این جسارت از کجا آمده است؟ چه شد که یک نفر تصور کرد می‌تواند متهورانه به قانون تعدی کند و از حرمت‌شکنی‌اش فیلم بگیرد و پخش کند؟ حرمت قانون که یک‌شبه با فرهاد مجیدی یا حتی با برخورد فیزیکی راننده لندکروز با مامور راهور شکسته نمی‌شود؛ پس ماجرا چیست؟

خبرگزاری تقریب؛ محسن مهدیان: تمرد اشرافی یک سلبریتی را از منظر رفتار سیاسی حاکمان تحلیل کنید؛ ماجرا آزاردهنده‌تر است.
دو نکته:
یکم: اشتباه فرهاد مجیدی چیست؟ رفتار خلاف قانون؟ ازین هم فراتر. قانون‌شکنی و توهین به مجری قانون؟ ازین هم افزون‌تر. زشتی رفتار این فوتبالیست، به رخ کشیدن قانون شکنی است. یعنی هم قانون‌شکنی و هم توهین به مجری قانون و بدتر از همه، اشاعه آن.
خب این جسارت از کجا آمده است؟ چه شد که یک نفر تصور کرد می‌تواند متهورانه به قانون تعدی کند و از حرمت‌شکنی‌اش فیلم بگیرد و پخش کند؟
حرمت قانون که یک‌شبه با فرهاد مجیدی یا حتی با برخورد فیزیکی راننده لندکروز با مامور راهور شکسته نمی‌شود؛ پس ماجرا از چه قرار است؟
بی‌قیمت شدن سکه قانون‌شکنی را در ماجرای فحاشی نماینده سراوان یا کتک زدن مامور قانون توسط نماینده بیجار ببینید. این لیست را شما تکمیل کنید.
تاریخ فراموش نمی‌کند که اول مجری قانون در کشور، چشم در چشم قانون می‌گفت به خط قرمز من نزدیک نشوید که حیثیت برای عدلیه نخواهم گذاشت که نگذاشت.
این داستان دنباله‌دار متوقف به مجیدی نیست. «گردنکشی اشرافیت سیاسی» مقابل قانون است که موجب تمرد و «سرکشی اشرافیت اقتصادی» می شود.


دوم. مجیدی ماجرای قانون‌شکنی‌اش را استقلال-پرسپولیسی می‌کند. یعنی از دوقطبی ورزشی می‌خواهد برای رفتار خلاف قانونش اعتبار بگیرد. این رفتار نیز وام‌گرفته از رفتار سیاسی حاکمان است. اینکه در دوقطبی استقلال-پرسپولیس رفتار غیرقانونی‌ات را کتمان می‌کنی برآمده از رفتار اهل سیاستی است که در دوقطبی های غیرواقعی، بی‌تدبیری‌ها و کم‌کاری‌ها را توجیه می‌کنند.
مجیدی خوب فهمیده است که کارکرد دوقطبی‌ها در ماله‌کشی قانون‌شکنی‌ها و بی‌تدبیری‌ها و حتی خیانت‌ها چیست. دوقطبی هیجانی استقلال-پرسپولیس همان می‌کند که دوقطبی‌های توهمی در سیاست.
فرهادهای مجیدی بی‌نسبت با رفتار سیاسی حاکمان نیستند؛ «فخر فروشی» با «قانون شکنی» ادامه دارد. چاره کنیم.

 

انتهای پیام/