رشا روابح با بیان اینکه مخرب ترین شکل اختلاف برای وحدت اسلامی، اختلاف سیاسی است، اظهار کرد: این اختلاف به شکل اعتقادی تثبیت می شود زیرا اختلافات اعتقادی کنونی میان فرق اسلامی مبتنی بر یک جهت گیری سیاسی است.

به گزارش خبرنگار حوزه اندیشه خبرگزاری تقریب، رشا روابح، استاد دانشگاه از کشور الجزایر، در وبینار نهم سی و ششمین کنفرانس وحدت اسلامی، در مقاله ای با عنوان «تأثیر قرآنی بر فقه اختلافات» خاطرنشان کرد: اختلاف از ابتدا عنصر ذاتی بشر به شمار می رود و قرآن کریم در سوره مائده مواردی از اختلاف مردم از جمله پسران آدم را بیان می کند. 

وی افزود: این اختلافات از ابتدای تاریخ بشر وجود داشته و هنوز هم ادامه دارد. این اختلافات در امت اسلامی در سطوح مختلف فقهی، سیاسی، اعتقادی و غیره رخ داده است.

این استاد دانشگاه با بیان اینکه مخرب ترین شکل اختلاف برای وحدت اسلامی، اختلاف سیاسی است، اظهار کرد: این اختلاف بعداً به شکل اعتقادی تثبیت می شود زیرا اختلافات اعتقادی کنونی میان فرق اسلامی مبتنی بر یک جهت گیری سیاسی است.

وی در ادامه گفت: تفاوت و اختلاف از نشانه های خداوند است که در قرآن کریم نیز به آن اشاره شده است.

این استاد دانشگاه الجزایر مبنای دوم برای تقویت اشتراکات را اعتقاد به فطری بودن کرامت انسانی دانست.

وی با بیان اینکه فقه اختلاف بر اساس مسائل ذکر شده در جست وجوی زمینه ای مشترک در سطح انسانی، دینی، اعتقادی و فرهنگی است تأکید کرد: اختلاف دو اصل اساسی دارد: اصل اول ایمان به خداوند و اینکه خداوند آفریدگار همه چیزاست و اصل دوم اعتقاد به کثرت و تنوع آفریده های خداوند است؛ از جمله تنوع مذهبی و فرهنگی. 

روابح خاطرنشان کرد: هرکس بر اساس فطرت خود عمل می کند و برخی تنوعات و تکثرات بیانگر اختلاف شدید سنت ها و تفاوت در ظاهر آفریده هاست. بنابراین نمی توان مردم را به یک مذهب واداشت.

وی تأکید کرد: باید بدانیم که اختلاف در امت اسلامی و تنوع مذاهب، نشانه ای درست برای پیشرفت و تکامل عقلانیت اسلام پس از قطع وحی از یکسو و گسترش مقتضیات از سوی دیگر و در نتیجه بازتاب های تمدنی است.

این استاد دانشگاه با اشاره به مسائل فقه اختلاف عنوان کرد: مسائل فقه اختلاف شامل این مسائل است: اعتقاد به معصوم نبودن هیچ فرقه و جریان و عقیده ای، قداست ندادن به علما، استفاده از فرقه گرایی در همه اشکال آن به دور از تعصبات، وجوب تمایز بین تفاسیر بشری در فهم متون دینی، رعایت عدل و انصاف، دوری از شخصی سازی اختلافات و وجوب مقابله با خوانش برخی از متون، چرا که برخی اصطلاحات دارای ابهام هستند و تفکر غلو و افراط گرایی را تثبیت می کند و باعث تفرقه میان امت اسلامی می شود.

وی در پایان تأکید کرد: اختلافات و تفاوت ها نیز به ایجاد یک فقه نیاز دارد تا بحث و گفت وگو باعث از بین رفتن این اختلافات شود. باید عوامل اختلاف را مبنای رفتار با یکدیگر قرار داده و آنها را بررسی کرد. البته این به معنای پذیرش اشتباه و ترویج آن یا رها کردن امر به معروف و نهی از منکر نیست اما باید با استفاده از رحمانیت خداوند در روابط خود بازنگری کنیم و از روش حذف دیگران پرهیز نماییم.
انتهای پیام/