تنها کسانی که در زمان نخست‌وزیری «عادل عبدالمهدی»، از براندازی دولت عراق و ایجاد هرج و مرج داخلی در این کشور جلوگیری کردند، شهیدان قاسم سلیمانی و ابومهدی المهندس با حمایت رزمندگان سازمان بسیج مردمی الحشد الشعبی بودند.

به گزارش حوزه بین الملل خبرگزاری تقریب به نقل از ایکنا، بامداد جمعه ۱۳ دی‌ ۱۳۹۸ در حمله موشکی  آمریکا به دو خودرو در اطراف فرودگاه بغداد، سردار قاسم سلیمانی، فرمانده نیروی قدس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و ابومهدی المهندس، معاون سازمان الحشد الشعبی و چند تن از اعضای این نهاد به شهادت رسیدند. پنتاگون در اطلاعیه‌ای مسئولیت این ترور را بر عهده گرفت و تأیید کرد این ترور را به دستور دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری آمریکا انجام داده است.
 
به دنبال این اقدام تروریستی، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بامداد چهارشنبه، ۱۸ دی‌ ۱۳۹۸ چندین فروند موشک بالستیک را به سمت پایگاه آمریکایی «عین‌الاسد» در استان «الانبار» عراق شلیک کرد. در پی این موشک‌باران، پنتاگون در چندین مرحله و به صورت تدریجی اعلام کرد که تعداد ۱۱۰ نفر از نیروهای آمریکایی حاضر در پایگاه عین الاسد دچار آسیب مغزی شده و تحت درمان قرار گرفته‌اند.
 
جنایت پلید آمریکا علیه فرماندهان شهید سلیمانی و المهندس باعث شد که نمایندگان منتخب مردم عراق در پارلمان این کشور مصوبه اخراج نیروهای بیگانه از کشورشان را تصویب کنند تا مرحله دیگری از مبارزه مردم عراق علیه اشغالگری آمریکا آغاز شود.
 
در ارتباط با نقش شهیدان سردار قاسم سلیمانی و ابومهدی المهندس در جلوگیری از ایجاد ناامنی در عراق و مبارزه با گروه تروریستی داعش، خبرگزاری براثا نیوز یادداشتی به قلم «عبدالحسین الظالمی» وکیل عراقی منتشر کرده است که ترجمه آن در ادامه می‌آید:
 
بی‌شک پیروزی عراق بر گروه تروریستی داعش و نقش الحشد الشعبی و رزمندگانی که در این مبارزه حضور داشتند، موجب نگرانی شدید قدرت‌هایی است که در صدد تضعیف این کشور هستند. به‌ویژه که این پیروزی به نیروهای جهادگر برای رقم‌زدن چنین نصرتی انگیزه زیادی داد، به خصوص نیروهای مجاهد ائتلاف الفتح و آنان که در انتخابات سال ۲۰۱۸ شرکت کردند و با وجود شرایط آن روز انتخابات و تلاش برای پوشیده نگه داشتن پیروزی ائتلاف الفتح، نتایج بسیار خوبی به بار آمد. با این وجود ائتلاف الفتح با پیوستن به ائتلاف دولت قانون حزب بزرگی را تشکیل داد که در آن زمان خواستار تشکیل دولت شد.
 
زمانی که دشمنان زمام امور را در عراق به دست گرفتند و آنچه که نباید، اتفاق افتاد؛ نیروهایی قدرتمندتر از پیش به وجود آمدند که به جای تخریب عراق، از این معرکه پیروز درآمدند. این نیروها همان الحشد الشعبی (بسیج مردمی عراق) بودند که در مقابل دشمنان موضع گرفته و خاری در چشم دشمنان شدند. به‌ویژه پس از اینکه این نیروها به عنوان یک نیروی نظامی قانونی وابسته به نیروهای مسلح عراق معرفی شدند.
 
این مسئله موجب انزجار بسیاری از طرف‌های داخلی و خارجی و افرادی شد که تمایلی به وجود نیروهای بازدارنده و قدرتمند برای دفاع از عراق و اقدامات سیاسی جدید در این کشور نداشتند.
 
پس از اینکه ائتلاف الفتح توانست عادل عبدالمهدی را به عنوان یک شخصیت سیاسی و اقتصادی که سابقه‌ای طولانی در این زمینه‌ها دارد، برای منصب نخست‌وزیری معرفی کند، فریاد اعتراض معترضان سر داده شد و آنها نسبت به اقدامات آن دوران عبدالمهدی از جمله عدم حضور در پایگاه الاسد برای مقابله با رئیس‌جمهور آمریکا اعتراض کردند و این اقدامات را کاستن از ارزش دولت عراق برشمردند. چرا که عبدالمهدی اقداماتی در جهت حمایت و مساعدت الحشد الشعبی انجام داده بود و گروهی از نیروهای الحشد الشعبی را جزء نیروهای نظامی قرار داده و این کار به منزله به رسمیت شناختن الحشد الشعبی به عنوان بخشی از نیروهای مسلح عراق بود.
 

مقابله با آمریکایی‌ها و همچنین موضع‌گیری نسبت به تحریم‌های آمریکا علیه جمهوری اسلامی ایران و سرانجام توافق با چین، اقداماتی بود که از عادل عبدالمهدی نخست‌وزیری ساخته بود که از خطوط قرمز عبور کرده و باید از آن دور می‌شد.
 
