دکتر محمد تقی انصاری پور در شهرستان شهررضا متولد شده، مقطع ابتدایی و راهنمایی را در آنجا سپری کرده و دیپلم خود را در تهران اخذ نموده است. سپس جهت دروس حوزوی به قم مهاجرت می کند. وی در مدرسه شهیدین دروس سطح را به اتمام رسانیده، و درس خارج را عمدتا از جلسات آیت الله سید کاظم حایری بهره جسته است. انصاری پور مدرک کارشناسی ارشد خود را در رشته دین شناسی در موسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی اخذ کرده و مدرک دکترای خود را نیز در رشته فلسفه دین از مرکز تربیت مدرس گرفته است. وی ابتدا مدیر گروه ادیان ابراهیمی در دانشگاه ادیان و مذاهب بوده و هم اکنون نیز رئیس دانشکده شیعه شناسی در همین دانشگاه می باشد.
خبرنگار تقریب در قم در باره تقریب و اهمیت آن و فتوای اخیر مقام معظم رهبری با وی گفتگو  کرده است که نظر شما را به خواندن آن جلب می کنیم. 

چرا تقریب؟
اهمیت تقریب از جهات مختلف قابل بررسی می باشد:
اولا: مشترکات عملی و اعتقادی بسیار گسترده ای بین مذاهب اسلامی وجود دارد؛
ثانیا: دشمن مشترک، آن هم دشمنی که غافل نیست دشمنی که هم چنگ و دندان تیزی دارد، هم دائما چنگ و دندان خود را نشان می دهد و هم طمع زیادی دارد؛
ثالثا: درد و رنج های و ابتلائات مشترکی بین مسلمانان وجود دارد؛
رابعا: راه حل های مشترکی برای گذر از این درد و رنج ها در دست می باشد. 
در اعتقاد به خدا، به وحی، به قرآن، به نبوت، به انبیاء، ساختار عالم، جهان بینی، رابطه انسان و خدا، اعتقاد به معاد و به سنت پیامبر که همه اینها عمده و بدنه دین را تشکیل می دهد، همه مسلمانان مشترک می باشند.
قرآن خطاب به مسیحیان و اهل کتاب می فرماید " قل یا اهل الکتاب تعالوا الی کلمة سواء بیننا و بینکم " یعنی بیایید و آنچه را که بین ما و شما مشترک است مبنا قرار دهیم و این یعنی روشی که حرکت آن در جهت یک زندگی مسالمت آمیز در کنار یکدیگر می باشد؛ روشی که پیامبر اکرم نیز با مسیحیان و یهودیان اطراف مدینه داشتند. ایشان با آنها عهدنامه بسته بودند، عهدنامه عدم تعرض و حمایت یعنی چنانچه کسی متعرض مسیحیان شود، این جامعه اسلامی است که به دفاع از آنها برخواهد خواست. اگر کسی متعرض یهودی ها شود، این جامعه اسلامی است که قوای خود را وسط آورده و از آنها دفاع می کند. این روش پیامبر اکرم بوده است. زمانیکه چنین زمینه هایی در دین ما، قرآن ما و سیره پیامبر ما به چشم می خورد همین نشان می دهد که مسئله وحدت مسلمانان آنقدر بدیهی و روشن است که تردید در آن نشانه بی اطلاعی و بی بصیرتی شخص می باشد. 

دشمن مشترک 
وجود دشمن مشترک نیز مثل روز روشن است. استعماری که تا توانسته به جوامع اسلامی و نه فقط جوامع اسلامی که جوامع جهان سومی تا حد توان لطمه وارد آورده است؛ به آنها چنگ کشیده، ثروت های آنها را برده و هنوز هم متاسفانه به این رویه ادامه می دهد و در برابر آن چه چیزی به آنها داده است؟ ابزار جنگی و اسلحه داده تا آنها را تبدیل به پایگاهی برای دفاع از هیمنه، سیطره و هژمونی خود نماید. یک حکومت جعلی به نام اسرائیل را هم در نزدیکی آنها کاشته است که در واقع اسباب چشم غره به انها باشد تا یک وقت نکند علم استقلال را بلند کنند. 

درد و رنج های مشترک
متاسفانه جوامع اسلامی دچار بی سوادی، عقب ماندگی، فقر و... می باشند. جوامع اسلامی محدوده ای را در بر می گیرد که از آفریقا، سودان، گینه شروع می شود و تا شرق دور یعنی اندونزی، مالزی و... ادامه دارد. در این جوامع دچار فقر بسیار گسترده، بی سوادی، عقب ماندگی می باشیم و برای دست یابی به تکنولوژی متاسفانه دست خود را به سوی استعماگران غربی دراز کرده ایم.

