ششم ذیالحجه ۱۴۰۷ یادآور روزی تلخ در جهان اسلام است که طی آن صدها ایرانی در مراسم حج از سوی مأموران آل سعود قتل عام شدند و هنوز هم پس از ۳۴ سال، مشی جاهلیت را تداعی میکند.
اشتراک گذاری :
به گزارش حوزه فرهنگ و هنر خبرگزاری تقریب، روز ششم ذیالحجه ۱۴۰۷ (برابر با ۹ مرداد ۱۳۶۶)، که در تقویم رسمی جمهوری اسلامی ایران به تاریخ قمری «شهادت مظلومانه زائران خانه خدا به دست مأموران آل سعود» ثبت شده و امروز سی و چهارمین سالروز قمری آن است، فاجعهای دردناک در مکه رخ داد؛ مراسم برائت از مشرکین که از سوی حجاج برگزار میشد، از سوی دولت سعودی به خاک و خون کشیده شد و در این میان بسیاری از ایرانیها به شهادت رسیدند.
براساس شواهد موجود، سازمان مجاهدین خلق (منافقین)، رژیم بعث عراق و رژیم آلسعود با ائتلاف با یکدیگر این جنایت را رقم زدند و پس از آن سازمان به سرعت دست به تصفیه زده و کوشید آن دسته از اعضا را که به نوعی از پشت پرده کشتار حجاج اطلاع داشتند سر به نیست کند تا مانع از فاششدن پشت پرده این فاجعه شود.
مراسم حج سال ۶۶، یکی از صفحات سیاه کتاب پر جنایت آل سعود را رقم زد و در آن بیش از ۳۰۰ نفر از شهروندان ایرانی در سرزمین وحی مظلومانه به شهادت رسیدند، این واقعه در مکانی رخ داد که برای اعراب جاهلیت حرمت داشت اما این حرمت از سوی سعودیها شکسته شد. در این فاجعه حتی به زنان و جانبازان هم رحم نشد و تعداد زیادی از کشتهشدگان زنان بودند. این حادثه غمناک در روز جمعه روی داد و با جمعه خونین مکه عوامل استکبار صفحه سیاه دیگری را در تاریخ ثبت کردند.
برائت در قرآن و سیره معصومین
عنوان برائت از مشرکان در آیات متعدد قرآن و در سورههای نساء، انعام، یونس، حجر، قصص، روم، فصلت، توبه، بینه و احزاب آمده و این عمل ریشه در سنت ابراهیمی دارد.
طبق آیات سوره ممتحنه برای نخستینبار حضرت ابراهیم (ع) بیزاری خود را از مشرکان و بتهایی که مورد پرستش قرار میگرفت، اعلام کرد. در تاریخ اسلام هم زمانی که مکه از سوی مسلمانان فتح شد، برخی مشرکان پیمان عدم تعرضی را که میان آنان و رسول اکرم(ص) بسته شد نقض کردند. پس از این واقعه بود که سوره برائت (توبه) نازل شد و حضرت علی بن ابیطالب(ع) به دستور پیامبر، این آیات را در مراسم حج سال نهم هجری برای حاضران خواند.
این شیوه اعلام برائت از عملکرد مشرکانه در سیره ائمه معصومین نیز استمرار پیدا کرد. سال ۵۸ هجری امام حسین(ع) در مراسم حج از طغیانگری معاویه گفت و از زائران خواست پیام او را به دیگران برسانند. این عمل سال ۶۰ هم تکرار شد. زمانی که یزیدبن معاویه بر جای پدر نشست، امام حسین(ع) با استفاده از موقعیت حج، جفاکاری این خلیفه به ناحق را برای حجاج تشریح کرد. امام سجاد(ع) هم در مواجهه با عبدالملک مروان، خلیفه اموی در مراسم حج از مفاسد هیئت حاکمه گفت. این سنت اسلامی در دورههای پر فراز و نشیب تاریخ تشیع با شدت و ضعفهایی ادامه یافت.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی، امام خمینی(ره) به استناد سیره علوی طی پیامی، موقعیت خطیر جهان اسلام را متذکر شد و از حجاج بیتالله الحرام خواست در این همایش بزرگ مسائل و مشکلات جهان اسلام را بازگو کنند. از آن پس بود که مراسم برائت از مشرکان از سوی زائران ایرانی همه ساله و پیش از آغاز مراسم حج برگزار میشد.
