دهه‌ها لفاظی خصمانه رسانه‌ای و سیاست تبعیض‌آمیز دولت بریتانیا منجر به عادی‌سازی اسلام‌هراسی شده است و شکست در مقابله با آن نشان می‌دهد که شاهد تکرار این شورش‌های وقیحانه خواهیم بود.

به گزارش حوزه بین‌الملل خبرگزاری تقریب، گروهی به مسجدی حمله کرده و به سمت آن آجر پرتاب کردند. مردمان سفیدپوست در خیابان مورد آزار و اذیت و حملات خشونت‌آمیز قرار گرفتند. مشاغل متعلق به مسلمانان از بین رفت، سنگ قبر مسلمانان تخریب گشت و یک فرد مسلمان با چاقو مورد حمله قرار گرفت و زخمی شد.

این تنها بخشی از خشونت اسلام‌هراسی است که در هفته گذشته بریتانیا را فراگرفته است.

این ناآرامی‌های خشونت‌آمیز که به عنوان یکی از بدترین شورش‌های نژادپرستانه در دهه‌های اخیر توصیف می‌شود، با حمله هولناک با چاقو که منجر به مرگ سه دختر بچه در ساوت پورت انگلیس شد و ادعای اینکه فرد مهاجم مسلمان بوده است، آغاز شد.

این در حالی است که مقامات هویت مظنون 17 ساله را فاش کردند که مسلمان نیست و در کاردیف به دنیا آمده است، اما اوباش راست افراطی به خشم خود در سراسر کشور ادامه دادند و جامعه مسلمانان بریتانیا را به وحشت انداختند.

بسترهای آنلاین، عامل مهم تحریک اسلام هراسی
اطلاعات نادرست در بسترهای آنلاین نقش مهمی در تحریک این شورش‌ها ایفا کرد، زیرا افرادی که دنبال کنندگان زیادی داشتند، ادعاهای دروغین را منتشر کردند. به عنوان مثال، مطالعه‌ای توسط دکتر مارک اوون جونز، استادیار مطالعات خاورمیانه و علوم انسانی دیجیتال نشان می‌دهد که اندرو تیت، اینفلوئنسر زن‌ستیز، دارن گرایمز، فعال سیاسی جناح راست بریتانیایی و تامی رابینسون، شورش‌گر ضد مسلمان، تاثیر قابل توجهی در انتشار شایعات ساختگی آنلاین داشتند.

با این حال، سهولت انتشار این ادعاهای نژادپرستانه نشان دهنده عادی‌سازی اسلام‌هراسی در جامعه بریتانیا است؛ اما فقط رسانه‌های اجتماعی مقصر این امر نیستند.

بر اساس گزارشی که در سال ۲۰۱۹ توسط گروه ضدنژادپرستی Hope Not Hate منتشر شد، بیش از یک سوم مردم بریتانیا معتقدند که اسلام تهدیدی برای سبک زندگی بریتانیایی است. نزدیک به یک سوم مردم (32 درصد) با تئوری‌های توطئه ضدمسلمانان، از جمله ادعای «مناطق ممنوعه» موافق هستند. این گزارش همچنین استدلال کرد که تعصبات ضدمسلمانان، عامل اصلی رشد راست افراطی است.

این ادعای وزیر سابق دولت بریتانیا بود که بخش‌هایی از لندن و بیرمنگام با جمعیت بزرگ مسلمان «مناطق ممنوعه» به شمار رفته و محله‌ها و شهرهایی در بریتانیا برای سفیدپوستان ناامن هستند.

رسانه‌های بریتانیا مدت‌هاست که روایتی ساخته شده را منتشر کرده‌اند که مسلمانان از «ارزش‌های بریتانیایی» حمایت نمی‌کنند. آنها مستعد خشونت هستند. مردان مسلمان در پدوفیلی در تجاوز به زنان سفیدپوست دست دارند و زنان مسلمان هم تحت ستم و هم تهدیدی برای فرهنگ بریتانیا هستند. بنابراین جای تعجب نیست که یک نظرسنجی در سال 2022 نشان داد که بیش از یک چهارم (25.9 درصد) مردم بریتانیا نسبت به مسلمانان احساس منفی دارند.

در اوج بحران پناهجویان سوری در سال 2015، رسانه‌های بریتانیایی نیز در مقایسه با چندین کشور اروپایی دیگر در پوشش اخبار، بسیار منفی‌تر عمل کردند. روزنامه‌های بریتانیایی از اصطلاحات غیرانسانی بسیاری استفاده کرده و از پناهندگان به عنوان «هجوم»، «سیل»، «انبوه» و «ازدحام» یاد می‌کردند. رسانه‌ها با استفاده از استعاره‌های نظامی و تصاویر جنگی با عناوینی مانند «اعزام ارتش» برای توقف «تهاجم»، موجب تقویت ترس‌های مردم شدند.

امروزه ادعاهای مربوط به «مناطق ممنوعه» و مسائل تولید شده به طور مرتب در Talk TV و GB News، دو بستری که میلیون‌ها بازدید ماهانه را به خود اختصاص می‌دهند، تکرار می‌شود. مرکز نظارت بر رسانه‌ها فراگیر شدن این موضوع را مستند کرده و نشان می‌دهد که چگونه چنین رسانه‌های دست راستی جریان ثابتی از محتوای شیطانی را منتشر می‌کنند که مسلمانان را به خاطر ناآرامی‌های خشونت‌آمیز اخیر مقصر می‌دانند؛ اما واقعیت این است که عبادتگاه‌ها، خانه‌ها و تجارت مسلمانان هدف قرار گرفته‌اند.



