در کشورهای پیشرفته زمانی که امکانات پزشکی نمی‌تواند پاسخگوی خیل عظیم بیماران مبتلا به کرونا باشد، دولت‌ها می‌کوشند تا در این عرصه از نگرش‌های مذهبی و سنتی کمک بگیرند و در مقابله با این بیماری سهمی هم برای درمان‌های سنتی و همچنین روانشناسان قائل شوند.

به گزارش حوزه سایر رسانه ها جعفر قنادباشی کارشناس مسائل بین‌الملل در یادداشتی  به مناسبت گسترش کرونا در جهان نوشت:این روزها موضوع ابتلا و درمان بیماری کرونا به مهم‌ترین دغدغه خاطر ملت‌های جهان تبدیل شده و این در حالی است که ملت‌ها و دولت‌های مختلف در برخورد با این پدیده عجیب و ناشناخته، واکنش‌های بسیار متفاوتی را از خود بروز داده‌اند. هرچند که بسیاری از واکنش‌ها نیز در مواجهه با این موضوع، شباهت‌های بسیاری با یکدیگر داشته و سبب نوعی اشتراک مساعی میان دولت‌ها و ملت‌ها شده است.

البته نحوه ابتلا و سرعت شیوع این بیماری و همچنین تاثیرات منفی آن بستگی مستقیم به ساختارهای اجتماعی، اقتصادی و سیاسی کشورها دارد و از این لحاظ رنگین‌کمانی از این پدیده واحد را در کشورهای مختلف تحقق بخشیده است. چنانکه به طور مثال اتکای یک کشور به درآمدهای ناشی از گردشگری سبب شده است تا نه تنها شیوع این بیماری در این کشور به صورت سریع‌تری تحقق یابد بلکه نگرانی از تاثیرات آن بر درآمدهای اقتصادی، مجموعه‌ای از نگرانی‌های زیانبار را که موجب از میان رفتن هزاران شغل شده را نیز موجب شود.

این گوناگونی در عرصه درمان و مداوای بیماران مبتلا به ویروس کرونا نیز نمودهای متعددی پیدا کرده و بنا به نگرش‌های عقیدتی و همچنین میزان سواد و تحصیلات، شیوه‌های درمانی متفاوتی در عرصه عمل به‌کار گرفته شده است. طبیعی است که در این شرایط، جوامع سنتی و جوامع به اصطلاح پیشرفته دو واکنش متفاوت از خود به نمایش گذاشته و در این میان بسیاری از کشورها نیز هر دو شیوه را به موازات یکدیگر برای درمان این بیماری در دستور کار خود قرار داده‌اند. به طوریکه دسته‌بندی دقیق از این کشورها به لحاظ بکارگیری شیوه‌های سنتی یا شیوه‌های پیشرفته بسیار دشوار است.

به هر ترتیب از دیدگاه انجمن‌های پزشکی و علمی، نحوه نگرش‌ها، عقاید و روحیات یک جامعه، عوامل موثری در ابتلا، شیوع و درمان بیماری محسوب می‌شوند؛ به عبارت دیگر علمی‌ترین آکادمی‌های دانشگاهی نقش روحیات و نگرش‌های عقیدتی را در نحوه ابتلا و دامنه شیوع بیماری نه تنها رد نمی‌کنند بلکه بر این امر تاکید دارند که روحیات ملت‌ها، نحوه نگرش آنها به حوادث و توجیهات ذهنی آنها می‌تواند نقش بسیار حتمی و موثری در گسترش دامنه شیوع این بیماری و یا کاهش آن داشته باشد. در این راستا بنابه اذعان این مراکز، در درمان این بیماری، عوامل نامبرده نقش اثبات‌شده‌ای دارند.

با این حال عامل مهم دیگری که سبب شده است تا نگرش‌های عقیدتی و مبتنی بر روانشناسی در این بحبوحه مورد توجه قرار گیرد، محدودیت امکانات پزشکی و محدود بودن دامنه پوشش اقدامات درمانی جدید است. بدین معنی در کشورهای پیشرفته زمانی که امکانات پزشکی نمی‌تواند پاسخگوی خیل عظیم بیماران مبتلا به کرونا باشد، دولت‌ها می‌کوشند تا در این عرصه از نگرش‌های مذهبی و سنتی کمک گرفته و در مقابله با این بیماری سهمی هم برای درمان‌های سنتی و همچنین روانشناسان قائل شوند. به‌ویژه آنکه عموما در این کشورها مردم برای مقابله با این گونه بحران‌ها آمادگی ندارند و بعضا دست به اقداماتی همچون خودکشی هم زده اند که بخشی از آن به دلیل ترس از بیماری و بخشی دیگر ناشی از نگرانی‌های مرتبط با تبعات اقتصادی این بحران بوده است.

با توجه به همین مساله نیز، در حال حاضر در پیشرفته‌ترین کشورهای جهان، کلیسا و پدران روحانی متکفل حل و فصل بخشی از مشکلات ناشی از کرونا هستند و به صورتی بسیار پررنگ‌تر از گذشته در این ماجرا نقشی جدی را برعهده گرفته‌اند؛ این جدای از تحرکات افراطیون مذهبی است که ابتلای به این بیماری را بلایی آسمانی تفسیر کرده و هیچ اعتقادی به درمان محافل پزشکی ندارند.

شاهد هستیم که در آمریکا، انگلیس و یا فرانسه مهم‌ترین شخصیت‌های سیاسی نه تنها رویکردهای مذهبی و اجتماعی را در برخورد با بیماری کرونا مورد تایید قرار می‌دهند بلکه خود و خانواده‌شان نیز به طرق مختلف به این گونه شیوه‌ها متوسل می‌شوند. لذا این سخن که با پیدایش پدیده کرونا، ملت‌های جهان از نگرش‌های سنتی دورتر شده و و ناگزیر به محافل پزشکی و علمی امید بسته‌اند به هیچ وجه نمی‌تواند سخن درست و واقع‌گرایانه‌ای باشد.

به خصوص که از یک طرف جامعه علمی و پزشکی تاکنون راهی برای درمان این بیماری ارائه نکرده‌ و از این لحاظ در بن‌بست قرار گرفته‌اند و از طرف دیگر کمبود امکانات پزشکی متناسب با شیوع این بیماری، عجز دولت‌ها را برای درمان بیماری کرونا به اثبات رسانده‌ است.

لذا آنچه اینک در واکنش به این ناتوانی‌های محافل پزشکی به چشم می‌خورد به میدان آمدن بی‌سابقه محافل سنتی و مذهبی است؛ آن هم تا جایی که حتی در این عرصه، جادوگران و فال‌گیران نیز به صحنه آمده و همچون دوران قرون وسطی می‌کوشند تا درماندگی‌های بشر در برابر این بیماری را با شیوه‌های سحر و جادو پاسخ دهند و از این لحاظ موجب گسترش مجموعه‌ای از خرافات که سابقه در دوران قبل از رنسانس دارد شده است.

انتهای پیام/