48 ساعت گذشته، دمشق پایتخت سوریه شاهد چند تظاهرات بسیار کوچک بود که با واکنش سرد و منفی مردم روبرو شد.
>>
تلاش برای ایجاد آشوب در سوریه
خبرگزاری تقریب (تنا) – دمشق 25/12/89
25 اسفند 1389 ساعت 20:15
48 ساعت گذشته، دمشق پایتخت سوریه شاهد چند تظاهرات بسیار کوچک بود که با واکنش سرد و منفی مردم روبرو شد.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری تقریب در سوریه، مردم به سوی شماری از افرادی که شب گذشته با شعارهای مبهم قصد ایجاد هرج و مرج و شورش در بازار "حمیدیه" را داشتند، آب دهان پرتاب کردند.
پس از تبليغات رسانه اي و دعوت ها از طريق پيام هاي اينترنتي ، پيام كوتاه و پايگاه هاي اينترنتي به منظور تحريك مردم سوريه براي تظاهرات عليه دولت ، سه شنبه شب حدود ۳۰ مرد و سه زن در منطقه حريقه دمشق تظاهرات كردند.
شاهدان گفتند: آنان بسیار اندک بودند، وقتی از مردم خواستند به آنان بپیوندند، رهگذران به سویشان آب دهان انداختند. همچنین مدت حضور آنان فقط چند دقیقه بود و وقتی دیدند کسی به خواست آنان توجه نکرد، رفتند.
از سوی دیگر، سوريه در دهه هاي گذشته همواره بر اصل مخالفت با مداخله بيگانگان در امور داخلي كشورهاي عربي و اسلامي تاكيد داشته و آن را به عنوان يك اصل در دستور كار سياست خارجي خود قرار داده است.
از جمله مهم ترين نمونه اتخاذ چنين سياستي مي توان به مخالفت با حمله نظامي آمريكا به عراق در زمان صدام و اشغال اين كشور اشاره كرد.
سوريه و عراق گرچه هر دو در گذشته داراي نظام سياسي بعثي بودند اما به دليل حمله صدام به ايران اسلامي و جانبداري ' حافظ اسد ' رييس جمهوري فقيد سوريه از تهران، روابط دو طرف تيره و در نهايت قطع شد.
يكي از دلايل عمده حمايت دمشق از ايران در آن زمان اين بود كه صدام عليه انقلاب اسلامي نوپاي ايران از حمايت غرب و شرق برخوردار بود. علاوه بر آن وي مخالف جنگ دو كشور مسلمان و همسايه بود زيرا اعتقاد داشت اين امر فقط به نفع توسعه طلبي رژيم صهيونيستي در منطقه و حاميانش است.
بر اين اساس سوريه همواره بر اتحاد بين كشورهاي عربي و اسلامي به ويژه همكاري و اقدام مشترك عربي تاكيد مي ورزد و مقام هاي ارشد اين كشور نيز در مواضع گيري هاي خود در اين ارتباط بر آن تاكيد داشته و دارند و آخرين نمونه آن مخالفت دمشق با مداخله نظامي خارجي در ليبي است كه جار و جنجال زيادي عليه سوريه به راه افتاد و دمشق متهم به حمايت نظامي از قذافي در برابر انقلابيون ليبي شد.
بايد در نظر داشت كه از مدتي قبل رسانه هاي گروهي آمريكايي - صهيونيستي با انتشار اخبار گوناگون درباره كمك تسليحاتي و نظامي حكومت سوريه به رژيم معمر قذافي جنگ رواني گسترده اي را عليه دمشق به راه انداخته بودند.
به گفته آگاهان سياسي، اتهام هاي وارده به نظام سوريه در زمينه حمايت از قذافي عليه انقلاب مردم ليبي حمله اي مغرضانه به منظور مخدوش كردن وجهه مردمي سوريه است به ويژه كه دشمنان در زمينه ايجاد بي ثباتي در سوريه به مانند برخي كشورهاي عربي تاكنون شكست خورده ولي همواره تلاش خود را ادامه مي دهند.