بی‌شک خروج عراق از مبارزه علیه گروه تروریستی داعش که هم‌زمان با پایین آمدن قیمت نفت صورت گرفت، شرایط اقتصادی بسیار دشواری را ایجاد کرد که بسیار شدیدتر از شکست سابق دولت عراق و حجم فساد در این کشور بود که موجب ایجاد بحران مالی شدیدی در کشور شده و بر بسیاری از خدمات تأثیر گذاشته بود.
 
این وضعیت اساساً از دهه‌های گذشته به ارث گذاشته شده است و دلیل محکمی برای تحریک مردم عراق به ویژه جوانان علیه دولتی بود که از خطوط قرمز عبور کرده است. اما براندازی این دولت چگونه ممکن است؟ و چه کسانی از براندازی دولت جلوگیری می‌کنند؟
 
افرادی که قصد براندازی دولت را دارند، می‌دانند که صِرف تظاهرات جوانان و برخی افرادی که به این اعتراضات اهتمام دارند، موجب خلط مبحث میان درخواست‌های ملت و ایجاد ناامنی و قتل و خونریزی شده و هیبت و شکوه دولت را از بین خواهد برد و چهره دولت را در برابر شهروندان تخریب خواهد کرد.
 
این افراد ده‌ها سایت، شبکه و وبلاگ را برای براندازی دولت استخدام کرده‌ و پشت هم ایستاده‌اند و پاسخ به درخواست‌های به‌حق ملت را لازم دانسته و عقیده دارند که اجرای این درخواست‌ها به اندازه توان، لازم است. آن‌ها به طور نسبی و با وجود نابسامانی اوضاع و در هم شدن مسائل و حجم افرادی از تظاهرات‌کنندگان و نیروهای امنیتی که جان خود را از دست دادند تا حدودی موفق شدند اما دولت همچنان ایستاده است و نقش خود را در پیشبرد امور اجرا می‌کند.
 
راز این مطلب آن است که کسانی که در این دولت بر سر کار آمده‌اند، پس از آنکه دولت از اجابت بخشی از درخواست‌های مردم سر باز زد، هنوز هم موضع واقعی خود را با صدای بلند بیان نکرده‌اند. آنان به صراحت اعلام عقب‌نشینی نخواهند کرد زیرا کسانی وجود دارند که به دلیل ترس از آشوب و ناامنی از دولت حمایت می‌کنند.
 
لذا تنها کسانی که آشکارا پشت این مسئله ایستاده بودند، فرماندهان پیروز یعنی شهید «قاسم سلیمانی» و شهید «ابومهدی المهندس» و به دنبال آنها نیروهای الحشد الشعبی بودند که برخی سعی داشتند آنها را در کارزار مبارزه مستقیم با تظاهرات‌کنندگان غرق کنند تا در ابتدا الحشد الشعبی را در این مسئله درگیر کرده و سپس طرف‌های درگیر را به جنگ داخلی بکشانند.
 
اما خرد والای شهید ابومهدی المهندس و نیروهای الحشد الشعبی و حمایت و پشتیبانی شهید قاسم سلیمانی از این طرح توطئه‌آمیز جلوگیری کرد.
 
به همین دلیل شهیدان سلیمانی و المهندس مانعی حقیقی در برابر طرح ساقط کردن دولت عراق و ایجاد نابسامانی در این کشور شدند و از این رو، وجود این دو شهید بزرگوار تبدیل به مشکلی در برابر نقشه افرادی شد که قصد آتش زدن عراق به‌ویژه مناطق مرکزی و جنوبی آن را داشتند و در نتیجه نقش شهید سلیمانی در عرصه‌های مختلف به منظور جلوگیری از پیشبرد اهداف دشمنان به‌ویژه در سوریه و لبنان مشکل‌ساز شد.
 
از این رو، دونالد ترامپ به نمایندگی از دولت آمریکا تصمیم گرفت که این دو قهرمان بزرگ را که چون سدی در مقابل نقشه‌های آنان ایستاده بودند، از صحنه خارج کند.
 
کمی پس از شهادت این دو شهید بزرگوار، هرج و مرج در این کشور فزونی یافت زیرا افرادی که پیش از این از دولت حمایت و پشتیبانی می‌کردند، دست از حمایت خود برداشتند و بدین ترتیب دولت عراق تنها و بدون پشتیبان ماند.
 
در نتیجه، فشارها بر دولت، چه در اعتراضات خیابانی و چه در رسانه‌ها افزایش یافت و دولت مجبور به استعفا شد. آنگاه ماراتن انتخاب جایگزین آغاز شد و آشکارا مشخص بود که کل این نقشه حول محور انتخاب جایگزین در خارج از چارچوب احزاب پیروز یا حامیان آنها خواهد بود.
 
پس از آنکه این جایگزین انتخاب شد، عقب‌نشینی از خطوط قرمزی که دولت گذشته از آن عبور کرده بود؛ آغاز شد، بلکه حتی به شمارش معکوس برای عبور از همه خطوط قرمزی رسید که ملت برای دولت‌های گذشته وضع کرده بود.
 
اما امروز عجیب است که درخواست‌ها و مطالبات مردم پنهان‌کاری شده و مطالبات تنها به درخواست حقوق و ثابت ماندن نرخ ارز خلاصه می‌شود؛ و فردا خواسته ما ملت عراق این خواهد بود که فقط زنده بمانیم.  «خدا یاورمان خواهد بود.»

انتهای پیام/