در نوزدهمین جلسه از سلسله نشست های تخصصی "امت همدل" مطرح شد که نیاز جامعه بشری امروز این است که از دست تکفیر خود را نجات دهد و پاسخی که میتوانیم به آن دهیم تقریب است و این نظریه باید به عنوان یک نظریه در روابط بین الملل مطرح شود و تنها به برگزاری اجلاسها اکتفا نشود.

به گزارش خبرنگار حوزه اندیشه خبرگزاری تقریب، نوزدهمین جلسه از سلسله نشست های تخصصی "امت همدل" به منظور نقد و بررسی الگوی مفهومی امت واحده اسلامی با حضور اساتید و صاحب نظران برگزار شد.

دکتر غلامرضا کریمی، عضو هیئت علمی و رئیس دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه خوارزمی در ابتدای این نشست اظهار داشت: کشورها در عرصه بین المللی به دنبال این هستند که بتوانند ترجیحات دیگران را با اقناع تحت تاثیر نقطه نظرات خودشان قرار دهند و در عین حال یک قدرت تعاملی هم داشته باشند.

وی افزود: جمهوری اسلامی ایران یک خواستگاه ارزشی خاص خود را دارد و مبتنی بر آن ارزش‌های خود را پیش می‌برد. بنابراین جمهوری اسلامی ایران مسئله تقریب مذاهب اسلامی را به عنوان یک انگاره در سطح روابط بین الملل از طریق تقویت گفتمانی جا انداخته است.

کریمی اضافه کرد: اگر بخواهیم در سطح روابط بین الملل یک ایده و یا یک انگاره را جا بیندازیم و یا آن را تقویت کنیم باید در چهارچوب گفتمان و دیپلماسی کار خود را پیش ببریم.

وی با طرح این سوال که در ابتدا ما باید ببینیم که موضوع تقریب مذاهب اسلامی آیا یک ارزش ذاتی دارد که سازمانهای بین المللی را درگیر خود کند یا خیر؟ تصریح کرد: جواب این سوال مثبت است چراکه تقریب مذاهب اسلامی میتواند به انسجام و ارتباط هرچه بیشتر میان کشورها کمک کند، خشونت را کاهش و همدلی را افزایش دهد.

کریمی ادامه داد: مسئله تقریب مذاهب اسلامی از آنجا که یک خیر عظیم مشترک است که می‌تواند به نفع جامعه بین المللی باشد و به عنوان یک گزاره عام در سطح بین المللی به کار گرفته شود در نهایت با استفاده از ابزار قدرت نرم می‌تواند انگاره تقریب را با پتناسیل داخلی و بهره گیری از فضای منطقه ای  پیش برد.

عضو هیئت علمی و رئیس دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه خوارزمی اذعان کرد: ما امروز دچار یک خطای ادراکی و شناختی در عرصه روابط بین الملل هستیم و متاسفانه همیشه نسبت به اتفاقات گذشته حسرت می‌خوریم، دلیل آن هم این است که شناخت عمیقی نسبت به مسائل موجود در روابط بین الملل نداریم. اگر بخواهیم با سایر کشورها در ارتباط باشیم باید شناخت عمیقی نسبت به آنان پیدا کنیم.

وی تصریح کرد: اگر بخواهیم مسئله تقریب را در روابط بین الملل بگنجانیم باید در ابتدا آن را قبول کنیم، سپس بررسی کنیم و در نهایت آن را در قالب یک قاعده جا بیندازیم.

کریمی با بیان  اینکه در سطح بین المللی باید برای هر حرکتی، شاخص و معیار وجود داشته باشد و مبتنی بر واقعیت‌های موجود حرکت کنیم،گفت: بدون شناخت کافی نمی‌توان تاثیر مثبتی بر مسائل به خصوص مسئله تقریب داشت.

دکتر جلیل رحیمی جهان آبادی عضو کمیسیون امنیت و سیاست خارجی مجلس، در مورد اثر روابط بین الملل بر بحث تقریب اظهار داشت: علم روابط بین المللی نسبت به دیگر علوم انسانی، علمی نوپاست و عمده هدف این علم، صلح و دوستی در بین ملتها و دولت‌هاست‌.

وی؛ به تاریخچه علم روابط بین الملل اشاره کرد و گفت:این علم در هر دوره ای از پارادایم‌های خاصی از جمله فرهنگ، اقتصاد و ... برخوردار بوده است؛اما آیا فرهنگ در روابط بین المللی جایگاهی دارد؟ 
 
رحیمی جهان آبادی گفت: متاسفانه ما نتوانسته ایم، پارادایم فکری تقریب را به یک پارادایم اصلی تبدیل کنیم؛  ابتدا باید از نگاه سیاسی به تقریب بیرون بیاییم. جهان امروز با تکفیر روبروست و درد مشترک دارد؛ آیا ما در مقابل پارادایم تکفیر پارادایمی جز تقریب می توانیم داشته باشیم؟ باید بپذیریم که ما در این زمینه کار فرهنگی غیر دولتی کمتر انجام داده ایم، حال آنکه پارادایم اساسی در روابط بین الملل باید داشته باشیم.

