به گزارش خبرگزاری تقریب (تنا)، نیروهای نظامی، امنیتی، اطلاعاتی و بسیجیان داوطلب از همان ابتدا با عنوان دفاع از حرم حضرت زینب (س) و مشخصاً «مدافعین حرم» وارد کارزار مبارزه با تروریست‌ها شدند.
اما در همان زمان از سوی دشمنان ایران و ضد انقلاب عنوان مدافعین حرم به سخره گرفته شد و جمهوری اسلامی ایران متهم به دامن زدن به جنگ‌های فرقه‌ای و دفاع از جریان شیعه در کشورهای همسایه در برابر گروه‌های دیگر اسلامی گردید.
اتفاقی که گذشت زمان آن را با دلایل متقن رد کرد و برای همیشه حقانیت مبارزه جمهوری اسلامی ایران در این میدان را نشان داد.
نگاهی به عملکرد نیروهای ایرانی در عرصه نبر عراق و سوریه نقش بی‌بدیل و انسانی ایران را در دفاع از همه ملت‌های مظلوم منطقه و در این مورد سوریه و عراق بیش از پیش نمایان می‌سازد.

کمک‌های مستشاری
جمهوری اسلامی ایران در کمک به مردم سوریه و عراق هیچ‌گاه فراتر از نقش مستشاری وارد نشده و خصوصاً در ابتدای نبرد و تا زمانی که حضور نیروی نظامی را ضروری ندیده بود، از ورود پیاده‌نظام در قالب لشکر به سوریه و عراق خودداری کرد. درواقع ایران با لحاظ این نکته که قصدش از حضور در این میدان کمک به دولت‌های و ملت های سوریه و عراق است و هیچ‌گاه به دنبال زمینه‌سازی برای پیدا نمودن پایگاه و اعمال قدرت، نفوذ و مداخله نیست، سعی نمود تا جایی که ضرورت ایجاب نمی‌کند، حضور خودش را در حد کمک های مستشاری محدود نماید.
دقیقاً خلاف این رفتار را در اقدامات دیگر کشورهای مدعی کمک به سوریه و عراق می‌بینیم که از جمله پیاده نمودن نیرو توسط آمریکایی‌ها و اقدام و عملیات بدون نظر و اجازه کشور میزبان یا حتی ادعاهای پیاپی ترکیه در مورد خاک سوریه و عراق را می‌توان مثال زد.
حمایت‌های بی‌دریغ و غیر سیاسی
در حالی که آمریکایی‌ها با خط کشی و مرزبندی میان دولت و ملت سوریه و همچنین حمایت از برخی گروه های تروریستی و ظاهراً مبارزه با داعش در میدان سوریه حضور پیدا کرده بودند، جمهوری اسلامی ایران برای کمک به ملت‌های سوریه و عراق بدون هیچ حد و مرزی اعم از شیعه، سنی یا دیگر ادیان حاضر در این دو کشور پا به عرصه کمک‌رسانی گذاشت.

حضور مؤثر
بدون شک مؤثرترین نیروی نظامی خارجی در عراق و سوریه نیروهای جمهوری اسلامی ایران یا متحدین ایران از کشورهایی همچون لبنان، افغانستان و... بودند. زیرا برخلاف دیگر ادعاهای کمک مانند نیروهای آمریکایی که در نقطه‌ای داعش را بمب‌باران می‌کردند و در نقطه‌ای دیگر ۶ مرحله تسلیحات را از طریق هواپیماهای ترابری تحویل داعش می‌دادند، ایران با هر گروه و جریانی که در برابر امنیت این دو کشور ایستاده بود مبارزه کرد و صرفاً نجات ملت‌های سوریه و عراق را در دستور کار خود داشت.
از این رو بدون شک مؤثرترین حضور نیروهای خارجی در عراق و سوریه حضور ایران بوده و در نهایت نیز اراده ایران که مبتنی بر خروج کامل تروریست‌ها و بازگشت امنیت بدون قید و شرط بود، محقق گردید.
جمهوری اسلامی ایران در مبارزه با جریانات تروریستی و تکفیری منطقه نه تنها حضوری مؤثر و پیشگام داشن، بلکه توانست ظرفیت‌های متعدد منطقه را نیز متحد کرده و در این میدان به سود امنیت منطقه استفاده نماید. لشگر فاطمیون افغانستان، نیروهای حزب‌الله لبنان، بسیج‌های مردمی و عشایری در عراق، گروه های کُرد منطقه و بسیاری دیگر که واقعاً امنیت منطقه را در دستور کار خود داشتند، تحت فرماندهی قدرت‌مند ایراتن متحد شده و در جنگ با تروریست‌ها شرکت کردند.
مشابه این رفتار ایران را می‌توان در اتحاد جهان اسلام و حتی غیر مسلمانان آزادیخواه در مبارزه با اسرائیل و دفاع از فلسطینیان دید که پیش از این به عنوان یک جریان جهانی راه‌اندازی شده است.
در مجموع آنچه در رفتار نیروهای ایران در این مبارزه برای امنیت منطقه مشاهده گردید، نیاز به استفاده از عنوان وسیع‌تر از «مدافعین حرم» دارد و نیروهای ایرانی درواقع از ملت سوریه، عراق و حتی کشورهای همسایه آنها که در صورت تسلط تروریست‌ها دیر یا زود تحت تأثیر ناامنی قرار می‌گرفتند، دفاع کرد؛ در یک جمله ایران را می‌توان مدافع حریم امنیت ملت‌های منطقه اعم از شیعه، سنی و یا دیگر ادیان الهی دانست.


حسن حنیف