در همين حال، يك منبع رسمي سوريه اخيرا اظهارات خبرنگار شبكه تلويزيوني 'الجزيره' در شهر 'بنغازي' به نقل از يك منبع انقلاب ۱۷ فوريه درباره حركت كشتي غيرنظامي حامل سلاح، مهمات و ۵۰۰ دستگاه خودرو از بندر 'طرطوس' سوريه به طرابلس براي استفاده در جنگ جاري ليبي را تكذيب كرد.
وزارت خارجه سوريه نيز با صدور بيانيه اي نسبت به رويدادهاي مصيبت بار ليبي ابراز نگراني كرد و خواستار احترام به حاكميت، استقلال و يكپارچگي ارضي ليبي شد.
'يوسف احمد' نماينده سوريه در اتحاديه عرب گفت: دمشق مخالف هر گونه مداخله خارجي در ليبي بوده و بر وحدت و يكپارچگي آن تاكيد مي ورزد.
ديگر دليل مهم بر دروغ بودن ادعاي حمايت سوريه از قذافي آن است كه در روزهاي اول آغاز انقلاب مردم ليبي، ده ها سوري با تحصن در برابر سفارت ليبي در سوريه همبستگي خود را با تظاهركنندگان ليبيايي اعلام و خشونت نيروهاي قذافي عليه انقلابيون را محكوم كردند.
درباره تونس و مصر نيز سياست سوريه به همين صورت بود و دمشق از همان ابتدا از انقلاب مردم اين دو كشور حمايت كرد چه اينكه حكام سابق اين دو كشور همگي خدمتگزار بي چون و چراي منويات غرب ، اروپا و صهيونيسم بودند اما وقتي تاريخ مصرف آنان تمام شد ، ديگر مورد حمايت اربابانشان قرار نگرفتند.
نبايد فراموش كرد كه حكومت سوريه تاكنون تا چه ميزان با برخي رژيم هاي منطقه به خاطر عدم جانبداري از مساله فلسطين و ساير مسائل عادلانه عربي و اسلامي درگير بوده است .
رژيم حسني مبارك يكي از نمونه هاي بارز آن است، رژيمي كه گاز را به سوريه چهار برابر قيمت گاز صادراتي به رژيم صهيونيستي مي فروخت، غزه را به محاصره درآورد و حتي براي نابود كردن مردم مسلمان غزه، ديوار فولادي احداث كرد كه با اين اقدام روي همه جنايتكاران و حتي صهيونيست ها را سفيد كرد.
همچنين نبايد سياست هاي حكيمانه سوريه در قبال مسائل بين المللي از جمله پرونده هسته اي ايران ، مقاومت لبنان و فلسطين را فراموش كرد.
اين را نيز بايد به خاطر داشت كه سوريه در همه محافل عربي، منطقه اي و بين المللي از حق جمهوري اسلامي ايران در زمينه برخورداري از فناوري هسته اي صلح آميز حمايت كرد و آن را حقي مسلم براي تهران مي داند امري كه غضب برخي مخالفان اين موضع را در پي داشته است.
با وجود اين كه سوريه يك كشوري عربي است ولي تاكنون بهترين روابط و مناسبات را با جمهوري اسلامي ايران به عنوان يك قدرت منطقه اي و غير عرب برقرار كرد كه در نوع خود مي تواند الگويي براي ساير كشورهايي باشد كه امروزه براي به اصطلاح آنچه كه مقابله با خطر ايران عنوان مي شود ، دست به دامن غرب شده اند و گويي فراموش كرده اند كه غرب در آخرين روز با حسني مبارك در مصر چه كرد.
اين كشورها در واقع طرف هايي هستند كه فناوري هسته اي غيرنظامي ايران را خطري براي خود مي دانند اما زرادخانه رژيم صهيونيستي را فراموش كرده اند و حتی حمايت ايران در ۳۲ سال گذشته از مساله فلسطين را نيز از ياد برده اند. اما در اين ميان سوريه در همه اين موارد از جمهوري اسلامي ايران دفاع و از آن به عنوان كشور دوست و برادر خود ياد كرده و مي كند.