وی تاکید کرد: نیاز جامعه بشری امروز این است که از دست تکفیر خود را نجات دهد و پاسخی که میتوانیم به آن دهیم تقریب است و این نظریه باید به عنوان یک نظریه در روابط بین الملل مطرح شود و تنها به برگزاری اجلاسها اکتفا نشود.

عضو کمیسیون امنیت و سیاست خارجی مجلس، در ادامه در مورد راهبردهای تقریب مذاهب با توجه به واقعیتهای دنیای امروز گفت: آثار کارهای فرهنگی اصولا درازمدت‌تر است؛ در بحث دیپلماسی رسمی ما در سفارت‌خانه‌ها مرکز فرهنگی داریم.

وی تاکید کرد: اندیشه تقریب، کارامدترین و مؤثرترین اندیشه،  در مراکز فرهنگی ایران در خارج از کشور است و نباید دایره فعالیتهای خود را به کشورهای اسلامی و مناسبت‌های جهان اسلام اختصاص داد.

رحیمی جهان آبادی تصریح کرد: مجمع تقریب در ساحت رسمی می تواند در انتخاب رایزنهای فرهنگی و .. مؤثرتر از بقیه نهادها عمل کند و باید بخشی از کارهای فرهنگی را به مجمع تقریب واگذار کرد، اما در عرصه سیاست خارجی به جای مرزبندی سیاسی و جناحی، باید پارادایم فرهنگی خود را غالب کنیم.

وی خاطر نشان کرد: ما در عرصه دیپلماسی عمومی ضعف داریم؛ سازمانهای مردمی ما زیاد فعال نیستند؛ ما باید با به کارگیری نهادهای غیردولتی، اندیشه تقریب را به عنوان گفتمان غالب ترویج کنیم.
 
عضو کمیسیون امنیت و سیاست خارجی مجلس اظهار داشت:در عرصه اقتصاد، نوع تعامل ما با جهان باید متفاوت باشد تا به سمت ما بیایند؛ تقریب امروز از ابزارهای غیر رسمی استفاده نمی‌کند و خود را محدود به نهادهای دولتی کرده که باید در این زمینه تجدید نظر کرد و تقریب را باید در همه حوزه ها از جمله حوزه های پژوهشی گسترش داد.

دکتر سید علی منوّری، عضو هیئت علمی دانشگاه خوارزمی در ادامه این نشست با بیان اینکه دین همواره در تاریخ روابط بین الملل نقش داشته است، گفت: امروز مهمترین مولفه عصر جدید، فرهنگ است، در دنیایی که ما در روابط بین الملل از آن سخن به میان ‌می‌آوریم که امر مادی آن یعنی موشک های اتمی، هسته ای و .... در سر جای خود قرار دارد اما بیشتر مسائل فرهنگی در بخش بین الملل نقش مهمی را ایفا می‌کند.

وی افزود: امروز تقریب باید تلاش کند که جهان اسلام به یک خود مشترک برسد، از ابتدا جهان اسلام برای جهان غرب یک دیگری بوده است، آنها جهان اسلام را یکپارچه و افراط گرا می‌بینند.

منوری تصریح کرد: مسئله تقریب کمک می‌کند برای رسیدن به خود مشترک و پس از آن پایه های مشترک بنا می‌شود و در نهایت مسئله تقریب بیشتر در روابط بین الملل جا می افتد.

عضو هیئت علمی دانشگاه خوارزمی اذعان کرد:  در مسئله پیاده روی اربعین حسینی که همگان با هر نوع پوشش، دین و مذهب و... حضور پیدا می‌کنند اگر دولتی بیاید و این تجمع عظیم را به نفع خود تمام کند، در آن زمان نقش دولت ها، نقش مداخله گرایانه و منفی می‌شود و دیدگاه های جهانی نسبت به این پیاده روی تغییر می‌کند اما اگر این پیاده روی عظیم به صورت فرهنگی همینطور که الان است به کار خود ادامه دهد تاثیر فرهنگی آن در سطح بین المللی چشمگیر است.

دبیر علمی این نشست، دکتر ناصرقلی سارلی، عضو هیئت علمی دانشگاه خوارزمی و دستیار ویژه دبیرکل مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی نیز اظهار داشت: دین و مذهب بخشی از هویت انسانها است و ما بر مبنای آن در ذیل یک پرچم متعهد می‌شویم.

وی افزود: کشورهای مختلف در جهان با استفاده از اشتراکات دینی خود می‌توانند به یکدیگر نزدیک شوند بنابراین امروز باید به واسطه یک برنامه وسیع که با پژوهش مستمر و فراوان به وجود می‌آید، بتوانیم از مسائل تقریبی در جهان و روابط بین الملل نهایت استفاده را ببریم.
 
انتهای پیام/