«مباهله»؛ نشان حقانیت پیامبر(ص)

به گزارش خبرنگار حوزه استان های خبرگزاری تقریب، واقعه مباهله که نظر محققان شیعه و سنى و حتى پاره‌اى از مستشرقان را به‌ خود جلب کرده است، جهات درخشان و قابل توجهی دارد. این واقعه بعد از واقعه عید غدیر یکی از مناسبت ‌های جنجالی تاریخ به‌ شمار می‌آید. در این روز پیامبر(ص) اهل بیتش را که عصاره ادیان الهی هستند به مصاف جبهه باطل برد.
 
مباهله، نشان حقانیت پیامبر(ص)
 
نخستین موضوعی که در آیه مباهله جلب توجه می‌کند این است که مباهله را می ‌توان نشانه روشنی بر حقانیت و صدق پیامبر اکرم (ص) در مسئله دعوی رسالت دانست. زیرا ممکن نیست کسی که به ارتباط خود با پروردگار ایمان قطعی نداشته باشد وارد چنین میدانی گردد؛ یعنی از مخالفان خود دعوت کند که بیایید و با هم به درگاه خدا برویم و از خدا بخواهیم دروغگو را رسوا سازد. به طور مسلم ورود به چنین میدانی بسیار خطرناک است. زیرا اگر نفرین به اجابت نرسد و اثری از مجازات مخالفان ظاهر نشود، نتیجه‌ای جز رسوایی دعوت‌کننده نخواهد داشت، و هیچ انسان عاقلی بدون اطمینان به نتیجه در این میدان قدم نمی‌گذارد.
 
به همین سبب در روایات اسلامی می‌خوانیم: هنگامی که پای مباهله به میان آمد، مسیحیان نجران مهلت خواستند تا در این باره بیندیشند،و هنگامی که دیدند پیامبر اکرم (ص) تنها کسانی را با خود برای مباهله آورد که دعای آنها می‌تواند مستجاب باشد و خالی از هر گونه جار و جنجال و تشریفات به صحنه مباهله وارد شده است، آن را دلیل بر صدق دعوت او دانستند و از مباهله سر باز زدند، که مبادا گرفتار عذاب الهی شوند.
 
مباهله، ظهور حقانیت اسلام
 
موضوع بعد ظهور حقانیت اسلام در برابر مسیحیت است. این اثبات حقانیت به حدی قاطع بود که تا به امروز نیز هیچ عالم و عابد مسیحى نخواسته است که بار دیگر به میدان مباهله با مسلمانان درآید تا بدین وسیله از اعتقاد راسخ خود به صحت ادعایش و یقین به حقانیت دینش خبر دهد؛ بلکه در پیرامون واقعه مباهله حوادثى به ثبت رسید که عکس این مطلب را ثابت کرد و به خوبى آشکار شد که مسیحیان علایم پیغمبر خاتم را، که در کتب آسمانى خود خوانده بودند، بر پیامبر اسلام (ص) منطبق دیدند و آن حضرت را در ادعاى نبوت، بر حق مى‌دانستند، ولى نمى‌خواستند از دین خود و موقعیت ویژه‌اى که نزد مردم خود پیدا کرده‌اند دست بکشند.
 
به بیان قرآن کریم «الَّذِینَ آتَیْنَاهُمُ الْكِتَابَ یَعْرِفُونَهُ كَمَا یَعْرِفُونَ أَبْنَاءَهُمْ وَإِنَّ فَرِیقًا مِنْهُمْ لَیَكْتُمُونَ الْحَقَّ وَهُمْ یَعْلَمُونَ»(بقره: 146) کسانی که به ایشان کتاب داده‌ایم پیامبر را همچون پسران خود می‌شناسند، و به یقین گروهی از ایشان حقیقت را نهفته می‌دارند، در حالی که خودشان می‌دانند.
 
مباهله، آیه‌ای در منزلت اهل بیت(ع)
 
یکی از کلیدی‌ترین مسایل مربوط به مباهله اثبات فضیلتى‌ عظیم براى على‌ (علیه السلام) و زهرا (علیها السلام) و حسنین‌ (علیهما السلام) که تنها همراهان رسول‌ خدا(ص) در این ماجرا بودند و اینکه پیامبر(ص) اینان را از میان فرزندان و زنان و اصحاب خود برگزید بهترین دلیل بر علو مرتبه و منزلت آنها نزد خدا و رسول خداست.
 
حتی به جرأت می‌توان گفت آیه مباهله در فضیلت اهل‌بیت پیامبر(ع) نازل شده است. سند این امر روایات و تفاسیری است که به وفور در تفاسیر شیعه و اهل سنت یافت می‌شود.
 
در این آیه، از اهل بیت با تعابیر «انفس» و «نساء» و «ابناء» یاد شده است؛ حضرت على (ع) در روز تعیین جانشین برای خلیفه دوم، با این منقبت، بر اهل شورى استدلال کرد که: «شما را سوگند مى‌دهم به خدا که هیچ کدام از شما به رسول در نسب نزدیک‌تر از من هست و غیر از من کسى دیگر در میان شما هست که اولاد او، اولاد رسول الله و نساء او، نساء رسول الله باشد»؟ گفتند: نه هیچ کدام از ما این منزلت ندارد.
 
به قلم: حجت الاسلام والمسلمین حکمت حکیمی فر ـ استاد حوزه و دانشگاه

انتهای پیام/