جنجال آفريني اخير عليه سوريه را نيز در ارتباط با ليبي مي توان تلاش براي ضربه زدن به وجهه عربي و جهاني سوريه دانست كه همواره مقاومت فلسطين و لبنان را مورد حمايت قرار داده است و مواضع مستقل در ارتباط با مسايل منطقه اي و بين المللي داشته است.
دعوت مردم سوريه به شورش داخلي در فيسبوك و تلفن هاي همراه را نيز از سوي رژيم صهيونيستي بايد گواهي بر اين ديدگاه دانست كه همواره خشم تل آويو را در پي داشته است و موجب شده تا مردم اين كشور به دليل سياست خارجي خوب حكومت ، هرگز فريب چنين دعوت هايي را نخورده و همواره دست رد بر سينه مدعوين آن زده و روز ۲۴ اسفند كه به عنوان روز غضب سوري مطرح شده بود با پاسخ منفي سوري ها بار ديگر اين امر ثابت شد.
اگر مردم كشورهاي منطقه به ويژه مصر عليه رژيم هايشان انقلاب كردند، اين امر تنها به خاطر نان يا رفاه نبود بلكه خيانت به آرمان عربي خصوصا مساله فلسطين علت اصلي آن است.
در صحنه تجارت خارجي نيز سوريه همچنين سياست گسترش روابط را با كشورهاي دنيا در پيش گرفته و در حال جذب گسترده سرمايه هاي خارجي است كه باعث رونق اقتصاد داخلي و ايجاد فرصت هاي شغلي براي جوانان شده است.
سفرهاي پي در پي مقام هاي سوري به خارج كه آخرين آن سفر 'محمد ناجي عطري' نخست وزير سوريه به ايران به منظور شركت در سيزدهمين كميته مشترك عالي دو كشور بود و همچنين سفر مستمر مقام هاي خارجي به سوريه را نيز بايد در همين ارتباط ارزيابي كرد.
آيا كسي باور مي كند مردم سوريه عليه حكومتي قيام كنند كه بيش از ۵۰ سال است، صدها هزار فلسطيني آواره و حتي در سال هاي اخير، آوارگان عراقي اعم از شيعه و سني را بدون در نظر گرفتن هويت مذهبي يا نژادي آنان پناه داده است.
آيا كسي باور مي كند، مردم عليه حكومتي شورش كنند كه خاستگاه و حامي گروه هاي فلسطيني اعم از ملي گرا، كمونيست، ديني و جهادي است و لحظه اي از حمايت از آرمان مردم فلسطين دست برنداشته است.
آيا كسي باور مي كند مردم سوريه عليه حكومتي انقلاب كنند كه همه هدفش آزادي جولان است اما براي اين آزادي هرگز تن به صلح خفت بار نداده و حاضر نشدند مانند انور سادات در مصر پيمان ننگين كمپ ديويد را امضا كنند يا مانند مبارك مردم غزه را تا حد مرگ محاصره كرده و يا عليه حكومت قانوني حماس با رژيم صهيونيستي همدست شود.
در همين ارتباط ' محمد سعيد بخيتان ' معاون دبيركل حزب بعث سوريه روز گذشته اعلام كرد كه جولان، امانتي به گردن ما و آزادي و استرداد آن، اساس صلح عادلانه و فراگير است كه براي تحقق آن تلاش مي كنيم، اين اساس امنيت و ثبات منطقه است لذا براي آزادي آن فداكاري مي كنيم.
وي همچنين تاكيد كرد: سوريه همچنان مساله فلسطين را مساله اول اعراب دانسته و معتقد است تحولات منطقه بايد به نفع آن به كار گيري شود.
همه اين موارد به اضافه تقسيم قدرت به طور متوازن در داخل بين طوايف و مذاهب مختلف و فرق قائل نشدن ميان شيعه و سني، مسلمان، مسيحي و دروزي باعث شده تا امروزه اينگونه بگوييم كه آنچه در كشورهايي مانند تونس، مصر و ليبي به وقوع پيوست در سوريه روي نخواهد داد.
کد مطلب: 42779