در حالی که اوباش ملی‌گرا در این هفته به جوامع مسلمان هجوم آوردند، این شبکه‌های رسانه‌ای با پخش برنامه‌هایی برای تشدید تعصب، به بلندگوی آنها تبدیل شدند. برخی ادعا کردند که این رفتار سزاوار مسلمانان است، در حالی که برخی دیگر تئوری‌های توطئه خطرناکی را در مورد «اسلامی سازی» جامعه ترویج کردند. در همین راستا این شبکه‌ها دیدگاه‌هایی را عادی می‌کردند که مهاجران رنگین‌پوست تهدیدی برای جامعه بریتانیا و مسلمانان بریتانیایی به عنوان «جامعه مظنون» معرفی می‌شدند که مسئول آسیب‌های جامعه هستند.

افزایش گسترده اسلام هراسی در سیاست بریتانیا
متاسفانه این رفتارها تفاوت چندانی با رفتار سیاستمداران بریتانیایی ندارند. سال‌ها لفاظی در سراسر طیف سیاسی کشور مملو از شعارهای ضد مسلمانان بوده است.

در هفته گذشته اوباش ضدمسلمانان شعارهایی سر دادند که توسط سیاستمداران جریان اصلی در پارلمان استفاده شد. «قایق‌ها را متوقف کنید». این سیاست مهاجرتی ریشی سوناک، نخست‌وزیر محافظه کار قبلی بود. سوئلا براورمن، وزیر کشور او که لایحه مهاجرت غیرقانونی را رهبری کرد، استدلال کرده بود که مهاجران غیرقانونی دارای ارزش‌هایی هستند که با کشور ما در تضاد است و تلاش کرده بود افرادی که سوار قایق می‌شوند را به فروش مواد مخدر، استثمار و فحشا ربط بدهد.

در سال 2022، پریتی پتل، وزیر کشور محافظه‌کار وقت پناهجویان را در رده متجاوزان قرار داد و این بوریس جانسون، نخست‌وزیر او بود که در سال 2018 زنان مسلمانی که از نقاب استفاده می‌کردند را به «صندوق نامه» و «دزدان بانک» تشبیه کرد.

اسلام‌هراسی در سیاست بریتانیا گسترده است. حساب‌های رسانه‌های اجتماعی برخی از اعضای حزب محافظه‌کار از حساب‌های راست افراطی قابل تشخیص نیستند. یکی از اعضای حزب می‌نویسد که می‌خواهند «همه مسلمانان را از مناصب دولتی بیرون کنند» و دیگری می‌نویسد که می‌خواهد «از شر همه مساجد خلاص شود».

دیگر سیاستمداران نیز از مسلمانان به عنوان «غارنشینان» یاد کرده و ادعا می‌کنند که بیشتر آنها از متخلفان جنسی هستند. هفته گذشته، رابرت جنریک، نامزد رهبری حزب محافظه گفت که افرادی که فریاد «الله اکبر» سر می‌دهند، باید دستگیر شوند. علاوه بر این، در ماه مه امسال لی اندرسون، معاون سابق حزب محافظه‌کار مدعی شد که صادق خان، شهردار لندن تحت کنترل «اسلام‌گرایان» است و او «از این کشور... از میراث، فرهنگ ما متنفر است».



سیاست بریتانیا به دنبال مقابله با اسلام‌هراسی نیست
علیرغم شواهد قاطع اسلام‌هراسی سازمانی، محافظه‌کاران نه تنها اقدامی انجام نداده‌اند، بلکه به مردم نشان داده‌اند که نژادپرستی ضداسلامی قابل قبول است. برای مثال ادعاهایی مبنی بر این که مسلمانان تهدیدی برای «شیوه زندگی بریتانیایی» هستند، برای نایجل فاراژ، رهبر اصلاحات بریتانیا امری عادی است. 

شورش‌ها در ساوت پورت فقط به دلیل کمپین‌های اطلاعات نادرست آنلاین نبود، بلکه به دلیل شیوع گسترده اسلام‌هراسی در جریان اصلی جامعه نیز ایجاد شد. در حالی که احساسات ضداسلامی امروز را می‌توان به حملات تروریستی در لندن ردیابی کرد که در نتیجه آن چهار میلیون مسلمان بریتانیایی مسئول اقدامات چهار نفر شناخته شدند.

اسلام هراسی عمدتا در نتیجه دهه‌ها داستان‌های رسانه‌ای منفی و سیاست‌های مضر دولت که مسلمانان بریتانیا را مستعد «افراط‌گرایی» معرفی می‌کرد، به شدت افزایش یافته است. رسانه‌ها و سیاستمداران بریتانیایی بذر این بی‌نظمی خشونت‌آمیز را کاشتند و سال‌ها را صرف تحقیر و قربانی کردن مسلمانان کردند تا توجه را از شکست‌های سیاسی منحرف کنند و آرا و دیدگاه‌های مردم را به دست آورند.

عدم تصدیق و رسیدگی به این امر در اتاق‌های خبر و تالارهای مجلس تضمین می‌کند که باید بعد از این نیز شاهد تکرار این شورش‌های زشت باشیم.

انتهای پیام/