شعارها و موج تظاهرات شبانه روزی مردم مصر در شهرهای قاهره ،اسکندریه و بسیاری از شهرهای بزرگ این کشور نشان دهنده نارضایتی آنها از زمامداری و حکومت مبارک است.
اشتراک گذاری :
سالها باید می گذشت تا این مردم ستمدیده فرصت اعتراض علیه رژیم خودکامه "حسنی مبارک" را پیدا کنند. آنها تنها در انتظار جرقه ای بودند که بتوانند بغض چند دهه اخیر خود را بشکنند و فریاد خشم خود را برآورند.
شعارها و موج حضور شبانه روزی مردم مصر در شهرهای اسکندریه و بسیاری از شهرهای بزرگ این کشور نشان دهنده نارضایتی آنها از زمامداری و حکومت مبارک است.
حالا این بغض شکسته شده، مردم مصر در عصر جدیدی گام بر می دارند که می توان آن را عصر "اعتراض علیه مبارک" دانست. آنها مسیری را انتخاب کرده اند که بازگشتی برایش متصور نیست. حداقل این است که مردم مصر برای قیام خود مسیر بازگشتی ترسیم نکرده اند.
البته شاید حسنی مبارک و همدستان داخلی و خارجی اش تلاش داشته باشند که با هر هزینه ای بر سر قدرت باقی بمانند، اما تحولات اخیر نشان می دهد خاندان مبارک از این کشور رفتنی است، خواه این پروسه یک هفته به درازا کشیده شود و یا چند ماه نیز ادامه یابد.
بر این اساس، مبارک و اعضای حکومت وی که تا کنون بیشتر افراد خانواده خود را فراری داده اند آخرین دست و پاها را برای ماندن در قدرت می زنند. البته برخی معتقدند شیفتگی حسنی مبارک به قدرت در مصر شاید سبب شود وی تا آخرین ساعت از حکمرانی بر سرزمین فراعنه خداحافظی نکند. در واقع مبارک تا زمانی که مجبور نشود از قدرت کناره گیری نخواهد کرد.
بر این اساس، مشاهده می شود در روزهای اخیر راهکارهایی توسط مقامات امنیتی مصر برگزیده می شود که به نظر می رسد وارداتی باشد. در جایی که با افشای برخی اسناد محرمانه وزارت کشور مصر مشخص می شود اراذل و اوباش به استخدام حکومت درآمده تا مردم را سرکوب کنند. مناطق مختلف و موسسات مصری غارت می شوند تا مردم را نسبت به قیامشان بدبین شوند. کمیته های به اصطلاح مردمی تشکیل می شود تا از مردم بخواهند با توجه به ناآرامیها در کشور از ادامه اعتراضات خود دست کشیده و راهی منازل خود شوند.
در تلاش مبارک برای آرام کردن مردم تناقضات زیادی به چشم میخورد. استفاده از واژه تغییر از جمله اهرمهای نخ نما شده ای است که با وجود سرعت انتقال و انتشار اخباردر دنیای امروزحتی در کشور های توسعه نیافته نیزکاربردی ندارد. شرایط امروز مصر مانند همه خیزش ها و انقلاب هاست. اعتراض و نارضایتی از شرایط موجود و تلاش برای رسیدن به شرایط مطلوب، در مقابل سرکوب اعتراض ها و دادن وعده های عجولانه ای که عدم تحقق آنها از ابتدا هویداست نشان از دستپاچگی، ناتوانی و ضعف دولتمردانی از جنس مبارک دارد که ناباورانه به کمرنگ شدن حمایتها و بازی سیاسی امریکا چشم دوخته وامید به ماندن دارد. این شیوه یاد آور برخورد کارتر رییس جمهور وقت امریکا در روزهای اوج انقلاب اسلامی ایران است که به شاه توصیه می کرد مراقب حقوق مردم باشد و تغییراتی را درنظام حکومتی بوجود بیاورد و... که کاملا شبیه عکس العملی است که رییس جمهور فعلی و وزیر امور خارجه امریکا طی چند روزگذشته در مقابل تحولات مصر از خود نشان داده اند.
استفاده از واژه تغییرات اساسی، احترام و مراقبت از حقوق مردم و...که اگر به این واکنش حمایت پادشاه عربستان، قذافی و سایر زمامداران مشابه کشورهای عرب که بی تردید از به خطر افتادن پایه های حکومت خود بیشتر بیمناک اند تا نگران سرنگونی مبارک هم اضافه شود، با کنار هم چیدن تکه های این صفحه بازی نیرنگهای سیاسی و قرارگرقتن البرداعی در کریدور انتظاربا هدف به دست گرفتن قدرت مصربه دلخوشی سابقه بین المللی خود که آبی بر آتش دلواپسی رژیم صهیونیستی و هم پیمانان منطقه است، به نظر می رسد تاریخ مصرف زمامدار سرزمین فراعنه به پایان رسیده و روزهای نامبارکی در انتظار مبارک است.
