حوزه بین الملل خبرگزاری تقریب:
رژیم صهیونیستی جمعه شب یکی از پرحجم ترین حملات یک دهه اخیر خود را با استفاده از موشک های کروز به دمشق انجام داد.
ظاهرا تعدادی از افراد ارتش سوریه در این حمله کشته شده اند.

در خصوص چرایی این‌ حمله وسیع و پرحجم چند نکته باید ذکر شود:
1)اسرائیل می داند که با خروج نسبی روسیه از سوریه و جایگزینی سپاه پاسداران و نیروهای وابسته به آن در پایگاه های به جا مانده، خطری راهبردی علیه او شکل گرفته است؛ در نتیجه احتمال جنگ و درگیری فراگیر و گسترده بسیار بالاست ؛ پس اگر بناست چنین رخدادی علیه او شکل گیرد چه بهتر که نبرد را خود شروع کند و ابتکار عمل را در دست گیرد و مثل جنگ سال ۲۰۰۶ غافلگیر نشود.
2) با فرض بالا بودن احتمال درگیری ، اسرائیلی ها سعی دارند با حملاتی از این دست ، توان پدافندی ارتش سوریه را تا حد امکان تضعیف کنند تا در نبرد احتمالی آتی با یک ارتش فرسایش یافته مواجه گردند.
3) نکته قابل تامل حمله این بود که تماما از موشک های کروز زمین به زمین استفاده شد ؛ در صورتی که معمولا حملات ارتش یهود با استفاده از موشک های هوا به زمین شلیک شده از جنگنده ها انجام می گرفت.
ترس از سامانه های جدید پدافند هوایی احتمالا موجب شده تا از این نوع موشک ها بهره گرفته شود.
4) به نظر میرسد اگر از سوی محور مقاومت پاسخی به اسرائیل بابت حملاتش داده نشود، بازهم این موشک پراکنی ها ادامه خواهد داشت.
البته اسرائیلی ها به عمد قصد دارند طرف مقابل را مجبور به شروع درگیری کنند تا در شرایط دلخواهشان (آمادگی کامل پس از رزمایش اخیر) جنگ آغاز شود.
حال باید دید محور مقاومت از سیاست صبر استراتژیک فاصله گرفته و عکس العمل متناسب را بروز خواهد داد یا خیر؟
البته پرواضح است که در پیش گرفتن سیاست صبر استراتژیک الی الابد نیست و با توجه به خروج روسیه از سوریه، منطقه غرب آسیا شاهد دگرگونی های جدی و عمیق در روند تحولات مبارزه با رژیم صهیونیستی خواهد بود.

به قلم: علیرضا تقوی نیا ـ کارشناس مسایل غرب آسیا

انتهای پیام/