ربط دادن مسیر آزادسازی به سالروز عاشورا و سیره امام حسین(ع) به عنوان مبدا اعتقادی اندیشه مقاومت اسلامی از جمله وقایع موثر در مسیر پیروزی مقاومت و نابودی رژیم صهیونیستی است.

به گزارش حوزه بین‌الملل خبرگزاری تقریب، «ناصر قندیل» تحلیل‌گر برجسته لبنانی در یادداشتی به بررسی موقعیت کنونی مقاومت و رژیم صهیونیستی و نقش سیره امام حسین(ع) به عنوان یک مبدأ اعتقادی در این مسیر پرداخته است.

در این یادداشت آمده است: به دور از صحبت درباره دیدگاه متافیزیک، حقایقی در رابطه با درگیری میان نیروها و محور مقاومت با جایگاه ویژه حزب‌الله و «سیدحسن نصرالله» دبیرکل آن از سویی و رژیم اشغالگر صهیونیستی و ارتش آن از سوی دیگر در حال ظهور است.

نخستین این حقایق به بزرگداشت متفاوت چهلمین سال تاسیس حزب الله و سخنانی در رابطه با بسیج همه نیروها و امکانات و اولویت قرار دادن رویارویی با رژیم صهیونیستی است. که تنها به حمایت از لبنان و آزادسازی ثروت‌های آن مربوط نمی‌شود بلکه فلسطین را هدف قرار داده است. 

دومین این حقایق به ربط دادن این مسیر آزادسازی به سالروز عاشورا و سیره امام حسین(ع) به عنوان مبدا اعتقادی اندیشه مقاومت اسلامی در لبنان مربوط می‌شود.

و سومین این حقایق در رابطه با این مسئله است که جهان شاهد یک سیر صعودی به نفع نیروهای مخالف هژمونی آمریکا به رهبری سه گانه روسیه، چین و ایران و عقب‌گرد و گیج شدن نیروهای مقابل از آمریکا تا اروپا است.

چندانکه منطقه شاهد صعود و قدرت گرفتن نیروهای مقاومت و افول و از هم پاشیدگی نیروهای مخالف و ناکامی رژیم صهیونیستی علی‌رغم کمک‌های آمریکا برای در دست گرفتن رهبری امنیتی، اقتصادی و سیاسی منطقه است.

افول پروژه عادی سازی با رژیم صهیونیستی
همانگونه که نشست جده و سفر «جوبایدن» رئیس‌جمهور آمریکا به منطقه و همچنین آمارهای آمریکایی گویای افول طرح‌های عادی سازی و حمایت مردمی از آن است.

درگیری اخیر غزه نشان داد، قدرتی که نبرد سیف‌القدس، یک سال پیش از خود نشان داد، همچنان ثابت بوده بلکه تقویت شده است و مسئله مرزبندی‌های دریایی لبنان گویای این مطلب است که مقاومت از توازن پاسخگویی به مرحله برتری برای به دست آوردن خواسته‌های خود رسیده است. یعنی انتقال از مرحله توازن استراتژیک به مرحله برتری استراتژیک. 

وقوع منحنی صعودی به نفع مقاومت
اتفاقات اخیر بین‌المللی و منطقه‌ای و آنچه به درگیری میان نیروهای مقاومت و رژیم صهیونیستی مربوط می‌شود، نشان دهنده یک منحنی صعود کننده به نفع نیروهای مقاومت و منحنی نزولی به ضرر رژیم اشغالگر است. این در حالی است که مخالفان با هژمونی آمریکایی نیز روبه گسترش و منحنی حامیان آن نزولی است.

با نگاهی به سال 1990 یعنی زمانی که آمریکا به عنوان یک حاکم تک قطبی بر جهان حکومت می‌کرد، می‌بینیم که در طول 15 سال این برتری رو به افول گذاشت و ناکامی‌های جنگی آمریکایی‌ها در عراق، افغانستان و بعد از آن شکست استراتژیک در جنگ تموز 2006 آغاز شد و 15 سال بعد زمانی برای بیداری مخالفان بین‌المللی و گسترش نیروهای مخالف آمریکا و به دست گرفتن زمام امور  توسط آنها بود. مانند موضع‌گیری روسیه در ارتباط با تحولات سوریه در سال 2015 تا جنگ اوکراین در سال 2022 که می‌توان رویارویی قدرتمندتر با رژیم اشغالگر را در 10 سال نخست آن و بعد از آن مشاهده کرد.

 این تحولات با آزادسازی جنوب لبنان در سال 2000 آغاز شد و با آزادسازی غزه در سال 2005 به اوج رسید و با جنگ تموز در سال 2006 که نقطه تقاطع تحولات بین‌المللی و تحولات منطقه‌ای بود، ادامه یافت.

روشن است که نبردها شتاب می‌گیرند و تاریخ آنها افزایش می‌یابد و بدون شک این مسئله موازنه قوا به نفع مقاومت و احزاب فلسطینی، لبنانی و منطقه‌ای آن را به دنبال خواهد داشت. مانند ظهور مناطق آزادشده در کرانه باختری شبیه غزه و برخورداری آن از قدرت پاسخگویی فزاینده.

اما  براساس آنچه در گذشته اتفاق افتاده 15 سال زمان لازم است تا نبرد سرنوشت‌ساز با رژیم صهیونیستی که می‌تواند زمانی برای نابودی این رژیم را فراهم کند، اتفاق بیفتد و دو منحنی صعودی و نزولی در نقطه‌ای با یکدیگر برخورد کنند.

به نظر می‌رسد مقاومت خود را برای انجام حماقتی از سوی اسرائیل و یا اتفاق مبارکی به نفع رویارویی مقاومت با این رژیم مانند تحول در وضعیت مصر، ترکیه با کشورهای خلیج فارس آماده کرده است اما سقف 15 سال از نظر منطقی سقف وقوع درگیری سرنوشت ساز است و انتظار در نظر گرفتن زمانی بیشتر از آن بعید به نظر می‌رسد.

سال 2039 مصادف با 1461 هجری است یعنی گذشت 1400 سال از شهادت امام حسین(ع). آیا مقاومت قدس را صحنه بزرگداشت این مناسبت خواهد یافت؟