امیرالمؤمنین(علیه السلام) وحدت و عدالت را یک رابطه دوسویه می‌دانند و معتقدند: اگر در جامعه‌ای عدالت وجود نداشته باشد، اتحاد هم نخواهد بود.

به گزارش حوزه اندیشه خبرگزاری تقریب، هر زمان مسلمانان در تاریخ متفق و متحد بوده اند داراى قدرت و عظمت و شوکت بوده اند و هر زمان که تفرقه و نفاق در ميان آنها افتاد شکست خورده اند.

جدا شدن از توده هاى جمعيّت مسلمين، و به تعبير ديگر انزواى اجتماعى، يکى از انحرافات فکرى و اعتقادى و عقيدتى است، افراد منزوى به زودى گرفتار تخيلات خود برتر بينى مى شوند و چنين مى پندارند که موجودى برترند و مردم بايد در برابر آنها تعظيم کنند و چون چنين عکس العملى از مردم نمى بينند آتش بدبينى و سوء ظن وکينه و عداوت در دل آنها روشن شود.

نگاه امام علی(ع) به موضوع وحدت، نگاهی راهبردی و اسـاسی اسـت که از عمق عشق و علاقه ایشان به پیـامبر(ص) و تـداوم حـیات دین و امتش برمی خیزد. ایشان تداوم خط اسـلام و مـسلمانی را به عنوان یک اصل اساسی و مهم، سرلوحه فعالیتهای خویش قرار داده بود و با تـمام وجـود و تا آخرین لحظه عمر خـویش بـه هر آنـچه ایـن مـهم را تحقق می بخشد، اهتمام ویژه داشت و حـتی لحـظه ای از این مهم غفلت نورزید.

لذا خبرگزاری تقریب تلاش دارد، فرمایشات امام علی(ع) در خصوص وحدت و اهمیت آن را منتشر کند.

امیرالمؤمنین(علیه السلام) وحدت و عدالت را یک رابطه دوسویه می‌دانند و معتقدند: اگر در جامعه‌ای عدالت وجود نداشته باشد، اتحاد هم نخواهد بود. از این رو، در دوران خلافت خویش، چون ظلم حاکمان را زمینه تفرقه و جدایی مردم از حکومت می‌دیدند، کارگزاران خود را تحت نظر داشتند و از راه های گوناگون، آنان را بررسی می‌کردند; چنانچه فردی مرتکب خلافی می‌شد، وی را نصیحت و در صورتی که لازم بود، برکنار می‌کردند.

انتهای پیام/