زاگرس‌نشینان غربی هشت سال یعنی چیزی بیش از 2 هزار و 920 روز پر از التهاب و اضطراب را سپری کردند و با جان و دل از کیان این مملکت دفاع کردند و حتی یک وجب از این خاک پرگهر را به دشمن ندادند تا بعد از هشت سال آتش‌بس شد.

به گزارش خبرگزاری تقریب، پنجم مردادماه 30 سال پیش کارنامه افتخار مرزداران غیور کرمانشاهی با عملیات غرورآفرین مرصاد تکمیل شد و به پاس این روز بزرگ اسما این روز را روز ملی کرمانشاه نام نهادند اما هیچگاه این روز در تقویم رسمی کشور ثبت نشد.
 دفتر خاطرات 8 سال از عمر مرزداران غیور غربی پر از خاطره‌های جنگی است؛ روزهایی که مشق ایستادگی می‌کردند زیر آتش دشمن بعثی و درس آزادگی و غیرت می‌دادند.

از روزهای اولی که جنگ با هجوم دشمن بعثی به تپه‌های خان‌لیلی قصرشیرین آغاز شد تا روزی که آخرین نبرد رزمی این جنگ هشت ساله با هلاکت منافقین کوردل در تنگه چهارزبر پایان یافت مردم این دیار رنگ یک روز آرام را ندیدند.

اما عمر این آتش‌بس فقط چند روز بود و این بار جبهه‌های غرب روی نفاق را دید؛ اول مردادماه بود که خبر عبور نیروهای دشمن از مرزهای قصرشیرین مخابره شد، مقاومت مردم و نیروهای نظامی در برابر ارتش تا دندان مسلحی که هدفش را رسیدن 33 ساعته به تهران عنوان کرده بود هم نتوانست مانع این پیش‌روی غافلگیرانه باشد.

آنها از نقشه‌ای که برای زمین‌گیر شدنشان در تنگه چهارزبر کشیده شده بود بی‌خبر بودند و به این پیش‌روی‌ها افتخار می‌کردند. البته این 33 ساعتی که آنها اعلام کردند به چهار روز کشیده شد؛ مزدوران و وطن‌فروشان که روی بی‌‌غیرتی خودشان حساب کرده بودند فکر مقاومت و ایستادگی مردم را نکرده‌ بودند، آنقدر شست‌وشوی مغزی شده بودند که فکر می‌کردند مردم هم با آنها همراه می‌شوند.

تیپ‌های مجهز به آخرین سلاح‌ها و خودروهای روز دنیا همچنان به کندی پیش می‌رفتند و با مقاومت مردم روبرو می‌شدند تا به اسلام‌آبادغرب رسیدند، فجایع‌ها در این شهر مقاوم رخ داد، آنهایی که داعیه نجات خلق را داشتند خیلی زود این شعار دروغینشان با فجایع و جنایات از جمله آتش زدن مجروحان بیمارستان اسلام‌آبادغرب برملا شد.

آنها هرچه از پستی و ذلالت ذاتشان داشتند را رو کردند، کشتند، سر بریدند و زنده زنده سوزاندند و از هیچ جنایتی فروگذار نکردند؛ مردم غیور اما بدون هیچ واهمه‌ای مقابل آنها ایستادند و هراسی به دل راه ندادند.

نام عملیاتشان را فروغ جاویدان (دروغ جاویدان) گذاشته بودند و به خیال خامشان با گذر از کرمانشاه می‌توانستند تهران را فتح کنند، اما مقاومت مردم غیور کرد و ایستادن چهارروزه آنها با دست‌های خالی در برابر آن همه تجهیزات کار بزرگی بود که آنها را از هدفشان ناامید کرد و فروغ جاویدان را به خاموشی ابدی برای منافقان بدل کردند.

با گذر از اسلام‌آبادغرب رفته رفته به قتلگاهشان نزدیک می‌شدند؛ عملیات مرصاد از سوی نیروهای ایرانی در برابر این حرکت منافقین شکل گرفت و کمینگاه مرصاد به فضل خداوند قتلگاه این پست‌ترین دشمنان ملت شد و این رویای شوم را برای همیشه به یک کابوس وحشتناک تبدیل کرد.

همین رشادت‌ها و ایستادگی‌ها و شلیک اولین و آخرین گلوله‌های جنگ به سمت کرمانشاه مقاوم موجب شد که رهبر عزیز انقلاب مدال "سینه ستبر ایران اسلامی" را به گردن مردم غیور کرمانشاه بیاندازد.

در پاسداشت این همه حماسه و ایثارگری در استانی که جای جای آن مشهد شهدای والامقام است یک روز را به نام روز ملی کرمانشاه نامگذاری کردند؛ روزی که هیچگاه در تقویم رسمی ایران ثبت نشد...

روز ملی کرمانشاه که به افتخار عملیات غرورآفرین مرصاد نامگذاری شد که در زمان خودش با آزادسازی خرمشهر برابری می‌کرد، اما همانقدر که در نشان دادن رشادت‌های جبهه‌های غرب کوتاهی شده همانقدر هم در ثبت رسمی روز ملی کرمانشاه در تقویم کشور قصور شده است.

مردم شهیدپرور کرمانشاه انتظار به حقی دارند که سند افتخارآفرینی‌هایشان در تقویم رسمی کشور ثبت شود.