دولتهای اسلامی اصل مسلم وحدت را مبنای سیاست‌های عمومی خود قرار دهند

به گزارش خبرنگار حوزه اندیشه خبرگزاریتقریب، جاهده تکیه خواه معاون پژوهش جهاد دانشگاهی سنندج در سی و پنجمین کنفرانس وحدت اسلامی با طرح موضوع«طراحی و ترویج الگوهای همدلی و همدردی بین مسلمانان در مواقع بلایا» گفت: اگر مسلمانی در گوشه ای از دنیا ناراحت و بیمار شود و مشکلی برایش ایجاد گردد دیگر مسلمانان باید از آن متاثر شده و برای حل آن بکوشند.

اگر آرامش از مسلمانان عراق و افغانستان فلسطین و لبنان و ...گرفته شود یا اگر بیماری و خشکسالی مردم فلان کشور را تحت فشار قرار دهد، مسلمانان باید در مقابل تمام این حوادث عکس العمل نشان داده و در حد وسع خود به یاری آنها بپردازند.

وظیفه ی هر مسلمانی است که در مقابل مشکلات سایر مسلمانان بی تفاوت نباشد و به هر شکل ممکن در راه حل آن بکوشند.

از دیدگاه قرآن و روایات، وحدت و همدلی همدردی از اساسی ترین مسائل اجتماعی و دینی مسلمانان است. ایجاد وحدت و همدلی میان ملت ها و آحاد مسلمانان در سراسر جهان از اهداف و آرمان های اصیل اسلام است که ریشه در آیات و روایات دارد.

منظور از وحدت همدردی و همزبانی این است که مسلمانان با دیدگاه ها و سلایق مختلف در برابر دشمنان مشترک، در جهت عزت و عظمت و اقتدار جهان اسلام هماهنگ و منسجم عمل نمایند.

برای عملی شدن این هدف لازم است که امت واحده اسلامی شکل گیرد. از بارز ترین موارد تاکید قرآن و روایات برای تحقق وحدت همدلی و همزبانی در جامعه اسلامی می‌توان به هدف واحد، روش واحد و عقیده واحد در سایه ایمان به خدای واحد، چنگ زدن به ریسمان الهی، صلح و همزیستی مسالمت‌آمیز همکاری ایثار و فداکاری اشاره کرد.

اختلاف، تفرقه و ناتوانی در برابر دشمنان و از دست دادن اقتدار و امنیت جامعه را در پی دارد و سرانجامی دردناک را به ارمغان می آورد.

خداوند متعال، وحدت همدلی و همزبانی بر محوریت رهبری خدا و رسول اکرم (ص) را عامل حفظ و همبستگی و وحدت مردم معرفی می‌کند و آثار فراوانی را به ارمغان می آورد.

همدلی در اتحاد و همزبانی در روش و بیان باورها و اتحاد باید در جهت اصلاح امور جامعه و پیشبرد اهداف متعالی باشد. موانع متعددی در مسیر رسیدن به وحدت همدلی و همزبانی وجود دارد که موانع اعتقادی اخلاقی اجتماعی و سیاسی را در بر می گیرد.

ایمان به خدا و رسول همان مسیر حقی است که سبب وحدت همدلی و همدردی می شود و این مسیر همان صراط مستقیمی است که همیشه یکی هست و انسان در آن از یک تفرقه و اختلاف نجات پیدا می کند.

اگر انسان در مسیر تشخیص صراط مستقیم دچار اشتباه و خطا شود، موجب تفرقه و از بین رفتن کلمه همدلی و همزبانی می شود.

علاوه بر اینکه انسان باید در اعتقادات خویش مسیر صراط مستقیم را طی کند، باید از رذایل اخلاقی مانند حرص و غرور و دروغگویی جلوگیری کند و به کسب فضایل اخلاقی بپردازد.

بنابراین انسان باید در جهت رسیدن به وحدت و همدلی اجتماعی تلاش کند که اختلافات جامعه را حل کند و جامعه را به سمت جامعه آرمانی که سرشار از وحدت و همدلی و همزبانی است، سوق دهد.

دولتهای اسلامی الزاما باید از اصل مسلم وحدت را باور کنند و آن را مبنای سیاست‌های عمومی خویش قرار دهند تا بتوانند در این زمینه پیشرفت کنند.

یکی از نتایج مهم این امر، طراحی سیاستی است که بتوان امت اسلامی را به وحدت برساند. مهم ترین این سیاست ها حرکت در جهت از بین بردن تعصب و طایفه گری است که هم برای ایجاد وحدت سیاسی در کشورها اهمیت دارد و هم برای ایجاد همگرایی در کلیت جهان اسلام؛ لذا موفقیت طرح اتحاد جهان اسلام زمانی عملی و دست یافتنی است که عالمان مذاهب اسلامی به تفاهم برسند.

رهبران هر مذهبی باید برای وحدت زمینه سازی کنند؛ این اقدام برای آنکه به نتیجه برسد باید از سوی مقامات بالای مذهبی که مورد اعتماد مردم که همراه با آنان هستند اعلام شود.

از راهکارهای اساسی دیگر، توجه و پرداخت نویسندگان فرهنگیان دانشمندان به وحدت و تولید کتاب ها و دیگر آثاری است که در این زمینه موجب وحدت و همبستگی باشند و جامعه ای اسلامی را به همدلی فراخوانند.

یکی از تاثیرگذارترین راهکارهای وحدت، ایجاد انجمن ها و انجام کارهای تشکیلاتی در مسیر همبستگی است. تلاش‌های فردی هر چند مجدانه باشند مثمر نیست.

مسلمان ها و مذاهب مختلف اسلامی و همینطور اسلام با دیگر ادیان توحیدی مشترکات زیادی دارند که تمسک به این مشترکات می تواند یکی از راهکارهای اساسی وحدت و همبستگی جوامع اسلامی باشد.

انتهای پیام/