به گزارش حوزه استان ها خبرگزاری تقریب، ماموستا پژمان شیری، امام جمعه و جماعت کامشگران شهرستان قروه در یادداشتی با عنوان «اهل بیت پیامبر(علیهم السلام) در قرآن و سنت» نوشت:

خداوند خطاب به پیامبر و خاندان او فرموده است: «إِنَّما یریدُ الله لِیذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیتِ وَ یطَهِّرَكُمْ تَطْهیراً؛ خدا فقط می‌خواهد آلودگی را از شما خاندان بزداید و شما را پاک و پاکیزه گرداند.
عن ابی سعیدالخدری، قال رسول الله (ص): والذی نفسی بیده لا یبغضنا اهل البیت رجل الا ادخله الله النار؛ صحابی جلیل القدر رسول الله (ص) ابوسعید الخدری (رضی الله عنه) روایت کرده  که پیامبر (ص) فرمود: قسم به آن که جانم در ید قدرت اوست، اگر فردی عضوی از ما اهل بیت (رضی الله عنهم) یعنی شخص رسول الله (ص) فرزندانش همسرانش، عموزادگان، عمه زادگان، دایی زادگان، خاله زادگان نوادگان، سلاله، بازماندگان، خویشاوندان نسبی و سببی ایشان که اهل ایمان بودند را دشمن بدارد خداوند او را در آتش جهنم سرنگون می کند. (صحیح ابن جبان - تخریج شعیب الارنووط)(۶۹۷۸،اسنادحسن).
 
همچنین امام محمدبن ادریس الشافعی (رضی الله عنه) حجت را بر همگان تمام کرده است و سروده است:

یا اهل بیت رسول الله حبکم
فرض من الله فی القرآن انزله
کفاکم من عظیم القدر انکم
من لم یصل علیکم لا صلاة له

ای اهل بیت رسول الله (ص) محبت شما فرضی است از جانب خداوند، که در قرآن نازل فرموده و همین افتخار بزرگ برای شما کافی است؛ کسی که برشما درود نفرستد نمازش درست نیست. (الصواعق المحرقه ابن حجر هیثمی (۲/۴۳۵).

شیخ رضا طالبانی فرزند شیخ عبدالرحمان، عارف و شاعر مشهور در سال  1247 ق در روستایی واقع در شمال عراق چشم به جهان گشود. پس از فراگیری مقدمات علوم، عازم کرکوک شد، سپس به شهر کوی رفت و بعد از چندی رهسپار استانبول شد و در محضر علمای آن دیار، علوم رایج را آموخت. طالبانی به کردی، فارسی، عربی و ترکی شعر سروده است و در شعر تخلص «لامع» می‌کرد.

وی اشعاری در منقبت حضرت علی(ع) و فرزندان ایشان سروده است. طالبانی در سال ۱۳۲۷ ق چشم از جهان فرو بست. در ادامه از ایشان مرثیه‌ای شورانگیز در سوگ امام حسین(ع) را بخوانید:

لافَت از عشق حسین است و سرت بر گردن است
عشق‌بازی سر به میدان وفا افکندن است
گر هواخواه حسینی، ترک سر کن، چون حسین
شرط این میدان به خون خویش، بازی کردن است
از حریم کعبه کمتر نیست دشت کربلا
صد شرف دارد بر آن وادی که گویند ایمن است
ای من و ای من، فدای خاک پاکی کاندرو
نور چشم مصطفی و مرتضی را مسکن است
زهره زهرا نگین و خاتم خیر الوری
زور و زهر مرتضی و حیدر خیبر کن است
سُنی‌ام سنی ولیکن حب آل مصطفی
دین و آیین من و آبا و  اجداد من است
شیعه و سنی ندانم دوستم با هرکه او
دوست باشد، دشمنم را که با او دشمن است

انتهای پیام/