انگار خدا می‌خواهد دوباره سروکار انسان را به آموزشگاه حیوانات بیندازد؛ همچون کلاغی که دفن کردن اموات را به قابیل آموخت.

به گزارش حوزه سیاست و اقتصاد خبرگزاری تقریب، خبرگزاری رویترز گزارش داده است: دانشمندان برزیلی توانسته‌اند ماده‌ای را در سم یک نوع افعی کشف کنند که در نابودی ویروس کرونا مؤثر است. این مار بومی آمریکای جنوبی، در سم خود مولکول‌هایی دارد که مانع از تولیدمثل ویروس کرونا در سلول میمون‌ها می‌شود!
 
انگار خدا می‌خواهد دوباره سروکار انسان را به آموزشگاه حیوانات بیندازد؛ همچون کلاغی که دفن کردن اموات را به قابیل آموخت، هدهدی که برای سلیمان نبی، خبرهای تازه از دوردست‌ها آورد و نهنگی که یونس پیامبر را در دل خود تأدیب کرد.
 
این درحالی است که بشر گنده‌دماغ پیشرفته که ادعای پوشالی‌اش گوش فلک را کر می‌کند، در بد مخمصه‌ای گرفتار شده است. سرعت فناوری و رشد علم آدمیزاد در یکصدسال اخیر بیشتر از همیشه تاریخ بوده است؛ آنچنان که خود را به عمق اقیانوس‌ها رسانده، با سرعت صوت در آسمان پرواز کرده، بر فراز سیاره‌ها و قمرها پیاده‌روی کرده و ریزترین اتم‌ها را شکافته؛ پس با خوش‌خیالی کودکانه، وهم برش داشته که دیگر هیچ‌چیز جلودارش نخواهد بود! او خود را خداوندگار دنیا قلمداد کرده و نیت کرده بر همه کائنات حکم براند؛ پس دیگر نه خالقی، نه رازقی و نه مدبری از بیرون نمی‌تواند برای او تصمیم بگیرد!
 
اما ناگهان ویروسی ریز و تاجدار، خیالات او را به‌هم‌ریخته و چرت نیمروزی‌اش را پاره کرده است. این‌همه پیشروی در صنعت و دانش به کارش نیامده و یک بیماری مسری، هیمنه و شوکت او را شکسته است. کرونا، ماه‌های متوالی است کرکره زندگی‌ انسان را پایین کشیده، کسب‌وکار و آموزش و تفریح را به سیاه‌چاله انهدام سپرده و همزمان خانواده‌های بسیاری را در داغ تلخ عزیزان فروبرده، آنچنان که هراسی غریب و همیشگی مثل کاووسی تار و تباه، بر نسل انسان مستولی شده است.
 
آیا وقت آن نشده است خود را مخاطب «يا أيها الإنسان ما غَرَّكَ بربكَ الكَريم» بدانیم؟ آیا این‌همه بلا و شکست کافی نیست تا در خود بشکنیم و باور کنیم بشر هنوز ضعیف است! کدام ضعف؟ همان ضعفی که در مادیت و جسمانیت انسان تنیده و دمیده شده است آنچنان که اگر همه بشر گردهم آیند حتی نمی‌توانند یک مگس را بیافرینند (لَن يَخلُقوا ذُبابا) و اگر همان یک مگس بی‌حال، پروازکنان چیزی از او برباید انسان نمی‌تواند از او پس گیرد (إن يَسلُبهُمُ الذُّبابُ شَيئاً لا يَسْتَنقِذوهُ مِنه)؛ اینچنین است که خدای قادر، انسان را برای همیشه ضعیف و نیازمند می‌خواند (ضَعُفَ الطَّالبُ و المَطلوب).
 
کرونا، یک دانشگاه جدید برای بشر است؛ یک عبادتگاه معتبر برای انسان و یک دوره اخلاقی کارآمد برای بشر مدعی! نه آنکه آدمیزاد دنبال علم و پیشرفت نباشد و خود را غوطه‌ور تقدیر و جبر بداند؛ نه! انسان متعالی همیشه باید برای حل گرفتاری‌های مادی و دنیوی خود بکوشد و ذره‌ای ناامید نباشد؛ اما باید در همه‌حال خود را محتاج خداوند علیم و قهار بداند که: الله اکبر! و چقدر خوب است این ذکر همیشگی در ابتدای اذان و اقامه که مدام به ما یادآور می‌شود خداوند از هرچیز بزرگتر است. پس در برابر او طغیان نکنیم و تسلیم باشیم؛ و این یعنی حقیقت مسلمانی که رسم همه ادیان است: إنَّ الدينَ عِندَ اللَّه الإسلام.
 
انتهای پیام/