مدرس حوزه علمیه خواهران سنندج تصریح کرد: رسانه می تواند با ترویج همزیستی مسالمت آمیز، فرهنگ روا داری و مدارا و سعه ی صدر با ارجاع به آیات و آموزه ها و تربیت اصیل اسلام ناب محمدی (ص) در خدمت رشد جامعه ی اسلامی باشد.

به گزارش خبرنگار حوزه اندیشه خبرگزاری تقریب، ژاله حیدری مقدم مدرس حوزه علمیه خواهران سنندج در سی و پنجمین کنفرانس بین المللی وحدت اسلامی ضمن تبریک میلاد مبارک پیامبر اعظم (ص) گفت: عصر کنونی و قرن حاضر عصر ارتباطات و تکنولوژی است.

بزرگترین ابزار این جنگ هم رسانه است؛ رسانه ای که می تواند خود آغازگر روندی عظیم بوده و یا می تواند پایان دهنده به آن باشد و این یعنی توان غیر قابل انکار در ایجاد تحول،انقلاب و جریان سازی توسط رسانه ای که بی صدا و کاملا نرم و آرام جای خود را در بنیان خانوادگی و اعتقادی بشر باز کرد و امروزه او خود را تعیین کننده و معرف هویت بشر به دیگران معرفی می کند.

رسانه منتقل کننده سیاست و استراتژی حکومت هاست. پس قدرت رسانه در دنیای امروز قدرتی بلا تردید است و به جرات می توان ادعا کرد که اگر این قدرت در اختیار هر کشور، گروه و یا اندیشه ای قرار گیرد به راحتی می تواند بر نظم و تصمیمات جهانی چه به جهت سلبی و چه به جهت ایجابی اثرگذار و مؤثر واقع شود.

در واقع این گردانندگان رسانه به معنای عام هستند که تعیین کننده نوع کار کرد رسانه بوده و اینکه آیا کارکردی مثبت و در راستای اصل آزاداندیشی و درک متقابل، عدم جانبداری، فراگیر بودن و صداقت مآبی داشته باشند و یا برعکس کارکردی در جهت تفرقه و اشاعه ی خرافات در باورهای اعتقادی و اصیل بشری.

قرآن هم  خود یک رسانه است برای ابلاغ پیام های الهی. و این رسانه اصولی چون حق گستری، رحمت گستری، عدالت و واقعیت گرایی و  ‌مدیریت ارزشی و پاکی را بر خود مقرر کرده است.

رسانه می تواند هر مسأله ای را اراده کند؛ آن را به ویترین داده های ذهنی مخاطب انتقال داده و در واقع اندیشه ی او را مدیریت نماید.یا برخلاف این، آن موضوع را انکار و کتمان و یا تحریف و حذف کند.


در باب قدرت رسانه به عنوان مثال در بحث اپیدمی کرونا شاهد قدرت رسانه بودیم که در عرض کمتر از چند روز حتی در دورافتاده ترین نقاط کره زمین مردم در جریان این بیماری و هراس ناشی از آن قرار گرفتند و در آن سوی قضیه هم می بینیم و شاهد هستیم که چه بیداد ها وجنایت ها و تبعیض ها و نسل کشی هایی بر علیه مسلمانان توسط همین قدرت یعنی رسانه از پیشخوان و اولویت بمباران اطلاعاتی خارج شده و در پوشش سکوت رسانه ای چتر حمایتی برای خود خریده و تداوم می گیرند.

این قضیه در مسائلی چون قضیه فلسطین،افغانستان عراق یمن و سوریه کاملا مصداق دارداینها واقعیات دنیای کنونی ماست.در چنین دنیایی با این مشخصه ها قطعا کشورهای اسلامی نباید و نمی توانند منفعل عمل کرده و عاری از کنش و واکنش باشند.

علی الخصوص اسلام به عنوان یک مکتب و اندیشه فراگیر برای بشر حرف برای گفتن دارد.این عدم انفعال هم از دو حیطه خارج نیست یا اثر پذیری است یا اثر گذاری است.قدرت و توان دنیای اسلام در هر دو حیطه برای حضور مؤثری نیازمند اثر و تحلیل دقیق مطالعاتی است.

