به گزارش حوزه بین الملل خبرگزاری تقریب، علیرضا تقوی نیا؛ کارشناس مسایل سیاسی و غرب آسیا در یادداشتی تحت عنوان «چرا ماموریت ناوگروه ۸۶ راهبردی و مهم بود؟» به تحلیل و تفسیر اهمیت ماموریت ناگروه 86 نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی پرداخته است.
 
در این یادداشت می خوانیم:
 
دو سوم سطح کره زمین را آب فرا گرفته و یک سوم آن را خشکی و به همین دلیل اقیانوس ها و دریاها نقش بسیار مهمی در زندگی ساکنان این کره دارند.
 
از طرفی حمل و نقل در شیوه های مختلف آن اعم از جاده ای، ریلی و هوایی محدودیت ها و هزینه هایی دارد که کشورها را به سمت تجارت دریایی سوق می دهد.
 
بنابراین تسلط و کنترل بر دریاها و اقیانوس ها یکی از راهبردهای دولت ها برای تاثیرگذاری بر دنیا و تحقق منافع ملی خود بوده است.
 
برای مثال انگلستان جزیره ای نه چندان بزرگ در غرب اروپاست اما از طریق نیروی دریایی خود توانست کشورهایی همچون هند را فتح کند و یا بر تجارت در خلیج فارس، دریای سرخ، دریای مدیترانه و ... تاثیر چشمگیری بگذارد.
 
اما ضعف در نیروی دریایی همواره یک ایراد بزرگ وارد بر حکومت های قدرتمند ایرانی بوده است‌.
 
ایران هیچگاه یک نیروی دریایی بزرگ و قدرتمند بومی نداشته و در این زمینه در تراز ابرقدرت های زمانه نبوده است.
 
حتی در اوج قدرت ایران در دوره صفوی یعنی حاکمیت شاه عباس اول، ایران با کمک ناوگان انگلیسی توانست پرتغالی ها را در جزایری چون هرمز شکست دهد و نداشتن تجارت دریایی قوی موجب ضعف و زوال صفوی ها از لحاظ مالی و در نهایت انحطاط آنان شد.
 
در آن دوره ایران به دلیل محدودیت هایی که در شرق (امپراطوری گورکانیان) و غرب (امپراطوری عثمانی) داشت به نوعی محاصره بود و همین امر لزوم توجه به تجارت دریایی را برجسته می کرد اما این نقطه ضعف هیچگاه ترمیم نشد.
 
تنها در دوره نادرشاه بود که ایران سعی در ساخت ناوگان دریایی در بندر بوشهر نمود که آنهم با کشته شدن او به فراموشی سپرده شد.
 
در دوره های زندیه و قاجاریه نیز توجه چندانی به تجارت دریایی و نیرویی که بتواند حافظ این مهم باشد نگردید تا این که در دوره پهلوی دوم با توجه به نقشی که ایالات متحده برای شاه ایران در خلیج فارس در نظر گرفته بود ، تا میزان محدودی نیروی دریایی ارتش با خرید شناورهای غربی ( آنهم با هزینه های گزاف) تقویت گردید.
 
با وقوع انقلاب اسلامی و روی کار آمدن جمهوری اسلامی و شرایط خاص آن به ویژه در دوره جنگ، ایران تنها به خلیج فارس و موضوع امنیت تجارت کالا و انرژی خود توجه داشت و در وهله بعد سعی می کرد از طریق مقابله به مثل ، نوعی بازدارندگی برای شناورهای تجاری خود در شاخاب پارسی ایجاد کند.
 
پس از پایان تجاوز ۸ ساله صدام، ایران سعی در تقویت همزمان قابلیت های نبرد کلاسیک و نامتقارن خود کرد و علاوه بر توسعه قایق های تندرو از نظر کمی و کیفی در خلیج فارس و دریای عمان، به خرید شناور و زیردریایی از چین و روسیه مبادرت ورزید.
 
همچنین وزارت دفاع ایران تلاش های چشمگیری در توسعه موشک های کروز ضدکشتی بر اساس ساختار موشک هایی چون کرم ابریشم و C802 انجام داد که حاصل آن ساخت هزاران موشک کروز که هم قابلیت استقرار در ساحل و هم شناور را داشتند، بود.
 
انتهای پیام/