حسين(ع) قربانی نهضتي شد تا اسلام بماند؛ عاشورا شد تا چشمانی بی‌فروغ بصيرت يابند؛ شايد تنها راه نجات اين جريان عظيم، قرباني شدن حسين(ع) بود كه ظالمان، راه باطل خویش را عُریان تر سازند.

برای آنانی که سال‌هاست در حال و هواي محرم و صفر در خُروش و جوشش نور، زير لب حسين(ع) حسين(ع) زمزمه مي‌كنند، روزشمار وقایع کاروان حسینی، بر باورهای خويش فراموش نشده است. فصل‌ الخطاب نيرنگ‌های آنان كه با حق در جنگ بودند و مغرضانه بر آن تازيدند، در دستان اويی است كه تا اسلام است، عاشورايش در جان تاريخ حك ‌شده است.

حسين(ع) قربانی نهضتي شد تا اسلام بماند؛ عاشورا شد تا چشمانی بی‌فروغ بصيرت يابند؛ شايد تنها راه نجات اين جريان عظيم، قرباني شدن حسين(ع) بود كه ظالمان، راه باطل خویش را عُریان تر سازند.

در آن واقعه تلخ تاريخي چشمان بسياري ديد آنچه را كه نبايد مي‌ديد؛ كاش در آن لحظه كه نام حسين(ع) بر لبان معطر فرشتگان الهي فرياد مي‌شد، آسمان غم‌ديده صحراي كربلا غبار فرورفته نيرنگ دشمنان آن امام همام را مي‌شست. به راستی چه بهايی بايد پرداخته می‌شد تا روشن شود راه از بيراهه!

آري! شايد حسين(ع) رفت تا حادثه غم‌زده نبض زمين كربلا، جولانگاه عاشقی در ميان چشمان ناباور آنان كه باورهای خويش را به فراموشی سپرده‌اند، آشكارا بماند.نهضت حسيني، حق‌ورزی دين مبين و پيكره اسلامي بودن را به نشانه گرفت تا اذهان تُهي و قلب‌هاي خفته از خواب زمستاني برخيزند.

اين چنين است كه پس از گذشت سال‌ها از آن زمان تاكنون، هنوز صدای طبل و دُهل در كوچه و خيابان‌هاي اطراف مي‌پیچد؛ هنوز پير و جوان با پيشاني بندهاي «يا اباعبدالله الحسین(ع)» به تعبير زيبايي پرچم‌ها را به حركت در مي‌آورند و با شعار «ليبك يا حسين(ع)» غم خود را به مولایشان نشان مي‌دهند. 

برای ما مایه افتخار است که همه مسلمانان جهان زیر پرچم امت اسلامی قرار دارند؛ عرض ارادت و تجدید عهد حسینی‌ها با راهپیمایی به سمت بارگاه مقدس سید و سالار شهیدان در چهلمین روز از شهادت ایشان و یاران باوفایشان جلوه دیگری از تداوم قیام حسینی در تاریخ است. به قول شهید والامقام سردار رشید اسلام حاج قاسم سلیمانی، ذکر شریف «یا حسین» ورد زبان ما شده.

در تمام چهل روزی که از واقعه عاشورای حسینی گذشت، بارها با خود نوحه‌ی حاج میثم را تکرار می‌کنم: «کنار قدم‌های جابر، سوی نینوا رهسپاریم ...» که می‌توان معجزه‌ای از گرما و نور و معنویت این بیت را در حضور زائران خردسال، ناتوان و حتی معلولانی دید که به رغم دشواری مسیر با همدلی و کمک اطرافیان و دوستداران امام حسین(ع) به راه خود ادامه می‌دهند، این تأمل، معنای واقعی بسیاری را برای همگان روشن می‌کند که همه بیانگر عشق به مولاست.

آري! اين است ارزش‌های حسینی؛ اين است پيمودن راه حسيني؛ اين است نشانه‌روي دفاع از دين اسلام و اين چنين بود كه امام خامنه‌اي(مدظله العالي) از خواص خواستند تا راه خويش را آشكار كنند تا حق‌ورزي دين مبين پا برجا بماند. حضرت آقا می‌فرمایند: هیچ وقت نباید امت اسلامی و جامعه اسلامی ماجرای عاشورا را به عنوان یک درس، به عنوان یک عبرت، به عنوان یک پرچم هدایت از نظر دور بدارد. قطعا اسلام، زنده‌ به عاشورا و به حسین بن علی(ع) است. همانطور که فرمود: «وانا من حسین».

امروز كه تكفيری‌ها و کشورهای غربی با توهین به مقدسات تحت آزادی بیان بلاي جهان اسلام شدند، هيچ تفاوتي با آن زمان كه صحراي كربلا با نينواي سربازان حسيني و دختران و زنان بي گناه همراه بود، ندارد؛ شايد تنها راه نجات از اين جريان، پيمودن همان دريچه نوري است كه ظلمت شك و ترديد در اعتماد و رجوع به آن عالم رباني، امام خامنه‌اي بصير را مي‌شكند و راه فرزندان معنوي را در حوادث سهمگين روشن مي‌كند.

و اكنون، ما فرزندان معنوي این انقلاب، راه حضرت آقا را ادامه مي‌دهيم و تلاش ما تنها رضاي قلبي آن عالم رباني است، چراكه روح و جوهره نگرش ما انقلابیون با توحید و ارتباط با خالق هستی آغاز و کار و تلاش برای رضای اوست كه معنا می‌یابد.

امروز باید هر کسی با هر عقیده‌ای که اسلام و کتاب خدا و اهل بیت پیامبر(ص) را دوست می‌دارد به میدان بیاید که دشمنان بدانند ریشه‌ی ما «حسینی» است. روایت داریم که روز محشر، هر کس با محبوبش محشور می‌شود، «حسین جان» یادت باشه ما چقدر دوستت داریم و چه قدر آرزوی همنشینی با دوستانت را در دل پرورانده‌ایم. آقا جان، شما که خود ناظری و شاهد بر مدعای ما، پس چه جای زیاده گویی. اویی که زنده است و آگاه تویی و آنهایی که غافلند ‌و در تاریکی غفلت و تردیدها دست و پا می‌زنند، قلب‌های زنگار گرفته ی ما. 

مولاجان، به حرمت قدم‌هایی که حادثه اربعینت را همانند یک معجزه به رخ دنیای کوچک آدم‌های کوچک و بزرگ می‌کشند، به حرکت دست‌های کوچک رقیه واری که خرما و آب برای زائرانت می‌برد، حتی به حرمت آن آرزوی بر دل مانده‌مان از اربعینی شدن، قدری از نور سایه‌ات بر تاریکی جهانمان بتابان.

باشد تا ما فرزندان معنوی، امتحانی ديگر را در محك خوردن حلقه اهل ولايت را رقم زنيم و با تظاهرات ميليونی به دفاع از دين اسلام، برخيزيم و حق‌ورزی محور اين دين مبين را آشكار كنيم.

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ مَن يَرْتَدَّ مِنكُمْ عَن دِينِهِ فَسَوْفَ يَأْتِي اللّهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَيُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكَافِرِينَ يُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَلاَ يَخَافُونَ لَوْمَةَ لآئِمٍ ذَلِكَ فَضْلُ اللّهِ يُؤْتِيهِ مَن يَشَاءُ وَاللّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ / سوره مباركه المائد‌ة﴿۵۴﴾

مهسا صبوری، کارشناس ارشد علوم ارتباطات 

انتهای پیام/