در بخشی از یادداشت یکی از فعالین مذهبی اهل سنت آمده است: ما خدای خوبی چون تو داریم؛ اما بندگان خوبی نیستیم؛ تو به ما این همه نعمت دادی و لطف و احسان کردی، ولی ما همواره به‌نافرمانی‌ات پرداختیم؛ گناهان‌مان به بزرگی کوه‌هاست و سرکشی‌مان حدوحدودی ندارد. اما باز هم به رحمت و مغفرت تو امید داریم و به آن چشم دوخته‌ایم و می‌دانیم که رحمت تو از گناهان ما بزرگ‌تر است.

به گزارش خبرنگار حوزه استان های خبرگزاری تقریب، خلیل الرحمن خباب از فعالین مذهبی اهل سنت در یادداشتی نوشت: ما مانند آدم علیه‌السلام نیستیم؛ اگر او از یک درخت ممنوعه فقط یک‌بار استفاده کرد، ما از صدها درخت ممنوعه استفاده کرده‌ایم و هزاران‌بار عهد و پیمانی که با تو بسته‌ایم را شکسته‌ایم. ما مانند نوح علیه‌السلام نیستیم؛ اگر او به‌خاطر تو و دعوت به دین تو، ۹۵۰ سال زحمت کشید و در مقابل اذیت و آزارهای کفار استقامت پیشه کرد، ما حتی یک‌سال هم در راه تو زحمت نکشیده‌ایم و آن توانایی و استقامت بی‌نظیر او را نداریم.

ما مانند هود، صالح و لوط علیهم‌السلام نیستیم؛ اگر آن‌ها تمام زندگی‌شان را وقف اصلاح بندگان تو کردند و آن‌ها را از گناهان بازمی‌داشتند، ما حتی یک‌روز هم برای مبارزه با گناهان مهلک جامعه‌مان تلاش نکرده‌ایم.

ما مانند ابراهیم علیه‌السلام نیستیم؛ اگر او بت‌هایی که قومش می‌پرستیدند را نابود و قلع و قمع کرد، ما هنوز بت‌های درون‌مان را نشکسته‌ایم و بر آن‌ها پیروز نشده‌ایم. ما مانند اسماعیل علیه‌السلام نیستیم؛ اگر او به‌خاطر فرمان تو حاضر شد سر خود را از دست بدهد و با پای خود به‌سمت قربان‌گاهش برود، ما به‌حدی بی‌غیرت هستیم که پاهای‌مان ما را به‌سمت مسجد نمی‌توانند ببرند.

ما مانند یعقوب علیه‌السلام نیستیم؛ اگر او در مقابل غم و درد بزرگش صبر و شکیبایی پیشه کرد و آن را به تو سپرد، ما در وقت مصیبت‌هایی‌مان یا تو را فراموش می‌کنیم یا فقط از تو می‌نالیم و تو را مقصر بدبختی‌های‌مان می‌دانیم.

ما مانند یوسف علیه‌السلام نیستیم؛ اگر او از یک زلیخا فرار کرد و تن به انجام کارهای ناروا نداد و زندان پاکی را بر آزادی آلوده ترجیح داد، ما امروزه با ده‌ها زلیخا ارتباط داریم و به اصطلاح خودمان عشق و حال می‌کنیم و به‌نام آزادی خود را در زندان گناه و معصیت اسیر کرده‌ایم.

ما مانند ایوب علیه‌السلام نیستیم؛ اگر او در مقابل بیماری سخت خود صبر کرد و فقط از تو طلب شفا نمود، ما در وقت بیماری‌مان، داد و فغان سر می‌دهیم و بر حکمت تو اعتراض می‌کنیم یا نزد ساحران و جادوگرهای مکار می‌رویم.

ما مانند یونس علیه‌السلام نیستیم؛ اگر او در تاریکی‌های شکم ماهی به یاد تو افتاد و تو را به فریاد خواند، ما در آزادی خودمان تو را نمی‌خوانیم و طوری زندگی می‌کنیم که گویا تو را فراموش کرده‌ایم.

ما مانند موسی و هارون علیهماالسلام نیستیم؛ اگر آن‌ها در مقابل فرعون‌ها و قارون‌های زمان‌شان ایستادند و سخن حق را در مقابل آن‌ها بیان کردند و برای دفاع از مظلومان تلاش نمودند، امروزه دنیا پر از فرعون و قارون شده و هر جنایتی که دل‌شان بخواهد انجام می‌دهند؛ اما ما فقط نظاره‌گریم و تماشا می‌کنیم و بس. ما مانند داود و سلیمان علیهماالسلام نیستیم؛ اگر آن‌ها با آن همه قدرت و ثروتی که داشتند، در مقابل تو و بندگانت متواضع و فروتن بودند، ما هرچقدر پیشرفت می‌کنیم و ثروت اندکی به‌دست می‌آوریم، از یاد تو غافل می‌شویم و در برابر بندگانت فخرفروشی می‌کنیم.

ما مانند زکریا علیه‌السلام نیستیم؛ اگر او سال‌ها در برابر مشکل بی‌فرزندی صبر کرد و فقط درد دلش را با تو مطرح نمود، ما در برابر مشکلات کوچک زندگی‌مان هم صبر نمی‌کنیم و غیر از تو آن‌ها را به همه می‌گوییم و درد دل می‌کنیم. ما مانند یحیی علیه‌السلام نیستیم؛ اگر او شخصیت مهربان، پاک و پرهیزگار بود و به پدر و مادرش نیکی می‌کرد، ما سنگدلان بدزبانی هستیم که همواره قلب‌های مهربان پدر و مادرمان را می‌شکنیم و نافرمانی‌شان را می‌کنیم.

ما مانند عیسی علیه‌السلام نیستیم؛ اگر او به هرجا می‌رفت، مایۀ خیر و برکت بود و مردم را به نماز و زکات دستور می‌داد، ما مایۀ شر و فسادیم و خودمان به نماز و زکات چندان اهمیتی نمی‌دهیم.

ما مانند محمد رسول‌الله صلی‌الله‌علیه‌وآله و سلم نیستیم؛ اگر ایشان تمام خصایل و ویژگی‌های اخلاقی را در خود جمع کرده‌اند و بهترینِ انسان‌ها و پیامبران بودند، ما امتان خوبی نیستیم و قدر چنین گوهر گران‌بهایی را ندانستیم.

خدایا ما خدای خوبی چون تو داریم؛ اما بندگان خوبی نیستیم؛ تو به ما این همه نعمت دادی و لطف و احسان کردی، ولی ما همواره به‌نافرمانی‌ات پرداختیم؛ گناهان‌مان به بزرگی کوه‌هاست و سرکشی‌مان حدوحدودی ندارد. اما باز هم به رحمت و مغفرت تو امید داریم و به آن چشم دوخته‌ایم و می‌دانیم که رحمت تو از گناهان ما بزرگ‌تر است.

انتهای پیام/