نویسنده عراقی، صبر استراتژیک ایران و دوری از شتابزدگی در پاسخ به جنایت رژیم صهیونیستی در دمشق را عامل ایجاد بازداردنگی استراتژیک توصیف کرد.

به گزارش حوزه بین‌الملل خبرگزاری تقریب، صلاح العبیدی، نویسنده عراقی با انتشار یادداشتی در روزنامه فرامنطقه‌ای رأی الیوم، نوشت: ایران در پاسخ به تجاوز اسرائیل به کنسولگری خود در دمشق، مانند بزرگان عمل کرد. تهران با اقتدار و تدبیری رفتار کرد که بسیاری از کشورهای بزرگ دیگر از آن برخوردار نیستند و رفتار آنها به بی‌پروایی تبدیل شده است مانند آن گونه که معمولا ایالات متحده زمانی که مسئله به فرزند نامشروع او «اسرائیل» مربوط می‌شود، رفتار می‌کند.

ایرانی‌ها با عقلانیت و مسئولیت‌پذیری و براساس قوانین بین‌المللی رفتار کردند. آنها خواستار برگزاری نشست شورای امنیت برای محکوم کردن حمله به کنسولگری خود در پایتخت سوریه شدند؛ اما ایالات متحده، وکیل رژیم صهیونیستی هیچ چاره‌ای برای ایران جز پناه بردن به حق مشروع خود در دفاع براساس ماده 51 منشور سازمان ملل متحد باقی نگذاشت.

این یک صبر استراتژیک است. خونسردی ایرانی مانع از تسلیم شدن در برابر احساسات و عواطف آنی شد که متأسفانه همواره اعراب را به تصمیمات بی‌پروا و حتی مخرب سوق داده است. 

ایرانیان ثابت کردند که دارای تجربه و شم سیاسی هستند که آنها را به سمت اتخاذ تصمیمات درست و مسئولانه رهنمون می‌شود. آنها یک مهلت دو هفته‌ای گرفتند تا فکر و برنامه‌ریزی کرده و قبل از آغاز پروژه خود، ارتباطاتی را برقرار کنند. این بدین معنا نیست که ایران، اسرائیل را دشمن سرسختی برای خود می‌داند که اگر این طور بود به ماه‌ها (فکر کردن) نیاز داشت. از نشانه‌های برخورد مسئولانه ایران با پاسخ تنبیهی این بود که طهران هم‌پیمانان خود را به رویارویی با رژیم صهیونیستی نکشید تا آنها را از انتقام دور نگه رداد.

تهران تنها به هشدار قبلی به اسرائیل و حامیان آنها اکتفا نکرد بلکه شرکای استراتژیک خود مانند روسیه را ساعاتی قبل از پاسخ تنبیهی خبر کرد و گویی می‌خواست به دشمن بگوید که شما هر آنچه از قدرت دفاعی نزد خود دارید بیاورید؛ اما ما تنها به میزانی که خود می‌خواهیم از سلاح استفاده می‌کنیم. 

برخی افراد ساده اعلام شلیک موشک‌ها و پهپادها از سوی ایران قبل از رسیدن به اهداف خود را عجیب می‌دانند. این افراد ساده نمی‌دانند که ابزارهای اطلاعاتی و جاسوسی جدید هر گونه تحرک نظامی را در مبدأ خود رصد کرده و مسیر موشک و مقصد آن را از همان لحظه نخست می‌دانند.

نظامیان ایرانی از امکانات دشمن و هم‌پیمانانش اطلاع دارند به همین دلیل از روشی که از سوی نظامیان روسیه در اوکراین تجربه شده بود، استفاده کردند. مشغول کردن پدافند دفاعی توسط شمار زیادی پهپاد؛ اما  موشک‌ها که دارای دقت و قدرت تخریبی بیشتری بودند موج دوم حمله را تشکیل داده و به اهداف خود رسیدند.

ایرانی ها به هیچ یک از مناطق مسکونی حمله نکردند بلکه تنها پایگاهی را که مبدأ حمله به کنسولگری بوده را هدف قرار دادند و خسارت‌هایی را بر آن وارد کردند. ایران 60 میلیون دلار برای این حمله هزینه کرد اما هزینه‌ای معادل بیش از یک میلیارد دلار را به اسرائیل و هم‌پیمانانش تحمیل کرد .(هزینه موشک‌های پدافندی که شلیک شد). علاوه بر آن ایرانی‌ها بیش از یک میلیارد و پانصد میلیون دلار بار کشتی باری «ایلان عوفر» تاجر اسرائیلی را غنیمت گرفتند. میزان سود و زیان در هر نبردی این گونه حساب می‌شود.

همانگونه که در مقاله گذشته پیش بینی کرده بودیم، صبر استراتژیک ایران به قدرت بازدارندگی استراتژیک منجر شد.

اگر اسرائیل می‌خواهد، قدرت این بازدارندگی را بیازماید، دست به کار شود اما بعید است که دولت متزلزل باید به او اجازه این کار را بدهد.