راه حل های مشترک بر اساس تعالیم دینی چگونه است؟
راه حل هایی که از تعالیم دینی ما سرچشمه می گیرد. دینی که به ما می گوید " اطلبوا العلم من المهد الی اللحد "، " اطلبوا العلم ولو بالصین "، " طلب العلم فریضة علی کل مسلم و مسلمة "، " خذ الحکمة ولو من اهل النفاق". از سوی دیگر، توصیه های فراوان به پرداخت زکات برای ریشه کردن فقر، توصیه به مواسات، توصیه به اهتمام به امور مسلمین و... همه نشان از آن دارد که درمان دردها نیز در تعالیم دین ما وجود دارد.

با توجه به آنچه گفته شد هیچ گونه تردیدی برای ائتلاف، اتحاد و وحدت برجای نمی ماند. جای تردید باقی نمی ماند که باید دست به دست هم بدهیم و به اختلافات دامن نزنیم، جنگ های مذهبی به راه نیندازیم، چرا که جنگ بین پیروان مذاهب اسلامی درد و رنج های موجود در دل جوامع اسلامی، عقب ماندگی و دست نیاز دراز کردن به سوی استعمارگران را تشدید می کند. 

امروز به تعبیر شهید مطهری چنانچه پیامبر اکرم در قید حیات بودند از ما چه می خواستند و از چه جهتی ما را مورد توبیخ قرار می دادند؟ مسلما می فرمودند که چرا باید شما اسیر دست استعمارگران باشید؟ چرا باید فقر بیداد بکند؟ 

وحدت و اتحاد را چگونه معنا می کنید؟ 
اتحاد آن نیست که هر فرقه ای اعتقادات خود را کنار بگذارد؛ بلکه هر کس باید به عقاید و احکام شرعی خود پایبند باشد، به مستحبات و واجبات خود پایبند باشد، ولی در پی نوعی ائتلاف و دست به دست هم دادن برای تحقق بخشیدن به اهداف مشترک برای مقابله با درد و رنج های مشترک باشد. 

فتوای رهبر انقلاب در تحریم توهین به مقدسات مذاهب اسلامی را چگونه ارزیابی می کنید؟ 
فتوای رهبر معظم انقلاب  ناظر بر همین معناست. نباید متعرض مقدسات یکدیگر بشویم و کسی که این کار را بکند چه دانسته و چه ندانسته در حال خدمتگزاری به دشمنان و عوامل استعمار می باشد؛ چرا که به برادر کشی، جنگ های مذهبی و تعمیق بلایا و مصائبی که جامعه اسلامی با آنها درگیر است، دامن می زند.
این فتوا نشان می دهد که الحمدلله در مملکت خود رهبری روشنی داریم. زمانیکه رهبران روشن بین باشند، جامعه، نیز، جامعه روشن بینی خواهد بود. و این مسئله زمینه ساز از ریشه درآوردن مصائب و گرفتاری ها خواهد شد. 

چرا دچار عقب ماندگی شده ایم؟
در برخی محافل دانشگاهی گفته می شود که کشورهای اسلامی عقب مانده هستند بنا براین بایستی ریشه این عقب ماندگی را در آیین مشترک بین این جوامع جستجو کرد؛ اما دقیقا قضیه بر عکس است، ریشه عقب ماندگی های موجود را بایستی در دور ماندن از اسلام و تعالیم عالیه آن جستجو کرد.
زمانی که کشورهای اسلامی مبتلا به رهبرانی باشند که فقط فکر منافع شخصی و مال اندوز باشند، دچار غفلت باشند، درد اسلام و درد مردم را نداشته باشند، نتیجتا بین مسلمانان تفرقه به وجود می آید؛ اما زمانیکه رهبرانی داریم که دلمشغول جامعه و اهداف بلند اسلام بوده و نگران وضعیت مسلمانان می باشند، همین قضیه زمینه مبارکی را برای ایجاد اصلاحات در مسیر جامعه به وجود می آورد و جوامع اسلامی را به سمت عزت، عظمت ، رشد و شکوفایی و اوج گرفتن و... سوق می دهد. فتوای مقام معظم رهبری دلالت بر زنده بودن انقلاب و امت اسلامی در ایران می کند. رهبری که در واقع چراغ راه امت است، انسان های بیدار را متوجه راهی می کند که برای امت اسلامی آینده ای روشن را رقم می زند.

مصاحبه کننده: هرندی خبرنگار تقریب در قم