خبرگزاری تقریب (TNA) - مهمترين سند فرهنگی جمهوری اسلامی ايران و هند به امضاء رسيد

مهمترين سند فرهنگی جمهوری اسلامی ايران و هند به امضاء رسيد

سند تفاهمنامه عکس برداری، مرمت و فهرست نگاری بيش از 33 ميليون سند فارسی موجود در موسسه تحقیقاتی و آرشیو ایالت تلنگانه هند به امضاء رسيد.

به گزارش حوزه فرهنگ خبرگزاری تقریب، مؤسسه تحقيقاتی و آرشيور تلنگانه و مرکز بين المللی ميکروفيلم نور با حضور سفير جمهوری اسلامی ايران علی چگنی و قائم مقام سر وزیر ايالت تلانگانه کی تی راما رائو ، دبير کل وزارت صنايع آقای جايش رنجان و رؤسای دو مؤسسه ايرانی و هندی، دکتر مهدی خواجه پيری و خانم دکتر زرينه پروين در محل ساختمان فاز دو "تی هاب" به امضاء رسيد.

موسسه تحقيقاتی و آرشيو ايالت تلنگانه که يکی از مهم‌ترين و قديمی ترين آرشيوها هند است که مجموعه‌ای ازسوابق کمياب تاريخی به زبان فارسی را در اختيار دارد. سابقه قدمت‌‌‌ بعضی از اسناد به سال 700 سال قبل، از دوران حکومت های بهمنيان، قطب شاهيان، عادل‌شاهيان و مغول حاکم برآن منطقه بر مي گردد و نشانگر روابط عميق و تاريخی این دو ملت بزرگ است. اين موسسه دارای بيش از 43 ميليون سند است که حدود 80 در صد آنها، به زبان فارسی کلاسيک و اردو، می باشد. اين اسناد همچنين حاوی نسخه‌های اصلی فرامين، اسناد حکومتی، زندگي نامه‌ها، روزنامه‌ها می باشد.

ايران و هند تاريخ مشترکی از فرهنگ ها و تمدن های تاثيرگذار داشته‌اند. اسناد موجود در آرشيو ايالت تلنگانه، آثار تاريخی مهم و هویت مشترک هر دو کشور را در بر مي گيرد.

سابقه بیش از پانصد ساله حضور ایرانیان در منطقه حیدر آباد و جنوب هند و وجود حکومت‌های شیعی همراه با حضور علما و دانشمندان مسلمان ایرانی، عامل مهمی در ایجاد تحولات سیاسی، اقتصادی و فرهنگی در جنوب هند بوده است؛ به طوری که امروزه هیچ مورخ و باستان‌شناسی نمی‌تواند بدون در نظر گرفتن نقش ایرانیان و پادشاهان مسلمان و شیعه مذهب ایرانی در این منطقه تصویر کامل و درستی از وضعیت گذشته و حال ارائه کند.

همزمان با حکومت پادشاهان صفوی در ایران، در هندوستان سلسله‌های گورکانیان در شمال و نظام شاهیان، قطب شاهیان، عادل شاهیان در جنوب حکومت می‌کردند که در این بین گورکانیان و قطب شاهیان از مشهور ترین دستگاه‌های حکومتی از نظر نشر فرهنگ و هنر ایرانی _ اسلامی در هند بودند.

تلاش‌های مرکز بين ‌المللی ميکروفيلم نور، ميليون‌ها سند تاريخي را زنده می کند و طعم ميراث غنی روابط فرهنگی و دوستانه ايران و هند را به نسل‌های آينده می چشاند. همچنين این آثار می تواند منبع ارزشمندی برای پژوهشگران، شرق شناسان، دانشگاهيان و فرهيختگان ديگر ملت‌ها باشد.