آل خلیفه در سال 1820 با انگلیسی ها توافقنامه ای را به امضا رسانید و با توجه به رابطه تنگاتنگ و دوستانه ای که با استعمار بریتانیا داشت بر بحرین تحت سرپرستی انگلیسی ها حکومت نمود. از سال 1971 این جزیره کوچک حاشیه خلیج فارس از انگلستان اعلام استقلال کرد و آل خلیفه تا هم اکنون بر این کشور حکمرانی می نماید. با آغاز بهار عربی و جنبش های اصلاح طلبانه مردمی در کشورهای عربی، بحرین نیز آبستن حوادثی شد که همچنان ادامه دارد.

آنچه که در پی می آید، گزیده ای از گفتگو های خبرنگار تقریب با برخی از طلاب و فضلای کشورهای حاشیه خلیج فارس در قم، می باشد: 

جنبش مردمی در بحرین قدمتی ۴۰ ساله دارد
آنچه که در بحرین می گذرد، چیز جدیدی نیست، اسباب و دلایل روشن و شناخته شده ای داشته و قدمتی ۴۰ ساله دارد. مسئله، مسئله شیعه و سنی نیست چرا که در طول این سال ها حکومت بعضا به اهل سنت نزدیک شده و شیعیان را مورد شکنجه و آزار قرار داده و در پاره ای از اوقات به شیعیان نزدیک شده و اهل سنت را تحت آزار و شکنجه قرار داده است. 

حکومت اسلامی یا لائیک؟
حکومت در بحرین لائیک است. درست است که آنها ادعای مسلمانی دارند، ولی آن چیزی که مشهود است نزدیکی و قرابت آنها با فرهنگ غربی است. 

مذاهب اسلامی در بحرین
مذهب رسمی در بحرین مالکی است. در دو قرن اخیر اتباع دیگر مذاهب اسلامی غیر از مذهب اهل بیت وارد بحرین شدند، اما مکتب اهل بیت از ۱۴ قرن گذشته در این کشور حضور داشته است. در بحرین گروه قلیلی از پیروان مکتب شافعی و گروهی از پیروان صوفیه حضور دارند. رهبر صوفیان کشور با علمای شیعه رفت و آمد دارد و حتی ده سال قبل به خاطر برپایی مجالس حسینی توسط حکومت زندان شد. 

اولین حرکت حزبی در بحرین
اولین جنبش و حرکت حزبی که هفتاد سال پیش در بحرین متولد شد، حزب اتحاد است که شیعیان و اهل تسنن را گرد هم آورد و رهبر آن عبدالرحمن الباکر، نویسنده کتاب "من البحرین الی المنفی" بود. در این کتاب مبانی شکل گیری حکومت جدید، انتخابات، حرکت در مسیر دموکراسی، عدم تبعیض بین شهروندان بحرینی و .... به تفصیل مورد بحث قرار گرفته است. 

جنبش مردم بحرین، جنبشی حق طلبانه و عدالت خواهانه
مطالبه مردم این نیست که نخست وزیر شیعه یا سنی باشد، مردم می خواهند که نخست وزیر با رای آنها تعیین شود. اهل سنت هم تحت ستم واقع شده اند. در سال های دهه پنجاه میلادی تعدادی از اهل سنت زندانی و تحت شکنجه قرار گرفتند که از آن جمله می توان از عبدالرحمن الباکر یاد کرد. در آن دوره حکومت به شیعیان نزدیک شد و کار به جایی رسید که شیعیان متهم می شدند که عامل و کارگزار حکومت هستند. 

بحرین در واقع مجمع الجزایری است که مردم عادی فقط در یک یا دو جزیره آن زندگی می کنند و بقیه جزیره های شخصی است و در اختیار یک فرد یا یک خانواده قرار دارد. 

مردم در این جنبش اخیر، خواهان عدالت هستند، خواهان حق خود هستند، خواهان حق رای و احترام به کرامات انسانی می باشند. دعوای کنونی بحرین یک دعوای طائفه ای نیست در عین اینکه برخی از شخصیت های سنی به خاطر منافعی که در نزدیکی با حکومت آل خلیفه دارند، به این جنبش نپیوسته اند. به عنوان مثال شیخ عبداللطیف محمود، شخصیتی تقریبی و طرفدار وحدت به شمار می رود، اما او نیز همچنون استاد خود دکتر یوسف القرضاوی در وقایع اخیر بحرین، موضع ناصوابی را اتخاذ نمود. 

در وقایع اخیر اهل تسنن را هم زندانی کردند
در همان روزهایی که ارتش به میدان لؤلؤه حمله کرد، یک فرد سنی مذهب در کنار انقلابیون و در مقابل نظامیان ایستاد وبه همین خاطر زندانی شد و شیخ عیسی قاسم، عالم برجسته شیعه، خواستار آزادی وی از زندان گردید. ابراهیم شریف، که از پدری سنی و مادری شیعه مذهب زاده شده، از بزرگان این جنبش است، وی نیز طعم زندان آل خلیفه را چشید. دکتر منیره فخرو، وی نیز از دانشگاهیان سنی و انقلابی است، که بارها هدف آزار و اذیت و شکنجه حکومت قرار گرفته است. 

طرح سپر جزیره چرا به داد مردم غزه نرسید؟
عجیب است که طرح سپر جزیره که برای دفاع از مردم طراحی شده، به سوی آنها آتش گشود و ملت را به قتل رسانید. دیده نشد که این ارتش به اسرائیل برود، به روی صهیونیست ها آتش بگشاید و از مردم غزه و فلسطینیان دفاع کند. عادتا ارتش وظیفه دفاع از ملت در مقابل دشمن خارجی را بر عهده دارد، اما آنچه که در بحرین رخ داد، چیز دیگری بود.