به گزارش خبرنگار حوزه استان های خبرگزاری تقریب (تنا)، علیرضا تقوی نیا؛ کارشناس مسائل غرب آسیا در یادداشتی آورده است:
 
رسانه ها خبر از تکمیل ناو پهپادبر شهید باقری سپاه و استقرار آن در خلیج فارس می دهند.
 
این ناو با عرشه وسیع و باند نسبتا طولانی ، مناسب برای پرواز و فرود پهپادهای ایرانی است.
 
این ابتکار کم نظیر چند مزیت برای ایران دارد .
 
1) خلأ دسترسی دور دست ها، جزایر و در نتیجه فرودگاه جهت نشست و برخاست هواپیما برای ماموریت های مختلف در دریاهای هدف و اقیانوس ها به خصوص اقیانوس هند برطرف می شود .
 
به عبارت دیگر نیروی دریایی در این شناور هم از طریق جاتو (بوستر راکتی سوخت جامد) و نیز از طریق باند پرواز، می تواند در هر لحظه پهپادهای خود را به آسمان فرستاده تا ماموریت محوله را به انجام رسانند .
 
2) پهپادها هزینه بسیار اندکی دارند و به پرواز درآوردن آنها از روی شناور می تواند دست ایران را به جای جای آبهای پیرامونی و به خصوص اقیانوس هند (که مهمترین مسیر انتقال کالا و انرژی در جهان است) برساند و اموری چون شناسایی را با دقت و کمترین هزینه انجام دهند .
 
همچنین اهداف متخاصم در فاصله دور مانند جزیره دیه گو گارسیا (۴۵۰۰ کیلومتر) که پایگاه پشتیبانی راهبردی ناوگان ایالات متحده آمریکا و مرکز استقرار بمب افکن های استراتژیک آنهاست می تواند هدف پهپادهای مختلف و متنوع ایرانی باشد .
 
نقطه قوت برخی پهپادهای ایرانی قابلیت حمل موشک و بمب برای شلیک به اهداف زمینی و شناوری است.
 
3) ورود پرنده های بدون سرنشین ایرانی به پهنه اقیانوس دریای عمان، دریای سرخ و اقیانوس هند، انحصار حضور، رصد و مراقبت ناوگان قدرت های بزرگ دریایی جهان را خواهد شکست.
 
سالها بود که آنها بی دردسر و بدون رقیب در پهنه آبهای آزاد و اقیانوس ها حضور داشتند و سیادت خود را بر دنیا از طریق نیروی دریایی خود تحمیل می کردند.
 
اما با ورود ناوهای پهپادبر که در واقع پایگاه متحرکی برای پرنده های جمهوری   اسلامی هستند، از طریق پهپادها شناورهای تجاری و نظامی ‌کشورها توسط پرنده های ایرانی رصد و مطابق منافع ملی با آنها تعامل می شود.
 
نکته مهم اینست که برخورد و مقابله با یک پهپاد با توجه به سطح مقطع راداری و قیمت پایین آنها، کار بسیار سخت و پرهزینه ای است و نبردهای اخیر جهان نشان داده که دنیا به سمت پرنده های بدون سرنشین حرکت خواهد ‌کرد؛ جمله ایلان ماسک که دیگر فقط احمق ها F35 می سازند نشان از تغییر نگاه استفاده از پهپادها به جای هواپیماها حتی در ایالات متحده دارد.
 
4) پایگاه های متحرک پهپادی ایران در اقیانوس هند می توانند با تهدیداتی چون دزدهای دریایی نیز مقابله کرده و ماموریت پایش و حفاظت از ناوگان تجاری در نقاط پرخطر اطراف سواحل را با هزینه کمتر و بدون نیاز به شناورهای بزرگ و پرهزینه به انجام برسانند .
 
5) تلاطم دریا و شرایط سخت آب و هوایی که در اصطلاح به آن (sea force) یا قدرت دریا می گویند از جمله موانع احتمالی برای انجام ماموریت های شناورهاست؛ هرچه فورس دریا بالاتر باشد انجام ماموریت ها سخت تر و احتمال آسیب به تجهیزات شناوری بالاتر است .
 
اما ورود پهپادها می تواند این مشکل را تا حد زیادی حل کند و برای انجام عملیات های شناسایی و رزمی، میزان حضور فیزیکی شناورهای بزرگ در آبهای متلاطم کاهش می یابد.
 
6) رادارگریزی پهپادهای ساخت ایران ارتقای قابل توجهی یافته و بارها توانسته اند روی ناوهای هواپیمابر آمریکا رفته و بدون رصد شدن توسط رادارهای پیشرفته آنان ماموریت های شناسایی را با موفقیت انجام دهند(فیلم های آن بر بستر اینترنت موجود است).
 
در سابق هنگام بروز شرایط احتمالی درگیری، ناوهای هواپیمابر از سواحل ایران دور میشدند و به اقیانوس هند می رفتند تا از تیررس در امان باشند.
 
اما با ورود زیر دریایی ها و شناورهای پهپادبر ایران به اقیانوس هند، مصونیت ناوهای هواپیمابر نیز دچار اختلال اساسی می شود.
 
7) در نهایت باید گفت دکترین دفاعی جمهوری اسلامی ایران در سالهای اخیر بر گسترش حضور و نفوذ در اقیانوس هند با بهره گیری از نیروی دریایی راهبردی ارتش و نیروی دریایی سپاه متمرکز بوده و تهران سعی دارد از لحاظ نظامی جایگاهش را به ورای یک قدرت منطقه ای ارتقا دهد و هزینه اعمال گزینه نظامی علیه خود برای کشورهای متخاصم بالاتر ببرد.
 
انتهای پیام/