اعلام برائت از مشرکین از سوی امام(ره)، مخالفتهای زیادی در پی داشت و برخی علمای سلفی به بهانههای مختلف تلاش میکردند از اهمیت آن بکاهند، علمای سعودی نیز مدعی شدند برائت از مشرکان عملی انفرادی است و نباید به شکل گروهی و راهپیمایی برگزار شود و به دلیل ایجاد مزاحمت بدعت در دین است.
روز واقعه
در ششم ذی الحجه ۱۴۰۷ به نظر میرسید عربستان با سازماندهی قبلی خود را برای حمله به مراسم برائت از مشرکین زائران ایرانی آماده کرده است، این برنامه با حضور زائران ایرانی و غیر ایرانی در ساعت ۱۶:۳۰ دقیقه آغاز شد و شرکتکنندگان با پلاکاردهای ضد آمریکایی و ضد اسرائیلی، شعارهایی در مخالفت با استکبار و برائت از عوامل آن سر دادند، پس از قرائت پیام امام(ره) و سخنرانی نماینده ایشان و پایان مراسم، حجاج مورد حمله پلیس سعودی قرار گرفتند و از ساختمانهای اطراف نیز سنگ و آجر به سوی آنان پرتاب شد.
استفاده پلیس سعودی از گاز اشکآور و شلیک رگبار بسیاری از زائران را به شهادت رساند و تعدادی نیز مجروح شدند و درگیری و محاصره محل اقامت زائران تا ۱۱ شب ادامه داشت.
عربستان و متولیان مدعی دفاع از حرمین شریفین پس از این حادثه، برای جلب رضایت افکار عمومی، حجاج را آشوبگر و اخلالگر خواندند و تلاش برای حفاظت از مراسم حج را بهانه خود در این جنایت دانستند، آنها ایرانیان را متهم به حمله به نیروهای پلیس با سلاح سرد کرده و حمله مسلحانه به حجاج را نیز انکار کردند، هر چند فیلمها و تصاویر منتشرشده از این واقعه خلاف این ادعاها را ثابت کرد.
در بیانیه رسمی وزارت کشور سعودی در هشتم ذی الحجه، آمار تلفات این حادثه ۴۰۲ کشته اعلام شد که ۲۷۵ نفر آنان ایرانی و نیمی از آنان زن بودند و ۶۴۹ زخمی. اما این آمار از سوی ایران مورد تشکیک واقع شد و منابع ایرانی از کشته شدن ۳۲۵ نفر با تفکیک ۲۰۳ زن و ۱۲۲ مرد خبر دادند.
بیانات امام (ره) پس از جمعه خونین مکه
امام خمینی پس از این حادثه آن را مایه رسوایی آل سعود دانست و در واکنش به این جنایت سعودیها اعلام کرد: «آنها به دست خود اسباب افتضاح و رسوایی خود را فراهم کردند، ما اگر میخواستیم به جهان اسلام ثابت کنیم که کعبه داران کنونی لیاقت میزبانی سربازان و مهمانان خدا را ندارند و جز تأمین آمریکا و اسرائیل و تقدیم منافع کشورشان به آنها کاری از دستشان برنمیآید، به این خوبی نمیتوانستیم بیان کنیم، و به این اندازه که کارگزاران بی اراده حاکمیت سعودی در این قساوت و بی رحمی عمل کردند، موفق نمیشدیم.»
ساخت بنای یادبود و چاپ تمبر
پس از این حادثه که خانوادههای زیادی را داغدار کرد، بنای یادبودی بر آرامگاه شهدای واقعه حج ۱۳۶۶ در بهشتزهرا ساخته شد و در همان سال نیز تمبری از سوی پست جمهوری اسلامی ایران به یاد حجاج شهید با عنوان «قتلعام حجاج بیت الله الحرام در راهپیمایی برائت از مشرکین جمعه خونین ذی الحجه ۱۴۰۷ ه.ق ۹ امرداد ۱۳۶۶ ه. ش» چاپ شد تا یاد آنان برای همیشه در تاریخ ماندگار بماند.
