یک استاد حوزه با بیان اینکه ائمه اطهار (س)، تاکید بر پنهان بودن شب قدر داشته اند، گفت: بر اساس برخی روایات به یکی از سه شب نوزدهم، بیست و یکم و بیست و سوم تاکید بیشتری شده است.

‌به گزارش حوزه سایر رسانه ها خبرگزاری تقریب، حجت الاسلام و المسلمین سید محمد علی نجفی در گفت و گو با ایسنا، عنوان کرد: در بیشتر روایات از ائمه اطهار (س)، هر سه شب نوزدهم، بیست و یکم و بیست و سوم ماه مبارک رمضان، به عنوان شب قدر یاد شده است، در این احادیث آمده است که در شب نوزدهم، تقدیر انسان نوشته شده، در شب بیست و یکم که از آن با نام شبِ "ابرام" یاد می‌شود، این تقدیر و سرنوشت آدمی معین شده و در نهایت در شب بیست و سوم امضا خواهد شد.

این کارشناس مذهبی با بیان اینکه، ائمه اطهار (س)، تاکید بر پنهان بودن شب قدر داشته اند، گفت: مکرراً از پیامبر اسلام (ص) و امامان سوال می‌شد که کدام شب از میان این سه شب، شب قدر است که ما تنها همان شب را احیا بداریم؟ حضرت محمد (ص) و همچنین ائمه (س)، آن را آشکارا اعلام نمی کرده و در روایتی آمده است که "چه اشکالی دارد که بنده، هر سه شب را به دعا و تضرع در درگاه الهی بپردازد؟ "

شب بیست و سوم، معروف به "لیله الجُهنی"

وی گفت: البته در روایتی از شیخ صدوق (ره)، نقل شده است که "مشایخ و علمای ما بر این مطلب که شب بیست و سوم، شب قدر است، اتفاق نظر دارند"؛ همچنین در داستانی آمده است که در زمان پیامبر (ص) فردی به نام "جهنی" که شتر و وسایل زندگی او در بیرون از شهر قرار داشته، برای رفت و آمد به مسجد در داخل شهر و جهت احیا هر سه شب قدر، به زحمت می افتاده است، به همین خاطر نزد پیامبر (ص)، آمده و از ایشان سوال می‌کند که کدام یک از این سه شب، شب قدر است تا من تنها همان شب به مسجد بیایم؟

نجفی افزود: پیامبر (ص) پاسخ سوال این فرد را آهسته و به صورت پنهانی به او گفتند، در حالی که اشخاص دیگری که در آنجا حضور داشتند، متوجه این پاسخ نشدند؛ اما پس از این اتفاق، نقل شده است که این فرد، تنها شب‌های بیست و سوم از ماه مبارک رمضان را به داخل شهر آمده و در مسجد احیا می‌گرفت.

سرنوشت انسان پس از شب‌های قدر نیز قابل تغییر است

وی با اشاره به حدیثی از امام حسن عسگری (ع) در رابطه با تعیین شب قدر تصریح کرد: در حدیثی از این امام بزرگوار آمده است که اگر نتوانستید هر سه شب نوزدهم، بیست و یکم و بیست و سوم را احیا بگیرید، از میان این سه شب، تنها شب بیست و سوم را احیا گرفته و در درگاه خدا به ندبه بپردازید.

این استاد حوزه علمیه بیان کرد: آنچه که به طور کلی از برخی روایات ما، در این رابطه برداشت می‌شود، این است که شب بیست و سوم به عنوان شب قدر، در میان شب‌های دیگر تاکید شده است، اما این به معنای کم اهمیت بودن شب‌های نوزدهم و بیست و یکم نیست، بلکه این سه شب و این بازه زمانی، فرصتی از جانب خداوند متعال برای بندگان است تا با در خواست دعا و انجام اعمالی مخصوص این شب، تقدیر خود را معین کند، چرا که دعا در تغییر سرنوشت و تقدیر آدمی بسیار تأثیر گذار است.

نجفی تاکید کرد: اینکه در شب بیست و سوم، تقدیر و سرنوشت انسان نوشته می‌شود، به این معنا نیست که پس از آن، امکان تغییر در تقدیر وجود نداشته باشد، برای مثال پس از شب بیست و سوم و تا شب قدر سال آینده، آدمی با انجام اعمال خیر و نیک، می‌تواند سرنوشت بد خود را به سرنوشت خوب تغییر داده و یا بالعکس این امر، اتفاق بیفتد.

این کارشناس مذهبی گفت: هیچ گاه سرنوشت یک فرد و تقدیرش بر او تحمیل نمی‌شود، بلکه انسان با اعمال خود در تعیین و تقدیر آن بسیار تأثیرگذار است، اینکه خداوند متعال در ماه مبارک رمضان، سه شب را برای بندگان معین کرده تا در آن به عبادت پرداخته و احیا بگیرند، جهت ایجاد آمادگی روحی برای انسان است تا بتوانند حداقل سه شب از یک سال را با پروردگار خود به نیایش پرداخته و قلبشان را صیقل دهند.

"احیا" به چه معناست؟

این استاد دانشگاه در رابطه با احیای شب قدر، عنوان کرد: کلمه "احیا" به معنای زنده کردن است، از آنجا که انسان در خواب، روح از بدنش جدا شده و حالتی شبیه به مرگ دارد، بیدار ماندن در مقابل خوابیدن، به معنای احیا است، بنابراین از نظر معنای ظاهری، "احیاء" را می‌توان به بیدار بودن تعبیر کرد.

وی افزود: احیای شب قدر نیز در معنای ظاهری به معنای بیدار ماندن و نخوابیدن است، منتها هنگامی که شخص، در حین اینکه شب را تا سحر بیدار می‌ماند، درحال راز و نیاز با خداوند و انجام کار خیر است، روح و قلب او نیز به نوعی زنده و احیا می‌شود، نکته مهم در این رابطه این است که عبادت در شب قدر و احیا تنها به معنای عبادت نیست، بلکه هرنوع عمل نیکی در این شب که به احیا و زنده شدن روح آدمی کمک کند، پاداش خواهد داشت.

انتهای پیام/