جنایات رژیم صهیونیستی علیه فلسطینیان و نوار غزه یادآور فاجعه نکبت در سال 1948 است و گویی این واقعه دوباره در حال رخ دادن است.

به گزارش حوزه بین‌الملل خبرگزاری تقریب، فرید تماالله، روزنامه‌نگار فلسطینی در گزارشی که در میدل ایست آی منتشر شد، نوشت: فلسطینی‌ها هر سال روز نکبت را که در 14 می 1948 رخ داد و منجر به آواره شدن بیش از 750 هزار فلسطینی شد، گرامی می‌دارند.
 
امسال فلسطینی‌ها این فاجعه را در پرتو نکبت دوم جاری و شاید وحشتناک‌ترین و خونین‌ترین در تاریخ مردم فلسطین گرامی می‌دارند.
 
امروز میلیون‌ها پناهنده فلسطینی از حق بازگشت به سرزمین خود محروم شده‌اند و اسرائیل در تلاش است تا بقیه سرزمین فلسطین را اشغال کند.
 
وی ادامه داد: پدر من یکی از این پناهندگان است. او در سال 1931 در حیفا به دنیا آمد، اما قبل از اینکه حق بازگشت به سرزمین خود را پیدا کند، از دنیا رفت.
 
امسال نیازی نیست که این آوارگان فلسطینی خاطرات دردناک فاجعه نکبت را یادآوری کنند، زیرا اکنون این واقعه دوباره در حال رخ دادن است. گویی مقدر شده که هر نسل از فلسطینیان نکبت را تجربه کنند و این بار اسرائیل در حال نسل‌کشی و پاکسازی قومی فلسطینیان در غزه و کرانه باختری اشغالی است.
 
رژیم صهیونیستی پس از آغاز جنگ علیه نوار غزه، به ساکنان شمال و مرکز غزه دستور داد تا خانه‌های خود را ترک و صدها هزار فلسطینی را مجبور کرد تا به سمت جنوب حرکت کنند. این در حالی است که هواپیماهای جنگی اسرائیل خانواده‌ها را در حین فرار هدف قرار دادند.
 
این جنایات برای آوارگی و کشتار فلسطینی‌ها که مانع از بازگشت مردم به خانه‌های خود می‌شود، یادآور نکبت 1948 است.
 
خشونت شهرک‌نشینان صهیونیست علیه مردم فلسطین
این روزنامه‌نگار فلسطینی می‌افزاید: مقامات بلندپایه رژیم صهیونیستی آشکارا از نکبت دوم صحبت کرده‌اند. آوی دیشتر، وزیر کشاورزی اسرائیل جابجایی فلسطینی‌ها از شمال به جنوب غزه را «نکبت 2023» توصیف کرد و آریل کالنر، عضو کنست نیز خواستار نکبت دوم در غزه شد.
 
جنگ غزه اکنون بیش از هفت ماه است که ادامه دارد و منجر به شهادت بیش از 35 هزار فلسطینی و مجروح شدن نزدیک به 80 هزار نفر و آواره شدن حدود دو میلیون نفر شده است. فلسطینی‌ها از گرسنگی، تشنگی و نبود خدمات بهداشتی رنج می‌برند و صدها هزار خانه آسیب دیده یا ویران شده است.
 
آوارگان کنونی غزه نوادگان کسانی هستند که در سال 1948 به اجبار از زادگاه خود اخراج شدند. برخی از آنها هنوز زنده هستند و اولین نکبت را به چشم خود دیده‌اند.


 
وی افزود: شرایط در کرانه باختری اشغالی، جایی که من زندگی می‌کنم نیز وحشتناک است. هر روز شاهد تصرف زمین‌های بیشتری در مناطق روستایی توسط مقامات اسرائیلی برای ساختن شهرک‌های جدید یا توسعه شهرک‌های موجود هستم.
 
ارتش رژیم صهیونیستی با ایجاد موانع و دروازه‌های آهنی برای محدود کردن رفت و آمد، حمله به اردوگاه‌های پناهندگان، کشتن مردان جوان، و تخریب خانه‌ها و زیرساخت‌ها، زندگی را برای فلسطینیان محدود می‌کند.
 
در همین حال شهرک‌نشینان در حمله به مزارع و روستاهای فلسطینی جسورتر شده‌اند. نوامبر گذشته در روستای دیر استیا، در مجاورت روستای خانواده من، شهرک‌نشینان به کشاورزانی که در حال برداشت زیتون بودند حمله و اعلامیه‌هایی را که به زبان عربی چاپ شده بود، پخش کردند. در این اعلامیه فلسطینیان تهدید شده بودند که اگر به اردن فرار نکنند، نکبت دوم رخ خواهد داد.
 
تهدید رژیم صهیونیستی به انحلال آنروا
فرید تماالله در ادامه نوشت: ما امسال سالگرد نکبت را در بحبوحه تهدید اسرائیل به انحلال آژانس سازمان ملل متحد برای آوارگان فلسطینی (آنروا) گرامی می‌داریم.
 
اسرائیل مانع از کار آنروا می‌شود، از توزیع کمک آن جلوگیری می‌کند و آن را به «یهود ستیزی» و «تروریسم» متهم می‌کند.
 
در واقع، اسرائیل می‌خواهد یک بار برای همیشه به موضوع آوارگان فلسطینی و رؤیای حق بازگشت پایان دهد. چند روز گذشته اسرائیلی‌ها اطراف مقر آنروا در قدس شرقی اشغالی را به آتش کشیدند و این مرکز را مجبور به تعطیلی کردند.


 
فلسطینی‌ها فاجعه‌ای را که 76 سال پیش به آوارگی آنها انجامید، فراموش نکرده‌اند. نوادگان آنها به عنوان پناهنده در اردوگاه‌های داخل و خارج از فلسطین زندگی می‌کنند. نسل جدید پناهندگان فلسطینی در برابر تسلیم مقاومت می‌کنند. آنها رؤیای بازگشت، عدالت و آزادی را در سر می‌پرورانند.
 
امروز پس از گذشت هفت ماه از آواره شدن مردم غزه، از آنها خواسته شده که رفح را ترک کنند و به مناطق مرکزی بازگردند. اما این بار هیچ مکان امنی برای زندگی وجود ندارد.
 
این روزنامه‌نگار فلسطینی نوشت: ما از جهان می‌خواهیم که از نکبت جدید جلوگیری کرده و مردم غزه را نجات دهند. جامعه بین‌المللی می‌تواند و باید وارد عمل شود.
 
ما نشانه‌های امید را در اعتراضات و شعارهای دانشجویان دانشگاه‌ها در سراسر جهان می‌بینیم که به نظر می‌رسد مشتاق رد بی‌عدالتی و آزار و اذیت هستند. شاید آنها موفق شوند از یک نکبت جدید جلوگیری کنند، چیزی که گذشتگان آنها نتوانستند به آن دست یابند.