اکنون سوال اینجاست که تا چه میزان جهان اسلام از این ابزار مورد نیاز روز یعنی رسانه به نفع آموزش و فرهنگ سازی و به نفع دعوت و تبلیغ بهره می گیرد؟ و تا چه میزان توانسته در چنین بستری خود را در معرض گفتگوی درون دینی و بین المذاهب و یا برون دینی یعنی سایر ادیان و یا حتی مکاتبی که دارای قدرت پذیرفته شده ی سیاسی،اجتماعی و اقتصادی و فرهنگی در سطح بین الملل مانند کمونیسم قرار دهد.

آیا وحدت کلمه را که بزرگترین نماد قدرت مسلمین است توانسته به خارج از خود مخابره نماید و رسانه ی او حاوی پیام یک صدایی در مهمات و اقتضائات جامعه ی اسلامی باشد و تفاوت ها و اختلافات را مصداق واقعی رحمت و زمینه ساز رشد تلقی و معرفی نماید.

آیا رسانه ی حساس به جزییات و کلیات وقایع در گوشه گوشه ی دنیای اسلام و خارج از آن را دارا هستیم؟ یا آن را ایجاد و مدیریت کرده ایم؟ رسانه هایی در حوزه های مختلف آموزشی ،علمی سیاسی و اقتصادی و اجتماعی و رسانه های حوزه ی خبر.

آیا نهاد ناظری برعملکرد رسانه های محلی ملی و بین‌المللی در سازمان های اسلامی تعریف شده است؟ در حوزه آموزش و کادر سازی رسانه‌ ای در تمامی بلاد اسلامی تا چه میزان کار انجام شده و بازخورد کارها و اقدامات صورت گرفته چگونه و به کجا ارائه شده است؟

آیا در کشورمان یعنی جمهوری اسلامی ایران به عنوان ام القری جهان اسلام و کشوری با رنگارنگی زیبای اقوام و مذاهب به عنوان فرصتی بی نظیر رسانه‌ها مخصوصاً رسانه ی ملی ما توانسته این رسالت عظیم را توانسته درست به خوبی پیاده کند؟

باید با پرداختن به اصل اسلام به ما هو اسلام، پیروان مذاهب اسلامی را به سمت وحدت و دوری از تفرقه سوق داده و از تمامی ظرفیت های ارزشمند و غنی اسلام، استفاده ببریم و از ظرفیتیهایی مانند ظرفیت رسول الله (ص) و ظرفیت قرآن و ظرفیت امام حسین رضی الله تعالی و سایر ظرفیت ها به نفع وحدت و ترویج آداب اسلامی و تربیت اسلامی مبتنی بر روابط وفاداری و سعه ی صدر و تعامل و تکریم استفاده کنیم.

پر واضح است هر چقدر گرایش و سمت و سوی مدیریت رسانه به سوی این موارد تمایل پیدا کند، فضای اثربخشی در جهت معرفی مبانی و مشترکات اصیل و اصلی اسلام که مورد قبول بیشتر مذاهب است ایجاد می شود‌، خروجی تمام تعلیمات دینی که همانا تربیت و رشد است در زیباترین جنبه های ایمان و اخلاق فردی و اجتماعی شهروندان جوامع اسلامی تجلی می یابد.

این یک واقعیت است که اصولاً اسلام دین عقلانیت، علم، رشد و عشق است. از این روست که ایمان و عقیده تقلیدی نیست و کار رسول اکرم ص نیز همین بوده است، هدایت به رشد و کمال با ابزار تزکیه و تعلیم؛ وگرنه اهانت و آزار و اخراج و بسیاری موارد دیگر از این موارد در زمان حیات خود پیامبران وجود داشته و بوده است.

حضرت موسی (ع) بیشترین آزارها را از امت خود دیدند که تماما ناشی از عدم رشد ادراکی و اخلاقی آنان بود.

هر چه انسان مسلمان رشد یافته تر باشد فهم او از دین باورها و ایمان عمیق تر و اساسی تر است بنابراین هرگز به خود اجازه اهانت و حرمت شکنی نمی دهد.

رسانه با مدیریت صحیح از ناحیه ی صحنه گردانندگان آن می تواند ابزاری بسیار موثر در جهت رشد انسان مسلمان باشد.رسانه می تواند با ترویج همزیستی مسالمت آمیز، فرهنگ روا داری و مدارا و سعه ی صدر با ارجاع به آیات و آموزه ها و تربیت اصیل اسلام ناب محمدی (ص) در خدمت رشد جامعه ی اسلامی باشد.

انتهای پیام/