مجله «اکونومیست» در پنجمین سالگرد آوارگی اقلیت مسلمان «روهینگیا» و کوچ اجباری آن‌ها از خانه‌هایشان در میانمار، نوشت: در کشتار سال ۲۰۱۲، حدود ۷۵۰ هزار نفر از روهینگیا به بنگلادش گریختند که اکنون به بزرگ‌ترین اردوگاه پناهندگان در جهان تبدیل شده است.

به گزارش حوزه بین‌الملل خبرگزاری تقریب،‌ مجله «اکونومیست» در گزارشی درباره وضعیت مسلمانان «روهینگیا» نوشت: «کشتار سال ۲۰۱۲ راه را برای یک خونریزی بزرگتر هموار کرد، زمانی که در سال ۲۰۱۷، نیروهای امنیتی میانمار کشتار جمعی، تجاوز جنسی و آتش‌زدن در شمال راخین را آغاز کردند و در نتیجه آن حدود ۷۵۰ هزار نفر از روهینگیا به بنگلادش گریختند؛ جایی که اکنون به بزرگ‌ترین اردوگاه پناهندگان در جهان تبدیل شده است.»
 
خشونت در اردوگاه‌های بنگلادش علیه مسلمانان روهینگیا 
این مجله خاطرنشان می‌کند که رفتن به بنگلادش در ابتدا کمی آسان بود. اما دولت بنگلادش به تدریج به پناهندگان به عنوان یک باری که بر دوشش سنگینی می‌کرد،‌ نگاه می‌کرد و خشونت در اردوگاه‌ها گسترش یافت؛ خشونتی که بیشتر آن توسط نیروهای امنیتی دولتی انجام شد.
 
اکونومیست می‌افزاید: امروز، حدود یک پنجم اقلیت روهینگیا که در میانمار باقی مانده‌اند، در جایی زندگی می‌کنند که گروه فشار «فورتیفای رایتس» (Fortify Rights) آن را «اردوگاه‌های بازداشت مدرن» می‌نامد؛ اردوگاه‌هایی که در ابتدا فقط برای دو سال طراحی شده بودند و بسیاری از آن‌ها در دهه گذشته به شدت تحت تأثیر سیل و بادهای موسمی قرار گرفته‌اند.
 
سازمان ملل می‌گوید که به نظر می‌رسد این شرایط برای روهینگیایی‌ها یک مرگ تدریجی است؛ برای اینکه جمعیت آن‌ها در میانمار به شدت کاهش یافته است.
 
اکونومیست معتقد است تا زمانی که ارتش میانمار در قدرت باشد، بعید است وضعیت روهینگیا تغییر کند.
 
محمد که یکی از ساکنان اردوگاه است، می‌گوید: زندگی در اردوگاه‌ها از زندان هم بدتر است. برای اینکه زندانیان حداقل مدت زمان محکومیت خود را می‌دانند. اما روهینگیا نمی‌دانند که آیا آزاد خواهند شد یا خیر. حتی اگر آزاد هم شوند،‌ بسیاری از آنها خانه‌ای برای بازگشت ندارند. زیرا پلیس ویرانه‌های خانه‌هایشان را با بولدوزر تخریب کرده بود و زمین‌ها را فروخته است.