تفکرات خطرناک ترامپ باید مقاومت جهانی را شعله‌ور کند

به گزارش حوزه بین‌الملل خبرگزاری تقریب، پروفسور «هایم بریشیث»، دانشیار پژوهشی دانشگاه «SOAS» (دانشکده مطالعات شرقی و آفریقایی) در لندن، نویسنده، فیلمساز، عکاس و فعال یهودی ضدصهیونیست در مقاله‌ای در وب‌سایت «the electronic intifada»، دیدار «دونالد ترامپ»، رئیس جمهور آمریکا با «ملک عبدالله»، پادشاه اردن را با سخنرانی «آدولف هیتلر» در رایشستاگ آلمان مقایسه کرد.

بریشیث در این مقاله نوشت: با شنیدن زمزمه‌های خطرناک دونالد ترامپ، رئیس جمهور ایالات متحده در مورد اخراج همه فلسطینی‌ها از غزه به مصر، اردن یا هر جای دیگر که بار دیگر در 11 فوریه هنگام ملاقات با ملک عبدالله، پادشاه اردن تکرار شد، به یاد سخنرانی بدنام آدولف هیتلر در رایشستاگ در 30 ژانویه 1939 افتادم.

چند هفته پس از کنفرانس اویان، نشستی در ژوئیه ۱۹۳۸ برای حل بحران پناهجویان یهودی در رایش آلمان برگزار شده بود. هیتلر با طعنه به رهبران غرب و به ویژه ایالات متحده که از پذیرش پناهندگان امتناع کردند، گفت: «از آن‌ها می‌پرسم، آیا حاضرید کسانی را که چاه‌های آلمان و کل جهان مسیحیت را مسموم کرده‌اند، در میان خود جای دهید؟ ما با کمال میل به هر یک از آن‌ها بلیت قطار و هزار مارک پول جیبی می‌دهیم تا از شرشان خلاص شویم.»

به‌ عبارت دیگر، ترامپ در کنفرانس خبری هفته گذشته خود با بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی حتی از هیتلر هم پیشی گرفت. همان‌طور که هیتلر یهودیان را به‌ عنوان «دشمنان ملت» معرفی کرد، ترامپ نیز اکنون ضعیف‌ترین و موردحمله‌ترین گروه جهان، یعنی مردم فلسطین را هدف قرار داده است.

ترامپ به جای بازسازی غزه برای بازماندگان جنگی آن، قصد دارد غزه را تصرف کند و آن را به عنوان «ریویرای خاورمیانه» بازسازی کند که بازتاب طرح سال گذشته نتانیاهو است. او برای انجام این کار قصد دارد برخی از کشورهای عربی را مجبور کند تا فلسطینی‌ها را بپذیرند و آنها را از سرزمینشان بیرون کند.

واقعا «معامله قرن» همین است؛ جنگ با قانون.

جنگ علیه قانون
این فعال ضدصهیونیست ادامه داد: در مقاله اخیر که به ‌همراه «رمزی ناصر» (اقتصاددان فلسطینی مقیم مادرید) نوشته‌ایم، پیشنهاد کردیم در حالی که فلسطینی‌ها، غزه را برای زندگی بازسازی می‌کنند، باید در سرزمین‌های اشغالی اسکان داده شوند.

به هر حال بسیاری از آن‌ها از همین سرزمین که فلسطین نام داشت، آمده‌اند. این همان رژیمی است که غزه را ویران کرده و باید مسئولیت بازسازی آن را بر عهده بگیرد؛ اما امپراتور آمریکایی برنامه‌های بهتری دارد، برنامه‌هایی که می‌تواند به دامادش کمک کند تا پول هنگفتی به جیب بزند.

امپراتوری آمریکا تصمیم گرفته است که نه ‌تنها با مردم غزه که تحت ستم‌ترین جمعیت جهان هستند و با محصولات سرمایه‌داری آمریکایی در دستان اسرائیل مورد حمله قرار گرفته‌اند، بلکه با تمام مردم فلسطین که حقوقشان را انکار می‌کند، بجنگد تا سرزمین آن‌ها را به دژ صهیونیستی آمریکا تبدیل کند.

ترامپ با پذیرفتن دستورکار استعماری نتانیاهو، نه‌تنها علیه فلسطینی‌ها، اعراب و مسلمانان، بلکه علیه کل جهان، سازمان ملل و حتی مفهوم و اجرای حقوق بین‌الملل اعلان جنگ کرده است. به بیان دیگر، قدرتمندترین امپراتوری تاریخ جهان علیه فلسطینیان، سرزمین فلسطین و مردمی که بیش از یک قرن، نه ‌تنها توسط اسرائیل و آمریکا، بلکه توسط کل جهان غرب هدف قرار گرفته‌اند، اعلان جنگ کرده است.

این تنها یک چالش وحشیانه علیه قانون و عدالت نیست، بلکه سرپیچی از انسانیت، تاریخ، و امید به جهانی بهتر است. جهانی که در آن قدرت نباید کشورها را به بردگی بکشد، میلیون‌ها نفر را پاک‌سازی نژادی کند و از نسل‌کشی برای ترساندن دیگران و وادار کردنشان به تسلیم استفاده کند.

