در توصیه اندیشکده مطالعات امنیتی آمریکای نو آمده است: کاخ سفید و وزارت خارجه نباید صرفاً بر رویکرد «تهاجمی» تأکید کنند. این کافی نیست، بلکه باید راهبردی «هوشمندانه، عملگرایانه و صبورانه» اتخاذ کرد.

به گزارش حوزه سایر رسانه های خبرگزاری تقریب، اندیشکده مطالعات امنیتی «آمریکای نو» در راستای اتخاذ سیاست محدودساز با هدف مهار جمهوری اسلامی ایران آورده است که برای سیاست‌گذاری مناسب علیه ایران، باید برخورد سیاست‌های مختلف ایالات متحده و اولویت‌های گوناگون آن را با یکدیگر در حوزه‌های تحریم، مقابله با ترویسم، مقابله با اشاعه هسته‌ای و مانند آن مدیریت کرد. 

به نظر تحلیلگران مرکز آمریکای نو، واشینگتن به دنبال یک تغییر بنیادین در سیاست‌های ایران است، سیاست‌هایی که تهران برای دهه‌ها خود را آن شناسانده است. واشینگتن نه فقط با خروج از برجام، بلکه تلاش‌های دیپلماتیک، قضایی، اطلاعاتی و مانند آن را در مسائل مختلفی شامل برنامه موشکی، حمایت از تروریسم، نفوذ منطقه‌ای و حقوق بشر بکار گرفته تا به هدف خود برسد.

نویسندگان گزارش گفته‌اند رفتار ایالات متحده نشان می‌دهد تغییر رژیم در ایران را مطلوب می‌داند. یکی از نشانه‌های آن، تنظیم ۱۲ پیش شرط برای تهران بود که مه گذشته از سوی پمپمئو اعلام شد. اما به نظر آنها، هم این‌گونه هدف‌گذاری اشتباه است و هم این‌گونه تدوین پیش‌شرط‌. کاخ سفید و وزارت خارجه نباید صرفاً بر رویکرد «تهاجمی» تأکید کنند. این کافی نیست، بلکه باید راهبردی «هوشمندانه، عملگرایانه و صبورانه» اتخاذ کرد.

برای تدوین سیاست‌های مناسب جهت مهار برنامه هسته‌ای و موشکی ایران و رفتارهای بی‌ثبات‌ساز آن، بایدعلاوه بر تکیه بر توانمندی‌های آمریکا بای محدودیت‌های آن را نیز به رسمیت شناخت، محدودیت در نفوذ، و در برخی موارد، اراده سیاسی.

تحلیل‌گران مرکز آمریکای نو اضافه می‌کنند برای سیاست‌گذاری مناسب علیه ایران، باید برخورد سیاست‌های مختلف ایالات متحده و اولویت‌های گوناگون آن را با یکدیگر در حوزه‌های تحریم، مقابله با ترویسم، مقابله با اشاعه هسته‌ای و مانند آن مدیریت کرد. این مرکز در ادامه 12 توصیه راهبردی را برای مهار ایران مطرح می‌کند: 

۱- کاخ سفید باید شفافیت‌سازی کند که راهبردش در قبال ایران، تغییر رژیم نیست بلکه یک معامله بزرگ است (big for big trade). در این مسیر باید پاداش‌های بیشتری برای ایران در نظر گرفته شود تا به معامله راضی شود.

۲- کانال‌های ارتباطی با ایران را در هنگام پیگیری مذاکرات در سطوح عالی باز نگه دارید.

۳- زمینه و شرایط محیطی را فراهم کنید که ایران همچنان به محدودیت‌های هسته‌ای و اهرم‌های مرتبط با شفافیت در برجام پایبند بماند.

۴- یک سری گزینه‌های منضبط‌شده و باقاعده برای مهار آن دسته از فعالیت‌های هسته‌ای ایران که اهمیتش بیشتر است در نظر گرفته شود تا به تدریج، زمینه اولیه برای یافتن یک راه‌حل بلندمدت برای چالش هسته‌ای ایران به دست آید.

۵- به دنبال محدودیت‌های واقع‌بینانه بر برنامه موشکی ایران باشید و تلاش‌تان را بر جلوگیری از اشاعه این توانمندی از ایران به کشورهای دیگر متمرکز کنید.

۶- از سیاست‌های مختلف به ویژه تحریم برای بیشینه‌سازی فشار بر ایران از طریق برجسته‌سازی فعالیت‌های غیرقانونیِ غیرهسته‌ای ایران بهره بگیرید.

۷- تأثیرات منفی تحریم‌های یکجانبه ایالت متحده بر اقتصاد آمریکا را تا حد ممکن کاهش داده و به فکر ایجاد و حفظ یک پایه اساسی و بلندمدت برای تحریم ایران باشید.

۸- برای مقابله با جنگ نامنظم ایران (مثلاً در خلیج فارس)، همکاری بیشتر و نزدیکتری با شرکای عرب داشته باشید.

۹- پیشگیری از ظهور مجدد داعش باید اولویت اصلی در برنامه‌ریزی خروج نیروها از سوریه باشد، اما محدودکردن دستاورهای ایران در سوریه نیز تا حد ممکن باید در دستور کار قرار گیرد.

۱۰- نیازمند یک راهبرد صبورانه در لبنان هستیم، بدین صورت که با ایجاد جایگزین‌های پایدار برای حزب‌الله، آرام‌آرام از نفوذ آن کاسته شود.

۱۱- تعهد بلندمدت و روشنِ خود را در مورد آینده عراق نشان دهیم.

۱۲- به سعودی‌ها در مورد جنگ یمن یک گزینه شفاف ارائه کنید: یا اجازه دهند ایالات متحده بیش از پیش در مدیریتِ کار وارد شده و در عرض تغییر بنیادی در روش جنگ صورت دهد، یا دیگر از حمایت آمریکا در این جنگ خبری نخواهد بود.

*مشرق*

انتهای پیام/