) نجف را به دو گروه علوی و اموی تقسیم نموده بودند و مخالفان قمه‌زنی(به تعبیر وی ضدشعائری‌ها) را اموی می‌ نامیدند. جناب شیرازی پس از بیان این مطلب، از اموی نامیده شدن سید محسن امین و طرفدارنش به عنوان امری الهی یاد می‌کند که خداوند گزارش آن را بر زبان و قلم این طرفدار سید محسن امین جاری کرده است، هرچند این نام‌گذاری از زبان دشمنان سید محسن امین بوده و جعفرخلیلی تنها گزارش این بی‌اخلاقی را بیان کرده است!
اگر این‌گونه استدلال‌ها از ناحیه یک فردی عامی صورت می‌گرفت جای هیچ‌تعجبی نداشت، ولی از فردی که خود را در جایگاه مرجعیت شیعه قرار داده، بسیار عجیب  است که یک عالم شیعه را تنها به خاطر مخالفت با قمه‌زنی از مسیر تشیع خارج نموده و بر اموی بودن او مهر تأیید الهی بزند!
آیت الله سید صادق شیرازی در حالی مرحوم سید محسن امین را اموی نامیده و متهم به مخالفت با عزاداری می‌کند که آن عالم بزرگ در دفاع از عزاداری کتاب «اقناع اللائم على اقامة المآتم» نوشته و در آن به شبهات وهابیت دربارة مراسم عزاداری امام حسین- علیه‌السلام- پاسخ گفته است.( رک: سيد محسن امين عاملي، اقناع اللائم على اقامة المآتم، قم: مؤسسة المعارف الاسلامية، 1418ه ق.)همچنان‌که ایشان در زمان خویش نقش مهمی در مبارزه با وهابیت داشت و در این راستا «کشف‌ الارتیاب‌ فی اتباع محمد بن عبدالوهاب» را نگاشته است که هنوز یکی از معروف‌ترین کتابها در پاسخ به شبهات وهابیت است.‌ (رک: سید محسن امین، کشف‌ الارتیاب‌ فی اتباع محمد بن عبدالوهاب، چاپ دوم: دارالکتاب الاسلامیه، 1382ق.)


هنگامی که آیت‌الله شیرازی این‌چنین به تکفیر علمای شیعه می‌پردازد از طرفداران وی چندان بعید نیست ابعاد جدیدتری از تکفیر را در برابر مخالفان قمه‌زنی رونمایی کنند. یکی از مطالب عجیبی که بعضی از طرفداران قمه‌زنی در چند سال اخیر به تبلیغ آن می‌پردازند، استناد فتوای جواز قمه‌زنی به امام‌زمان(ع) است. متأسفانه این افراد با تمسک به این مدعا، ضمن توجیه عوام‌پسند قمه‌زنی، به تکفیر مخالفان آن نیز می‌پردازند. چنان‌که شیخِ لندن‌نشین، یاسر حبیب که معمولاً بیشتر علمای شیعه را تکفیر و توهین می‌کند، مخالفت با قمه‌زنی و حرام‌دانستن آن را در حکم محاربه و جنگ با امام‌زمان(ع) معرفی می‌کند! بنده در کتاب «عار یا شعار، قمه‌زنی در ترازوی عقل و شرع» گزارش و نقد مفصلی از این داستان آورده‌ام.
حاصل سخن این‌که جریان شیرازی سرمایه‌گذاری فراوانی برای ترویج قمه‌زنی و اعمال مشابه آن نموده است، حتی آیت الله سید صادق شیرازی در سخنرانی شام غریبان 1439 قمری ضمن توجیه خطر مرگ در انجام قمه‌زنی، طرفدارنش را به تحمل زندان در ترویج و تبلیغ این عمل فرا خواند که این سخن تشویقی بر در نظر نگرفتن قوانین جمهوری اسلامی درباره ممنوعیت قمه‌زنی می‌باشد.
به هر حال  امروز اثرات زیان‌بار تبلیغ این رفتارها به تمام جامعه شیعه می‌رسد و این جریان خواسته یا ناخواسته می‌کوشد تا:
 1. جاذبه‌های تشیع را به دافعه تبدیل کند و با ارائه چهره‌ای متفاوت و زشت از تشیع در منظر جهانیان، مانعی در مقابل نفوذ تفکر انقلاب اسلامی ایران به وجود آورد.
2. از درون مذهب به مقابله و ایستادگی در برابر اصیل تشیع بپردازند و با این مبارزه درون مذهبی، در قدم‌های شیعیان تزلزل به وجود آورده و آنها را از آرمان‌ها و شعارهای والای تشیع دور سازد.