تقدیم به دست های کوچکی که یا می لرزد و یا بی حس است. شرح حالی از شرایط سخت آوارگان غزه در پناه گاه های بی پناه.

به گزارش خبرنگار حوزه استان های خبرگزاری تقریب، متن نوشته به شرح زیر است: 
زمستان، امسال برای آوارگان غزه معنایی فراتر از سرما دارد. آسمانی خاکستری و ابری، بادی که زوزه می‌کشد و زمین خیس از بارانی که از زخم‌های عمیق این سرزمین سخن می‌گوید. پناهگاه‌هایی که به سختی نام سرپناه به خود می‌گیرند، پر شده‌اند از انسان‌هایی که روزگاری خانه‌هایشان، مأمنی گرم و آرام برای خانواده‌هایشان بود. اما حالا، هر گوشه و کناری از این مکان‌های موقت، قصه‌ای تلخ از درد، ترس، لرز، آوارگی و امیدهای گمشده را بازگو می‌کند.

در این پناهگاه‌ها، کودکان با لباس‌های نازک و کفش‌های پاره، سرما را با تمام وجود احساس می‌کنند. دست‌های کوچکشان در جستجوی گرما، در هم گره می‌خورند.  والدین، چشم در چشم هم، به سفره خالی نگاه می‌کنند و در دل نگران آینده‌ای هستند که شاید هرگز فرا نرسد.

شب‌ها، صدای باد و باران، ترسناک‌ترین موسیقی زمستانی برای کسانی است که سقف بالای سرشان تنها پارچه‌ای نازک است. در گوشه‌ای دیگر، مادران نگران سلامت کودکانشان هستند؛ کودکانی که با هر سرفه، سرمای بی‌رحم زمستان را به یاد همه می‌آورند.

این سرما تنها جسم‌ها را نمی‌لرزاند؛ بلکه روح‌ها را نیز منجمد می‌کند. امید به آینده‌ای بهتر، زیر سایه آسمان خشمگین، به سختی زنده می‌ماند. اما در عین حال، درخشش چشمان کودکانی که در گوشه‌ای مشغول بازی با تکه‌های چوب و سنگ هستند، نشانه‌ای از امید است؛ امید به روزهایی که دیگر آوارگی و زمستان، بخشی از زندگی‌شان نباشد.

غزه، امروز بیش از هر زمان دیگری نیازمند همدلی است. در میان این زمستان سرد، دستی که گرمای محبت را به سوی این مردم دراز کند، می‌تواند نوری کوچک باشد در شب‌های تاریک این سرزمین. قصه زمستان غزه، قصه‌ای از درد است؛ اما هنوز نقطه‌ای از امید در آن باقی است.
«به یاد کودکانی که در روزهای اخیر از سرما یخ زدند و آسمانی شدند»
کجایند اسلام نماهایی چون امارات، عربستان سعودی، اردن و.....

یوسف برادران مهر