جمعه خونین مکه قطع رابطه سیاسی ایران و عربستان را در پی داشت و سفارتخانه این کشور در تهران تعطیل شد، برائت از مشرکین هم از سال ۱۳۶۷ تا ۱۳۶۹ به مدت سه سال متوقف و در ۱۳۷۰ از سر گرفته شد، این اقدام سعودیها در رسانهها بازتاب زیادی داشت.
این جنایت شنیع جاهلیت پیش از اسلام را یک بار دیگر به جهانیان نشان داد و این واقعیت را به اثبات رساند که عربستان از حج به عنوان ابزاری برای خدمت به رهبران خود در کاخ سفید و تلاویو سوء استفاده و به هر شکلی تلاش میکند از سیاستهای ضد انسانی آمریکا و رژیم صهیونیستی حمایت کند.
کشورهایی که از حج تحریم شدند
اما سیاستهای وهابیت علیه امت عربی و اسلامی به جمعه خونین مکه ختم نمیشود؛ بلکه مزدوران آل سعود در سالهای متمادی به بهانههای مختلف حج را برای مسلمانان تعدادی از کشورهای جهان تحریم کردهاند که بیانگر تحمیل میل و سلیقه شخصی خود بر بزرگترین تجمع عبادی اسلامی در جهان است. نمونههایی از تحریم حج از سوی سعودیها بدین شرح است:
۱ ـ ممانعت از حضور یمنیها، عراقیها، مصریها، سوریها، ایرانیان و مراکشیها و همفکران آنان در حج طی سالهای ۱۸۰۵ تا ۱۸۰۸ به این بهانه که آنان وهابیت را تکفیر کردهاند.
۲ ـ ممانعت از مشارکت شهروندان سوری در حج در سال ۱۹۵۹ و جلوگیری از حضور زائران یمنی در این مراسم عبادی پس از انقلاب ۲۶ سپتامبر ۱۹۶۲ یمن (جنگ داخلی یمن شمالی).
۳ ـ منع حجاج لیبیایی از فریضه حج پس از سانحه «لاکربی» در اواخر سال ۱۹۸۸ به دلیل فشارهای واشنگتن، لندن و پاریس. در این سانحه هوایی پرواز شماره ۱۰۳ خطوط هوایی آمریکا با بمبگذاری متلاشی شد و آمریکا و بریتانیا، لیبی را مسئول این بمبگذاری معرفی کردند.
۴ ـ ممانعت زائران سوری از حضور در حج از سال ۲۰۱۱ به بهانه جنگ دولت سوریه با گروههای افراطگرایی که از سوی عربستان تأمین مالی میشوند. هنوز هم این تحریم ادامه دارد و مشابه آن نیز برای ساکنان تحت سیطره دولت نجات ملی یمن از سال ۲۰۱۵ به دلیل مخالفت با حمله ائتلاف سعودی ـ اماراتی به یمن در حال اجراست.
۵ ـ منع قطریها از حج و عمره در پی بحران دیپلماتیک به وجودآمده میان قطر و عربستان از پنجم ژوئن ۲۰۱۷ و همچنین تحریم تعدادی از کشورهای اسلامی فقیر آفریقایی از فریضه حج به دلیل مخالفت با قطع روابط با قطر.
اینگونه سیاستها نشان میدهد عربستان بیش از هر چیز با فریضه اسلامی حج براساس منافع و علایق خود عمل میکند؛ در صورتی که مقامات آل سعود و خادمان حرمین شریفین بهتر است در این راستا منعطفتر عمل کرده و حج را مجالی برای اتحاد امت اسلام دانسته و روز به روز برای تقویت صفوف و یکپارچگی مسلمانان در این فرصت عبادی بیشتر تلاش کنند.