علیه جهان
بریشیث در ادامه مقاله خود آورده است: ایالات متحده از خاکستر برنمی‌خیزد تا دوباره رشد کند و به درجه عالی برسد، بلکه از یکی از ضعیف‌ترین جوامع جهان سوءاستفاده می‌کند تا نشان دهد که قدرت رو به زوالش هنوز توانایی آزار و مجازات کسانی را دارد که آزادی و حقوق بشر را آرزو می‌کنند.

فلسطین، مانند آفریقای جنوبی نمادی از انکار عدالت، نفی حقوق و نابودی امیدها است. ترامپ با هدف قرار دادن مردم غزه نه ‌تنها قانون، عدالت و انسانیت را انکار می‌کند، بلکه ایده‌ها و آرمان‌هایی را که به ایجاد دموکراسی قانون اساسی آمریکا منجر شد، زیر پا می‌گذارد.

اما هرگز نباید فراموش کنیم که ظهور ایالات متحده نتیجه یکی از وحشتناک‌ترین نسل‌کشی‌های تاریخ بود؛ یعنی نابودی گسترده بومیان قاره آمریکا و همچنین به بردگی گرفتن افرادی که از قاره دیگر از جمله آفریقا آورده شده بودند. آخرین اقدام تجاوزکارانه ترامپ، بازگشتی ظالمانه به همان مسیر گذشته است.

نسل‌کشی امروز که با تامین مالی، تسلیحاتی و حمایت فعال غربِ رو به افول، به‌ ویژه آمریکا و اتحادیه اروپا ممکن شده است، درسی برای بقیه بشریت است: «یا از دستورات پیروی کنید، یا به ‌شکلی وحشتناک نابود شوید.» این، چالشی عظیم برای بشریت و آینده آن است که نمی‌توان آن را نادیده گرفت.

اسلام‌هراسی به ‌عنوان ابزاری برای حمله به فلسطین که نماد مبارزه برای اعراب و مسلمانان است، استفاده می‌شود؛ اما این فقط به فلسطین ختم نمی‌شود، بلکه پاناما، گرینلند، کانادا و مکزیک نیز در معرض خطرند. این تهدیدی جهانی علیه همه ما است.

بشریت باید برای مقابله با این چالش برخیزد و در برابر استبداد متحد شود. اگر این چالش علیه انسانیت ما، ارزش‌های ما و نظام حقوق بین‌الملل و اصول عدالت نادیده گرفته شود، همه ما به بردگان قدرت رو به افول و عقلانیت رو به زوال غرب تبدیل خواهیم شد.

در صف نخست
این نویسنده یهودی ضدصهیونیست نوشت: یهودیان باید در صف نخست باشند. تاریخ طولانی ما به ‌وضوح نشان داده است که نادیده گرفتن مستبدان متوهم، هزینه‌ای وحشتناک در پی دارد که گاهی یک قاره را به نابودی می‌کشاند.

ما نمی‌توانیم در چنین دوران سرنوشت‌سازی، که اسرائیل به نام ما اقدام می‌کند، سکوت کنیم. باید قدم پیش بگذاریم و به بقیه بشریت در مسیر عدالت بپیوندیم.

راه‌حل ترامپ، نشان از جنایت‌های بیشتر دارد؛ اما راه‌حل واقعی کاملا متفاوت است. راه‌حل واقعی پایان دادن به پروژه استعماری صهیونیستی و تأسیس یک دموکراسی آزاد در فلسطین است، جایی که بازگشت آوارگان با عدالت و برابری از رود تا دریا محقق شود.

آن دسته از یهودیان اسرائیلی که حاضر نیستند در برابری، صلح و عدالت با فلسطینیان زندگی کنند، بهتر است که ترامپ آنها را به آمریکا دعوت کند تا کنار نژادپرستانی مانند خودشان زندگی کنند. آن‌ها جایی در فلسطین ندارند.

مردم غزه به‌ جای اخراج باید به سرزمین خود بازگردند و به ‌عنوان شهروندان آزادِ جمهوری آینده فلسطین زندگی کنند و بازسازی غزه به دست فلسطینیان و برای فلسطینیان انجام شود.

این امر مستلزم آن است که سازمان ملل اشتباه فاجعه‌بار خود در سال ۱۹۴۷ را اصلاح کند، اشتباهی که راه را برای فاجعه نکبت باز و فلسطین را ویران کرد. همچنین عضویت اسرائیل در مجمع عمومی سازمان ملل باید تعلیق شود، همان‌گونه که در سال ۱۹۷۴ با رژیم آپارتاید آفریقای جنوبی انجام شد.

اگر در سال ۱۹۷۴ چنین اقدامی در مورد آفریقای جنوبی درست بود، در مورد فلسطین که تحت اشغال غیرقانونی است و از آپارتاید، پاک‌سازی قومی و نسل‌کشی رنج می‌برد، هزار برابر موجه‌تر است.

این مسیر همچنین نیازمند اقداماتی دیگر مانند استقرار نیروی حافظ صلح سازمان ملل برای تأمین امنیت فلسطینیان در دوره گذار خواهد بود. همان‌گونه که اسقف اعظم «دزموند توتو» و نلسون ماندلا به ما گفتند: «تا زمانی که فلسطین آزاد نشود، هیچ ‌یک از ما آزاد نیست.» هیچ‌گاه سخنان حکیمانه آنان به ‌اندازه امروز روشن و بدیهی نبوده است.

انتهای پیام/