مسئولان سازمان‌های روهینگایی منشور آسه‌آن را مانعی در برابر توقف جنایات نسل‌کشی اقلیت مسلمانان روهینگا در میانمار می‌دانند و تأکید دارند، ادامه بحران در این کشور بیانگر شکست و ناکارآمدی جامعه جهانی است.

به گزارش حوزه‌ بین‌الملل خبرگزاری تقریب (تنا) پس از تحویل ریاست اتحادیه کشورهای جنوب شرق آسیا (آسه‌آن) در سال 2025 به کشور مالزی، اقلیت روهینگا در میانمار و خارج از این کشور این‌روزها چشم به این اتحادیه دوخته‌اند، به‌ویژه آن که این اتحادیه پیشتر نیز با مطرح کردن مسئله آنها در محافل بین‌المللی، تلاش کرده بود در اجلاس جاکارتا در سال 2022 بین سران اتحادیه درخصوص پنج مسئله‌ی کلیدی برای حل بحران میانمار، اجماع حاصل شود. این مسائل عبارتند از: آتش‌بس فوری، آغاز گفت‌وگوهای سازنده با حضور همه‌ی طرف‌ها، تعیین نماینده‌ای از سوی اتحادیه برای تسهیل گفت‌وگو، موافقت با ارسال کمک‌های بشردوستانه زیرنظر آسه‌آن به همه مناطق، و تسهیل مأموریت نماینده‌ی آسه‌آن برای سفر به میانمار و گفت‌گو با همه‌ی طرفها.

اکنون سازمان‌های روهینگایی امیدوارند که "انور ابراهیم" نخست وزیر مالزی بتواند مسئولان نظامی میانمار را قانع کند که حقوق آنها را به رسمیت بشناسد و یا این که خط مشی آسه‌آن را -که مبتنی بر اصل عدم دخالت در امور داخلی کشورهای عضو است- تغییر دهد.

نمایندگان سازمان‌های روهینگایی معتقدند که بحران مستمر آنها بیانگر شکست جامعه جهانی، و نبود اراده و خواست بین‌المللی برای ایجاد تغییر است.

"نای سان لوین" عضو مؤسس ائتلاف آزادی روهینگا که دفتر آن در آلمان قرار دارد، معتقد است، سیاست آسه‌آن در عدم دخالت در کشورهای عضو، مهمترین مانع در برابر این اتحادیه برای حل بحران‌ها است و اکنون زمان آن فرا رسیده که این اتحادیه منشور خود را تغییر دهد، زیرا شرایط کنونی جهان در مقایسه با زمان تأسیس این اتحادیه در سال 1967 تغییر کرده است.

وی در مصاحبه با الجزیره اظهار داشت: مسئله‌ی روهینگا را نمی‌توان یک موضوع داخلی درنظر گرفت، زیرا این مسئله از مرزهای این کشور فراتر رفته و آوارگان بسیاری از این کشور به همه کشورهای همسایه رفته‌اند، درحالی که رژیم نظامی حاکم در میانمار همچنان اصرار دارد اقلیت روهینگا را از حقوق شهروندی محروم کرده و آنها را مهاجران غیرنظامی توصیف کند.

"انور اراکانی" رئیس جمعیت روهینگا در کانادا نیز اظهار داشت: خودداری دولت میانمار از همکاری با کشورهای آسه‌آن مانند آن است که شخصی همسر و فرزندانش را به حدی مورد ضرب و شتم قرار دهد که همه همسایگانش را نیز آزار دهد، ولی همسایگانش را از دخالت منع کند زیرا این مسئله را مربوط به خانه‌ی خودش می‌داند.

اراکانی تأکید دارد که منشور آسه‌آن مانعی در برابر این اتحادیه برای حل مشکلات سیاسی و امنیتی و ناتوانی آن در انجام وظایف انسانی است.

"تون خین" رئیس سازمان روهینگا در انگلیس نیز تأکیددارد: ناتوانی آسه‌آن و دیگر سازمان‌های بین‌المللی باعث شده است که دولت میانمار به ادامه‌ی نسل کشی قومیتی تشویق شود و عاملان این جنایات در مصونیت باشند.

تون خین با انتقاد از ناتوانی آسه‌آن در اجرای پنج مسئله‌ی مورد توافق در اجلاس جاکارتا در سال 2022، از این اتحادیه خواست تصمیم‌های خود را عملی کند. وی همچنین گفت، آسه‌آن در صورتی‌که نمی‌خواهد میانمار را اخراج و یا تحریم اقتصادی کند، حداقل عضویت آن را به تعلیق درآورد.

با‌این حال نمایندگان سازمان‌های روهینگایی معتقدند که مالزی نمی‌تواند به‌تنهایی اقدامی را در این زمینه انجام دهد؛ اما این کشور به‌عنوان رئیس آسه‌آن می‌تواند در این زمینه گام‌هایی را به‌ویژه با هماهنگی کشورهای بزرگی مانند چین بردارد، چرا که روابط نزدیک چین و میانمار باعث می‌شود که مالزی در وضعیت بهتری قرار بگیرد.

آنها معتقدند که اگر آسه‌آن به ریاست انور ابراهیم بتواند از نفوذ خود نزد چین استفاده کند، می‌تواند تغییرات مطلوبی را ایجاد نماید و مانع از ادامه جنگ و نسل کشی در میانمار شده و زمینه آغاز گفت‌وگوهای صلح را فراهم کند.
به گفته‌ی این نمایندگان روهینگایی، انور ابراهیم باید مستقیما با رژیم نظامی میانمار وارد گفت‌وگو شده و آن را برای پذیرش پنج مسئله مطرح شده در اجلاس قبلی آسه‌آن قانع کند، چرا که این مسائل حاکمیت میانمار را نقض نمی‌کند. آنها تأکید دارند که در صورت شکست خوردن این تلاش‌ها، ریاست آسه‌آن باید به دنبال روش‌های دیگری مانند اعمال تحریم‌ها و اعلام مناطق امن برای روهینگا و درخواست از سازمان ملل متحد برای اعزام نیروهای حافظ صلح باشد.

نمایندگان روهینگایی تأکیددارند که ناآرامی در میانمار به ضرر همسایگان این کشور و از جمله آنها چین است و این مسئله تأثیری منفی بر ابتکار کمربند و جاده چین می‌گذارد.

به گفته نمایندگان سازمان‌های روهینگایی، اهمیت بحران اقلیت روهینگا از نظر کشورهای غربی و اروپایی کاهش یافته است و آنها امروزه مسائل دیگری مانند جنگ در اوکراین را در اولویت قرار داده‌اند، این درحالی است که از سال 2021 تا کنون بیش از شش هزار نفر از اقلیت روهینگا کشته شده‌اند. از سوی دیگر کشور آمریکا که همواره در حال دخالت در مسائل بیشتر مناطق دنیا است، در خصوص مسئله میانمار سکوت کرده و تا کنون هیچ اقدامی را برای متوقف کردن نسل‌کشی روهینگا انجام نداده است. کشور کانادا نیز به توصیه‌های فرستاده‌ی خود به میانمار عمل نکرده است.

انتهای پیام/